Love Lessons H.S.

Part 69

Destiny Point Of View ★

Nerveus bijt ik op mijn nagels en kijk ik naar de telefoon. Harry wrijft over mijn been, maar dat heeft eigenlijk alleen de eerste 5 minuten gewerkt. Nu ben ik zo zenuwachtig.. Ik wil gewoon weten of ik geslaagd ben.

Als de telefoon afgaat, pak ik hem vliegensvlug, maar dan wacht ik nog met opnemen. Ik durf het niet.

"Komop!" zegt mijn moeder, waarna ik opneem.

"Hallo?" vraag ik en ik bijt op mijn nagels.

"Destiny?" vraagt mijn nieuwe mentor en ik knik. Ze is de beste mentor die je kan hebben.

"Ja, hey."

"Destiny.. Destiny toch.." zucht ze, waardoor ze me nerveus maakt. "Een 8, nog een 8, 3 keer een 7 en de rest 6. Natuurlijk ben jij geslaagd meisje."

Ik laat een kreet van blijheid horen en klem mijn armen om Harry heen. "Bedankt," zeg ik dan.

"Geen dank, heel erg gefeliciteerd en geniet van je vakantie!" Ik zeg haar snel gedag, want ik kan me niet meer inhouden van Harry knuffelen.

"Ja!" zeg ik blij en hij geeft me een lange kus.

"Ik ben zo trots op je, ik zei toch dat je het ging halen!" Hij lacht en ik druk mijn neus in zijn nek. We knuffelen elkaar, totdat mijn ouders aan gaan dringen dat ze me ook willen knuffelen. Ik laat Harry voorzichtig los en sta dan op om mijn ouders te kunnen knuffelen.

"We waren er eigenlijk al wel zeker van," zegt mijn vader en hij drukt een kus tegen mijn wang. "Van heel het gezin."

Hij geeft me een klein cadeautje en een envelop. Ik glimlach breed en maak het dan open. Een nieuw paar oorbellen en 100£.

"Super erg bedankt." Ik geef mijn ouders een kus en dan Louis een lange knuffel.

"Trots op je, zusje," zegt hij en hij drukt een kus tegen mijn voorhoofd. Ik glimlach en kan mijn vreugde niet meer tegenhouden. Vooral omdat Harry bij me is. Ik ben klaar met mijn school, heb de liefste jongen aan mijn zijde en ik hoef niet meer elke dag die bitches te zien.

Ik draai me om naar Harry en sprint dan op hem af. Hij houdt zijn armen open en tilt me op als ik dichtbij genoeg ben, mijn benen om zijn middel.

"Ik ben trots op je, echt waar," zegt hij met zijn lippen tegen die van mij. Ik knuffel hem stevig en klem mijn hand in zijn krullen. Hij verbergt zijn hoofd in mijn nekholte en drukt daar een paar zachte kusjes.

"2 keer een 8, 3 keer een 7 en de rest 6!" zeg ik blij en ik kijk hem aan. Hij glimlacht breed en trots.

"Ik zei het toch," mompelt hij en ik rol mijn ogen.

"Ja Harry, je zei het toch." Ik haal mijn hand door zijn haar en druk een kus tegen zijn voorhoofd.

"Proud of my baby.."

★~★~★~★

"Destiny, wakker worden," fluistert mijn moeder hard en ze schudt aan mijn schouders. Ik draai me om in mijn bed, mijn rug naar haar toe. Zonder Harry slapen is verschrikkelijk. Ik probeer een paar uur om in slaap te komen en het lukt me gewoon zo moeilijk. "Over een uurtje moet je werken en ik moet zometeen weg."

"Okay," brom ik, in de hoop dat ze weg gaat. Dat doet ze alleen niet.

"Wordt eerst maar een beetje wakker, dan kom ik zo weer," zegt ze en ik knik. Het dringt niet echt tot me door, maar als ik nadenk: waarom zou ze terug komen?