Love Lessons H.S.

Part 6

Destiny Point Of View ★

Harry zet me thuis af en geeft me een knuffel. "Welterusten, Destiny."

"Truste Harry. Veilige weg naar huis." Ik kijk hem aan en hij knikt.

"Bedankt. Mag ik je.." Hij doet een handgebaar en ik knik verlegen. Hij drukt een zacht kusje tegen mijn voorhoofd, langer als daarstraks. Zijn lippen zijn warm en zacht. Ik vraag me af hoe ze zouden smaken, maar ik denk er niet te veel bij na. Anders probeer ik het straks misschien nog wel.

Hij wrijft even over mijn hoofd en kijkt me dan aan. "Ik stuur je nog een berichtje," zeg ik en hij knikt blij.

"Is goed, bye." Hij laat me voorzichtig los en ik zwaai.

"Bye." Ik kijk nog even naar zijn rug als hij die naar me toekeert en stap dan mijn huis in. Het voelt gek om nu al terug te zijn, maar hier heb ik tijd om te denken.

Ik loop naar mijn kamer en open de deur, waarna ik op mijn bed ga zitten. Opnieuw pak ik mijn dagboek en schrijf ik erin. Normaal schreef ik er nooit zo veel in.

De woorden beschrijven precies zoals ik me voel, omdat ik ze zelf verzonnen heb. Ik lees ze een paar keer na en lijk wel een gestoorde tiener. Dat ben ik ook, maar zo wil ik niet lijken. Ik voel me thuis bij hem, maar het voelde ook alsof ik te ver ging met hem. We hebben geen relatie en dat voelt niet goed.

Wat ik nu met deze situatie moet doen, weet ik niet goed. Het is zo beschamend dat ik ineens weg ben gegaan en dat ik zo'n klein kusje al zo speciaal vond. Nu kan ik nog terug.. Me terug trekken uit waar ik mee ben begonnen.

Dat ga ik doen. Ik ga geen contact met hem zoeken, niet op zijn berichtjes reageren. Ik moet weten waar ik aantoe ben met hem. Als het aan mij ligt, ken ik hem veel te kort.

Het voelt goed om een dagboek te hebben, die vertelt niks door en vindt niks gek. Alhoewel, hij geeft me ook geen mening. Dit besluit staat voor mij al vast.

Het is half 7 en ik loop de trap af. Mijn gedachten zijn er niet bij, maar dat verwacht ik ook niet echt van mezelf.

"Destiny?" vraagt mijn moeder en ik kijk haar aan.

"Ja?" Ik leg mijn telefoon weg en ze kijkt op van haar computer.

"Morgen gaan papa en ik weg, Louis en Kelvin gaan naar hun vriendin, zou jij op je zusjes willen passen?" Ik knik eventjes, het feit negerend dat mijn broers een vriendin hebben.

"Mag ik Lexi vragen?" Mijn moeder knikt en ik whatsapp haar meteen. Weer een keer een meidendag, dat heb ik wel verdient. Ofdat ik Lexi dan vertel van Harry, dat moet ik nog zien.

Jezus.. Ik moet die gast uit mijn hoofd zetten. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik praat pas net met hem.

★~★~★~★

De volgende dag komt Lexi. Mijn ouders zijn al weg en hebben allerlei dingen gehaald zodat we kunnen overleven.

Als de bel gaat, sprint ik er naar toe en trek ik de deur open.

"Hey- wat?" vraag ik zacht als ik de jongen met bruine krullen voor me zie. Ik kijk zijn lichaam even af en sluit de deur dan voor zijn neus. Waarom? Waarom zou hij hier komen?

Ik sluit mijn ogen en leun met mijn hoofd tegen de deur. Als er opnieuw gebeld wordt, kijk ik door het raampje. Harry, nog steeds.

"Destiny! Doe open!" Roept hij en ik schud mijn hoofd.

"Nee! Ik wil het niet!" Roep ik terug. Er zit nog een deur tussen ons gesprek, waardoor we elkaar moeilijk verstaan.

"Wat wil je niet? Luister alsjeblieft naar me." Ik zucht en maak de deur open. "Wat wil je niet?" vraagt hij opnieuw.

"Dit.. Ik wil je als vriend hebben, samen grappen kunnen maken. Ik wil niet met die gedachtes zitten dat je me gaat zoenen of weet ik veel wat, en dat we dan geen relatie hebben." Zucht ik en ik klem mijn hand in mijn haar. Zijn ogen staren in die van mij, waardoor ik wegkijk.

