Love Lessons H.S.

Part 13

Destiny Point Of View ★

Als ik mijn fiets parkeer naast het park, loop ik naar het bankje waar Harry altijd op zit. Hij geeft me een lange knuffel en ik leg mijn hoofd tegen zijn borst.

"Hey, alles goed?" vraagt hij zacht in mijn oor, waardoor zijn lippen even langs mijn oor gaan.

"Nu wel," zeg ik als ik hem aankijk. Zijn handen steunen op mijn heupen en die van mij om zijn nek.

"Hoezo? Wat is er mis?"

"Een paar meisjes in mijn klas," zucht ik en ik kijk naar de grond. Hij gaat op het bankje zitten en pakt mijn hand om me naast hem neer te zetten. "Ze gingen grapjes maken over mij en indirect over jou."

"Wat dan?"

"Mensen roddelen, ze weten dat we vaak bij elkaar zijn en dat soort dingen. Dus toen kwamen ze erop dat ik nog nooit gezoend had en maakte ze me daarom belachelijk." Ik kijk in zijn stralende groene ogen en hij trekt mijn hoofd tegen zijn borst.

"Niks van aan trekken."

"Weet ik ook wel." Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen en kijk ernaar, hoe het over zijn skinnyjeans beweegt. "Maar ik voel me niet fijn. Die meisjes zijn allemaal zo perfect. Ik snap niet dat ik er niet zo uit kan zien."

Voorzichtig kijk ik op en voel ik zijn lippen tegen die van mij. Het is super om weer opnieuw te ervaren hoe warm zijn lippen zijn.

"Doe niet zo gek. Je bent mooi omdat je anders bent."

"Ik ben lelijk anders. Ik wil gewoon zoals hun zijn, dun en mooi." Ik zucht en kijk naar de grond.

"Nee. Ik wil niet dat je jezelf neerhaalt." Hij knuffelt me stevig en ik knuffel hem onzeker terug. Ik voel me fijn in zijn armen, maar op dit moment iets minder. "Ik snap niet waarom meiden altijd zo veel naar andere kijken. Je bent mooi zoals je bent."

"Je hebt toch een zus? Dat moet je toch weten?" Hij weet er normaal alles van.

"Ja, die reageert ook altijd hetzelfde. Die wil haar wenkbrauwen ook altijd perfect hebben zitten. Maar eerlijk: ze is even mooi zonder." Hij kijkt me aan en wrijft over mijn hoofd. "Ik snap dat je met je uiterlijk bezig bent, maar ga je alsjeblieft niet vergelijken met anderen, zeker niet als het negatief is."

Een zucht rolt over zijn lippen en ik kijk naar de grond. "Alsjeblieft?" Ik kijk op naar hem en zie hem me smekend aankijken. "Je bent mooi zoals je bent."

Ook al ben ik daar nog niet zo zeker van, knik ik om hem tevreden te stellen. Hij trekt me tegen hem aan en drukt een zacht kusje tegen mijn voorhoofd.

"Zullen we daar gaan zitten?" vraag ik om op een ander onderwerp te komen en ik wijs naar de rand van het meer. Hij knikt en loopt naar het meer. Ik zak naast hem neer in het gras en kijk naar hem, mijn hoofd tegen mijn opgetrokken knieën.

"Waarom staar je?" grinnikt hij en ik haal mijn schouders op. Ik weet het ook echt niet.

"Je bent belangrijk voor me." Hij glimlacht en legt zijn hoofd even tegen mijn schouder. Het voelt fijn dat we dit heel de dag door kunnen doen, ook al zou ik wel meer met hem willen. Hij is heel erg lief voor me en ik kan altijd goed met hem omgaan, dat ik me geen zorgen hoef te maken over wat ik zeg.

Ik leg mijn armen om zijn nek en hij kijkt me aan, waardoor zijn gezicht heel dicht bij dat van mij zit. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en komt nog dichterbij, totdat onze lippen elkaar raken. Ik leg mijn hand in zijn warrige krullen en open voorzichtig mijn mond als zijn tong om toegang vraagt.

Zijn tong draait langzaam en zacht langs die van mij en zijn hand wrijft over mijn bovenbeen. Langzaam trek ik terug en kijk ik hem aan.

"Je doet het echt goed," zegt hij en hij likt zijn lippen. Ze zijn opgezwollen van onze zoen.

