Love Lessons H.S.

Part 14

Destiny Point Of View ★

"God zijn dank, Destiny, je bent er," roept mijn moeder vanaf de keuken. Ik sein naar de kapstok als teken dat Harry daar zijn jas op kan hangen en loop dan naar mijn moeder.

"Wat is er?" vraag ik.

"Je broers zijn te lui om Charlotte uit haar bedje te halen. Zou jij het kunnen doen?" Ik knik en loop weer naar de hal.

"Ik heb een vriend meegenomen." Ik pak Harry's pols en leidt hem naar de keuken.

"Hey, ik ben Harry." Hij schudt mijn moeders hand en mijn moeder kijkt me verbaast aan.

"Hallo Harry, leuk je te ontmoeten." Zoals ik al dacht, kijkt ze me heel de tijd aan alsof ze water ziet branden.

"We gaan Charlotte uit haar bedje halen." Ik trek even aan Harry's shirt en hij knikt als hij braaf achter me aanloopt naar boven. "Ze had die blik die zei: 'sinds wanneer kan jij een vriendje krijgen?' Sorry dat ik je niet de kans gaf om netjes te doen tegen haar zoals je altijd doet."

Ik open de deur van de babykamer en hoor Daisy in een andere kamer naar Beau roepen. "Het geeft niet," zegt hij en ik wed dat hij het alleen zegt om aardig te zijn, zoals altijd.

"Nou.. Dit is Charlotte." Haar blauwe ogen staren in die van mij en dan naar Harry. Ze heeft een speen in haar mond hangen en haar haren staan alle kanten op, ook al heeft ze er niet zo veel.

"Ahw, hoe lief." Hij wrijft over haar hoofdje en ik kijk naar hem.

"Dit is de jongste en de luidste," grinnik ik en ik geef haar een kus.

"Dessie, Dessie, Dessie!" roept Daisy blij en ze rent de kamer van Charlotte in, om mijn middel te kunnen knuffelen.

"Hey kleine." Ik kijk naar Harry en zie hem even zijn hoofd schudden. "Ik zei toch: het is nooit rustig."

Hij knikt en glimlacht. "Wie ben jij?" vraagt Daisy en ze trekt aan Harry zijn shirt.

"Dais, niet zo brutaal," zeg ik en Harry zakt op zijn hurken, zodat hij gelijk is met haar.

"Ik ben Harry, wie ben jij?" Hij steek zijn hand uit en Daisy pakt hem aan. Haar kleine handje is niks vergeleken met die van Harry.

"Daisy, het lievelingszusje van Dessie." Ze kijkt trots op naar me en ik grinnik.

"Is dat zo?" Harry kijkt haar aan en Daisy knikt. "Ik dacht dat Charlotte dat was."

"Nee, ik ben dat."

"Komop, ga maar met Beau spelen. En met spelen bedoel ik niet: 'trek elkaars haren uit het hoofd'." Ik loop naar beneden en pak Harry's pols zodat hij meeloopt.

"Ze is leuk." Glimlacht hij en ik knik.

"Weet ik. Ze heeft echt een eigen wil." Hij knikt en ik zet Charlotte in haar stoel.

"Kun je op haar letten?" vraag ik aan mijn moeder en ze knikt. "Kom, Harry. Je hebt mijn kamer nog niet gezien."

Hij glimlacht breed en loopt achter me aan naar boven. Door de deuren heen kan ik het gescheld van mijn broers horen als ze verliezen met hun spelletje, maar ik besluit om het te negeren.

"Nou.. Dit is het dan. Het is niet groot, maar.." Ik zucht als ik mijn kamer zie en kijk om naar Harry. Hij glimlacht en wrijft even over mijn hoofd.

"Het is gezellig." Hij gaat op mijn eenpersoonsbed zitten en kijkt om zich heen.

"Vind je?" Hij knikt en kijkt naar de muren, waar overal wel wat hangt. Ik ga naast hem zitten en kijk ook om me heen. Zijn lippen zijn te voelen in mijn nek, zijn arm om mijn lichaam. Voor het eerst sinds ik hem ken, duw ik hem van me af. Hij zet wat druk op zijn vingers, waardoor ze in mijn bovenbeen drukken.