Love Lessons H.S.

Part 79

Destiny Point Of View ★

Met het avondeten komt inderdaad zijn moeder thuis. Ik voel dat Harry zich minder blij voelt als normaal, waardoor ik ook mijn geluk verlies.

"Mam.. Waar ben je elke dag?" vraagt Harry en ik leg mijn hand op zijn bovenbeen. Hij weet al waar ze is, maar ik denk dat hij het uit haar mond wil horen komen, in plaats van die van Gemma.

"Boodschappen doen, soms naar de stad of naar vrienden," zegt ze en ze kijkt haar zoon niet eens aan. Anna is een super lieve vrouw, maar dit vind ik niet zo aardig. Harry verdient gewoon de waarheid.

"Maar je neemt nooit boodschappen mee en je zit daar 5 keer in de week. Dat is niet het enige," zegt hij hopeloos en ik wrijf voorzichtig met mijn hand over zijn bovenbeen. Zijn moeder zucht zacht. "Ben eens eerlijk.."

"Ik probeer altijd om eerlijk te zijn, Harry," zucht ze.

"Maar nu ben je niet eerlijk," bromt Harry terug.

"Nee dat klopt, maar dat wil ik wel naar je zijn." Ze zucht opnieuw en legt haar bestek weg. Ik kijk naar Harry en dan naar mijn hand op zijn been. "Ik heb een man ontmoet, een hele lieve man en ik denk dat ik verliefd ben geworden op hem."

Harry kijkt naar zijn moeder en knikt dan. "Dat wist ik, ik wilde het alleen van jou horen. Waarom vertelde je het niet gewoon? Het is toch niks ergs ofzo?"

"Dat is het ook niet, Harry. Maar het heeft wel invloed op jouw leven, dat van Gemma en ook voor een deel voor dat van Destiny. Ik wilde niet dat je eerst blij of juist verdrietig werd, en dat ik hem dan toch misschien minder leuk vond als ik dacht. Dan had ik een heel gedoe gemaakt voor niks," legt ze uit en Harry knikt opnieuw.

"Dat snap ik wel." Ik laat mijn ingehouden adem ontsnappen en speel voorzichtig met zijn vingers die verstrengeld zijn met de vingers van zijn andere hand. "Ik werd gewoon bezorgd, ik wist niet waar je uithing."

Zijn moeder grinnikt en schudt haar hoofd even. "Volgens mij is het nog steeds mijn taak om bezorgd over jullie te zijn."

Harry glimlacht en kijkt dan naar zijn handen, voordat hij mij met zijn vingers laat spelen en zijn hand op zijn bovenbeen legt, zodat ik er beter bij kan.

"Ik ook om jullie," zegt Harry zacht. "Ik ben de enige man hier."

"Pf.." mompel ik en hij kijkt me aan. "Alsof vrouwen niet alleen kunnen overleven. Ik denk eerder dat jij ons meer nodig hebt, zonder je moeder had je niet eens eten."

Gemma grinnikt en ik glimlach overdreven lief naar hem. "Ik kan zelf ook koken."

"Koken, okay. Maar je was kan je niet doen." Hij rolt zijn ogen en kijkt me dan weer aan.

"Kleine duivel," mompelt hij en ik grinnik, voordat ik mijn hoofd tegen zijn arm aanleg. "En nu ben ik wel goed genoeg? Als kussen?"

"Hm.." zeg ik dan zacht en ik speel opnieuw met zijn vingers. Hij legt zijn hoofd tegen dat van mij en draait zijn hand, zodat ik zijn hand vast kan pakken.

"Maar, wanneer zien we hem?" vraagt Harry aan zijn moeder en meteen is hij weer helemaal wakker, waardoor ik ook langzaam mijn hoofd optil van zijn schouder.

"Dat moet ik aan hem vragen," zegt zijn moeder als ze opstaat en de borden meeneemt naar de keuken.

"Doe dat maar, ja." Harry grinnikt en kijkt naar buiten, waardoor ik hetzelfde doe.

"Regen," zegt hij als hij zijn kin op mijn schouder legt en ik knik.

"Ja, regen," glimlach ik. Hij kust even mijn wang en staat op, waardoor ik achter hem aan loop naar de keuken met alle borden en bekers die vies zijn. Ik kan mijn ogen niet van het raam afhalen, totdat Harry mijn hand pakt en onze vingers stevig verstrengelt.