"Bedankt," zeg ik zacht.

"Hey, niet zo verlegen." Hij grinnikt en knuffelt me even. "Je leert echt snel."

Hij kust mijn wang en ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder. Ik voel me zo thuis bij hem, maar dat wil ik niet uitspreken.

"Ik ga vrijdag avond naar een feest en wilde vragen of je meeging?" Hij kijkt op me neer en ik staar naar het meer.

"Ik weet niet.." zeg ik zacht en ik zucht. "Mijn moeder vindt het nooit zo fijn als ik ga stappen, omdat mijn broer een paar keer goed dronken thuis is gekomen."

"Ow.. Je hoeft niet mee hoor, voel je niet verplicht." Ik denk na, waarom ook niet? Ik ben niet hetzelfde als mijn broer en zonder hem zit ik toch maar een beetje thuis op de bank.

"Ik ga mee," zeg ik dan en ik kijk hem aan. Hij fronst.

"Weet je het zeker? Hoezo verander je zo snel van opvatting?"

"Omdat ik anders toch niks ga doen, dan ben ik liever bij jou." Ik kijk weer van hem weg en voel hem me tackelen in het gras, om me daarna te kietelen. Ik lach en kietel hem terug, waarna hij ook lacht en zijn hoofd schudt. Zijn haar valt naar voren en raakt mijn voorhoofd. Ik stop met kietelen en stop zijn haar achter zijn oor, maar het valt meteen weer.

"Pf.." zeg ik en ik blaas tegen zijn haar. Hij gaat rechtop zitten op mijn schoot en haalt een hand door zijn haar. Het is zo lang, wat ik juist mooi vind. "Zullen we zo naar mij thuis toe gaan? Ik wil niet langer tegen mijn moeder zeggen dat ik naar Lexi ga, als ik naar jou toe ga."

Hij fronst en gaat naast me zitten. Ik ga ook rechtop zitten en kijk hem aan.

"Hoezo heb je niet vanaf het begin gezegd dat je met mij was?" Hij laat zich op zijn ellebogen in het gras zakken en kijkt op naar me.

"Omdat ik niet wist dat je zo'n goede vriend van me zou worden. En mijn moeder flipt hem als ze weet dat ik bevriend ben met een jóngen." Ik kijk van hem weg en pulk aan de grassprietjes.

"Okay dan," lacht hij en hij aait even over mijn hoofd. Ik raak er een beetje aan gewend dat hij me telkens aanraakt en lief tegen me doet.

"Maar ze weet niet dat ik eerder ben weg gegaan en ik wil ook het liefst niet dat ze het weet. Ze heeft al zo veel aan haar hoofd en om dan ook nog te vertellen dat die meiden bij me in de klas zo onaardig deden.." Hij drukt een kus tegen mijn voorhoofd en knikt.

"Okay. Dan gaan we straks. Wanneer moet je weer werken?" Ik haal mijn schouders op.

"Eerlijk gezegd ben ik er niet zo veel mee bezig. Ik ben ook veel minder vaak gaan werken." Ik kijk op naar hem en zie hem glimlachen. Het was gewoon omdat ik meer met hem wil zijn.

"Ow okay." Hij laat zich opnieuw in het gras zakken en ik pulk weer aan het gras.

Na nog een paar uurtjes van praten over random dingen, lopen we naar mijn fiets.

"We leggen je fiets wel bij mij in de auto, dat is het makkelijkst." Ik knik en hij opent zijn auto, waarna we mijn fiets erin tillen.

"Okay, waarschuwing: het is heel erg druk in mijn huis," grinnik ik en hij start zijn auto.

"Ja, daar kan ik me wat bij voorstellen." Hij glimlacht naar me en wrijft even over mijn bovenbeen. Ik leg mijn hoofd tegen het koude raam en staar naar buiten.

Het lijkt me ongemakkelijk om Harry aan mijn moeder voor te stellen, omdat zij meteen meer van ons gaat denken. Ik heb nog nooit een jongen meegenomen en dus is dit meteen speciaal. Dat hij zo knap is.. Dat zal mijn moeder ook wel interessant vinden.

Als de auto stopt, maak ik mijn gordel los en stap ik uit de auto. We laden mijn fiets uit en zetten die voor de schuur, waarna we naar de voordeur lopen en ik die open maak met mijn sleutel.