Love Lessons H.S.

Part 12

Destiny Point Of View ★

Gym. Het meest gehate vak van alle vakken, als het aan mij ligt. Ik ben al niet een meisje wat altijd goed is geweest in sport. Ik deed mee, dat was het dan ook wel. Gym is zo verschrikkelijk. Nooit kan ik ergens in uitblinken.

Met mijn spullen loop ik naar de kleedkamers. In deze klas ben ik bevriend met niemand, niet eens op deze school. Ik haat het zo om naar school te gaan.

Alle meisjes kleden zich vrolijk om, laten hun figuur subtiel aan iedereen zien. Laten zien hoe mooi ze zijn. Ik zit bij alle populaire meisjes in de klas, die bitches.

Onzeker draai ik mijn rug naar de rest toe en trek ik mijn shirt uit, mijn gymshirt daarna weer aan. Alle andere meisjes heisen zich in strakke yogabroeken of korte broekjes, waar hun benen mooi in uit komen. Maar dat geld niet voor mij. Ik trek mijn lange joggingbroek uit mijn tas en doe die aan.

"Wat hoorde ik nou? Heb je een vriendje?" hoor ik een meisje uit mijn klas super hard door de kleedkamer roepen en ik ga zwijgend door met mijn schoenen aantrekken. "Hey, ik praat tegen je."

In mijn gedachten dringt het nog niet door, want ik zit met mijn gedachten bij hoe klote deze gymles is en hoe graag ik weer thuis ben. Het liefst bij Harry, maar ik denk niet dat dat gaat.

"Hoe heet zo ook alweer?" vraagt hetzelfde meisje aan iemand anders. "Destiny!"

"Wat is er?" vraag ik nog onzekerder als ik eerst al was. Ze praten nooit tegen me, alleen als ze huiswerk willen of me belachelijk maken.

"Ik hoorde dat je een vriendje hebt," glimlacht ze vals. In zo'n stad als Londen word je altijd in de gaten gehouden en weet altijd iedereen alles over je.

"Nee," frons ik verbaast.

"Hm.. Raar. Ik hoorde het van mensen." Ik schud mijn hoofd.

"Nee, geen vriendje." Ik bloos en weet dat ze Harry bedoelen, maar hij is mijn vriendje niet.

"Aha, dan ben je zeker ook nog niet ontgroend." Ik zat bij haar in de brugklas, ze weet dat ik toen nog nooit had gezoend maar ik was blijkbaar niet interessant genoeg om mijn naam te onthouden.

"Jawel," zeg ik zacht en ik loop de kleedkamer.

"Ja. Zou ik ook zeggen," lacht ze en ze geeft me een arrogante blik. De rest van de meisjes lacht me uit en snel ren ik door de gangen naar het gymlokaal. Iemand pakt mijn elleboog, wat me snel doet omdraaien. 2 blauwe ogen kijken me bezorgd aan en een sterke, lekkere jongenslucht overvalt me.

"Hey, wat doe je? Waarom ren je zo hard? Dat moet je pas doen als je in het lokaal bent hoor," zijn glimlach is oogverblindend mooi.

"Ja, weet ik. Ik uh.. Weet het eigenlijk niet," geef ik toe en ik kijk naar de grond. Ik praat met een jongen die niet Harry is en hij is knap. Als ik een crush zou hebben, zou het op hem zijn.

"Ik voel me niet zo lekker," gebruik ik als smoes. Ik heb écht geen zin om met die bitches te gaan gymmen en als ik lieg, dan maar beter ook tegen hem. "Ik wil gewoon naar huis."

Het komt goed uit dat ik emotioneel ben, want ik krijg tranen in mijn ogen, denkend aan de afkeurende blikken van de meiden uit mijn klas en aan Lexi die geen ene fuck om me geeft.

"Ow.. Sorry dat ik een grap erover maakte." Hij zucht zacht en ik schud mijn hoofd.

"Het geeft niet, echt niet." Verzeker ik hem. "Ik wil gewoon naar huis of in ieder geval gym skippen."

"Dan zorgen we daar voor." Hij glimlacht licht en laat mijn elleboog los. "Van wie heb je les?"

"Meneer Williams." Hij knikt en loopt naar de gymzaal. Een paar meiden uit mijn klas kijken me aan, maar ik kijk snel weg.