Love Lessons H.S.

Part 16

Destiny Point Of View ★

"Het regent," zeg ik als ik naar buiten staar en mijn hand op het raam leg.

"Ja, dat klopt," zegt Harry makkelijk en hij slurpt van zijn koffie. "Kom naast me zitten."

Ik zucht en blijf naar buiten kijken. Mijn humeur past zo goed bij dit weer, dat ik het liefst, net als al dat water, weg zou willen spoelen door een put. Weg van deze plek. Weg van deze pijn.

"Ik wil hier weg," mompel ik zacht en dus, doe ik wat ik al veel eerder had moeten doen. Ik doe de deur van de winkel open loop naar buiten. De stromende regen raakt mijn lichaam, maar ik lijk het niet te merken.

"Destiny! Wat doe je!" Harry rent achter me aan en dan heb ik pas door dat ik aan het rennen was.

"Doe maar! Beledig me! Iedereen beledigt me vandaag!" Ik ga even voor hem staan, maar begin al snel door te rennen. Het meer is niet mooi zoals anders. Het is grauw door alle regen en door de donkere lucht. "Ik weet hoe lelijk ik ben! Verzin iets anders!" schreeuw ik naar de jongen waar ik in een paar weken heel erg veel om ben gaan geven.

"Kom nú mee naar huis! Naar dat van mij of jou, dat boeit me niks. Maar je gaat nu mee!" Hij trekt aan mijn arm en ik schud me los. "Destiny! Je pakt kou!"

"Prima!" Van het water op mijn gezicht, weet ik niet ofdat het regen of tranen zijn.

Hij zucht en haalt een hand door zijn natte haar, wat over zijn schouders hangt en eerder stijl lijkt als normaal krullend.

"Alsjeblieft, kom met me mee?" Zijn stem is zachter en geeft me kippenvel.

"Harry!" gil ik uit onmacht.

"Ik breng je naar huis, kom." Hij pakt mijn hand en dit keer laat ik me mee nemen terug de Starbucks in. Hij haalt mijn tas en jas en legt die in zijn auto. Het maakt ons allebei niet uit dat het stroomt van de regen, we zijn toch allebei al klets nat.

"Sorry, ik.. Ik word een beetje gek van de wereld om me heen," zeg ik zacht en ik sluit mijn ogen, om weer terug in mijn eigen wereld te kruipen.

"Je hoeft het niet nu uit te leggen, relax maar wat. Maak je er nu geen zorgen om." Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en rijdt rustig naar mijn huis toe. De weg is glad, maar ik maak me er geen zorgen om omdat ik niet bang ben bij Harry in de auto. Hij weet wat hij doet.

De auto stopt, net als de regen grotendeels. Ik open de deur van de auto en loop naar mijn voordeur. Harry pakt mijn tas en houdt die voor me vast. Als ik voorstel om hem zelf te dragen, schudt hij dat voorstel af.

"Mama?" vraag ik zacht als ik het huis inloop en ik blijf staan bij de drempel, zodat het huis niet nat wordt.

"Hey liefje," zegt ze, maar ze komt niet hierheen.

"Harry is er ook. We zijn een beetje doorweekt door de regen." Ze komt naar ons toegelopen en kijkt ons fronsend aan.

"Gaat het wel?" Ik haal mijn schouders op en ze pakt de spullen van Harry aan. "Doe je schoenen maar uit en neem een douche."

Ik knik en trek mijn schoenen uit. Zelfs mijn sokken zijn doorweekt, net als die van Harry. Samen lopen we naar boven en dan naar mijn kamer. Ik pak een joggingbroek en sweater voor mezelf, maar ik heb niks voor Harry.

"Louis?" vraag ik zacht als ik zijn deur langzaam open duw en hij kijkt op van zijn playstation.

"Hey kleine, wat heb jij nou weer gedaan?" Hij staat op en loopt naar me toe.

"Heb je een broek en shirt voor Harry? Ik beloof dat ik het terug geef. Hij heeft nu niks." Ik negeer zijn vraag totaal en kijk hem aan. Zo klein ben ik toch niet?