Love Lessons H.S.

Part 19

Destiny Point Of View ★

Starend naar de regen die maar blijft komen, hoor ik Harry en Louis ergens op de achtergrond praten. Ze spelen een spelletje en ik ben blij dat ze het zo goed kunnen vinden.

"Destiny," zegt Harry om mijn aandacht te trekken en ik knik, niet wegkijkend van de regendruppels die een wedstrijd doen langs het raam, wie het snelst beneden is.

"Ja?" vraag ik dan als ik geen antwoord krijg.

"Gaat het met je?" Ik knik opnieuw en leg mijn hand zacht tegen het raam aan. Regen is altijd al fascinerend geweest, gelukkig is er veel van in Engeland.

"Kom je niet bij ons zitten?" vraagt Louis en ik schud mijn hoofd.

"Dit is goed." Ik leg mijn inmiddels koud geworden hand tegen mijn gloeiende wang aan en kijk hoe de regendruppels elkaar inhalen.

"Destiny. Ik wilde het met je hebben over de herfstvakantie," zegt mijn moeder en ik knik. Ze komt naast me staan, maar pakt al snel een stoel en zet die naast me. "We gaan naar een camping, zoals je misschien al dacht?" Ik knik opnieuw.

"Mag Harry mee?" vraag ik zonder dat ik erover na denk. Ik wil dat hij mee gaat. Hij is mijn beste vriend.

"Dat is lastig, liefje. We zijn sowieso al met 8 mensen, dan ook nog de vriendinnetjes van Louis en Kelvin.."

"Zij mogen altijd mee, Harry is nog nooit mee geweest," zeg ik kwaad. Ik wil dat het stil is. Alleen de druppels tegen de ramen en het getik. Dat is zo vredig.

"Ze hebben een relatie, dat is anders als bij jou en Harry." Ik haal mijn schouders op.

"Dan begin ik ook een relatie met hem, mag het dan wel?" vraag ik spottend.

"Nou.. Nee, ja. Ik weet het niet. Het is dat we al met 2 auto's rijden. Dan zit je heel erg op elkaar." Ik haal mijn schouders op en leg mijn hand weer op het raam.

"Maakt mij niet uit. Het is oneerlijk dat hun wel iemand mogen en ik niet. Dit keer komen jullie er niet mee weg met het smoesje dat ik een meisje ben." Ik volg een druppel met mijn ogen en lik mijn lippen dan een keer.

"Het is ook niet bepaald een smoesje, Destiny. Ik zal het met je vader overleggen. Nu weg bij dat raam, het ziet er gek uit." Ze staat op van haar stoel en loopt de kamer uit. Ik was van plan om weg te gaan, maar mijn moeder let nu toch niet op me. Ik doe wat ik wil.

Ik leg mijn koude hand opnieuw op mijn wangen en kijk dan naar een vrouw met een hond, die voor ons huis loopt. Probleemloze honden.

Vanochtend werd ik ook probleemloos wakker. Ik keek naar Harry en voelde al mijn problemen wegvloeien, maar al snel moest ik me omkleden, zorgen zodat Daisy aangekleed werd en Charlotte eten geven. Mijn moeder heeft het druk met het huis schoonmaken en mijn vader is naar zijn werk, zoals altijd. Hij is bijna nooit thuis, gelukkig maar. Anders is hij nooit vrolijk.

Het lukt me aardig om me niet te concentreren op Harry's stem en me met mezelf bezig te houden. Ik vind zijn stem mooi en dus is het moeilijk om er niet op te reageren.

"Mama?" vraag ik als ik van het raam wegkijk en naar de keuken loop. "Mama?" vraag ik opnieuw.

"Ja, liefje?" Ze kijkt me aan als ze de was in de wasmachine doet.

"Misschien wil Harry wel met zijn auto rijden," zeg ik zacht en ook hier, staar ik uit het raam.

"Dat hoeft echt niet. Als we hem meevragen, dan vragen we hem of hij meegaat en dan hoeft hij niet zelf te rijden." Ik knik en loop naar de bank, waar Harry en Louis opzitten.