"Ik snap dat, echt. Maar het is geen oplossing om dan niet te reageren als ik contact met je zoek. Je hebt het misschien niet door, maar de uitdrukkingen op je gezicht spreken boekdelen. Ik had dit al lang door." Hij glimlacht lichtjes en ik wrijf ongemakkelijk over mijn arm. Ik sta hier, in mijn joggingbroek, mijn haar in een staart en zonder make-up.

"Ik snap dat je vrienden wil zijn maar zeg dat dan gewoon," zegt hij en ik haal mijn schouders op. Wil ik wel vrienden zijn? Ik wil meer, écht meer. Maar ik geloof er niet in dat ik met deze jongen een relatie begin. Ik weet alles van hem en toch voelt het niet goed.

"Ik weet het niet. Ik had met mezelf afgesproken dat ik nooit meer met je zou praten. En moet je nu ee-"

"Destiny!" Mijn zusje komt de trap af gerend en trekt aan mijn arm. Ik kijk op haar neer als ze naar Harry staart.

"Niet staren, Daisy. Dat is onbeleefd." Ik til haar op en ze kijkt me aan.

"Charlotte huilt," zegt ze dan. Dat was me nog niet eens opgevallen. Ik zucht even en kijk naar Harry.

"Kom binnen, voor even," maak ik hem duidelijk en hij stapt naar boven. Ik loop met Daisy naar boven en dan naar Charlotte haar bedje.

"Wie was dat?" vraagt Daisy als ik haar op de grond neerzet.

"Een vriend van me." Ze knikt en kijkt naar me als ik Charlotte uit haar bedje pak en haar tegen me aanhou. Ze wordt was rustiger, maar blijft huilen. "Ze heeft honger, kom."

Ik steek mijn hand naar Daisy uit, die ze aanpakt en dan achter me aan naar beneden loop. Ik probeer Harry te negeren als hij aan de keukentafel zit en zet Charlotte in de kinderstoel. De bel gaat opnieuw en ik zucht overdreven, alles gebeurd tegelijk. Ik had zo veel zin in vandaag, met Lexi een meidenavond en het wordt verpest.

"Moet ik open doen?" vraagt Harry en ik schud mijn hoofd als Daisy al rent. Ik vind het irritant dat hij hier zit, ik wil hem vergeten, als vriend en ook dat voorstel van hem. Het is allemaal stom om er op in te gaan.

Ik heb geen idee wat ik moet doen als Lexi binnen komt en Harry zit hier nog, maar tijd om er over na te denken heb ik al helemaal niet.

"Destiny!" roept Lexi en ik hoor de deur dicht vallen. Al snel zie ik haar gezicht voor me en knuffel ik haar.

"Hey," zeg ik zacht en ze zegt hetzelfde tegen mij.

"Wie is dat?" Ze wijst naar de jongen die aan de tafel zit en ik kijk om naar hem.

"Dat is Harry. Ik ken hem via de Starbucks," leg ik uit.

"Aha, Lexi, aangenaam." Harry steekt even zijn hand op als antwoord en laat haar een van zijn glimlachen zien.

"Harry, was net van plan om weg te gaan," maak ik hem duidelijk.

"Wauw, chill." Hij staat op en schuift zijn stoel aan. Ik kijk naar zijn slanke lichaam en dan in zijn ogen, mijn armen over elkaar geslagen voor mijn borst. "Ik spreek je nog wel."

Ook al weet ik dat nog niet zo zeker, knik ik en leidt ik hem naar de voordeur. "Krijg ik geen knuffel?" vraagt hij als hij zich omdraait naar me en ik rol mijn ogen.

"Nee, Harry." Ik kan er niks aan doen dat ik nu zo'n bitch ben. Hij is aardig, lief en heeft me nog nooit kwaad gedaan, maar ik kan nu gewoon niet aardig tegen hem doen. Misschien omdat de periode van de maand eraankomt.

"Nou, okay dan." Hij haalt onverschillig zijn brede schouders op en stapt van de drempel af. Hij kijkt niet meer om als hij naar zijn auto loopt, wat niet fijn voelt. Het liefst ren ik achter hem en knuffel ik hem alsnog, gewoon om zijn aandacht te hebben.

Raar genoeg weet ik die drang te beheersen en sluit ik de deur. Ik maak me al klaar voor het gesprek met Lexi over hem. Had ik haar vandaag maar niet uitgenodigd.