Love Lessons H.S.

Part 29

Destiny Point Of View ★

Volgens mij weet iedereen al dat Harry en ik daarnet een momentje voor onszelf hadden, want Louis blijft naar me grijnzen, net als mijn vader. Mijn moeder die doet te overdreven alsof ze van niks weet.

"Nog wat?" vraag ik aan Harry en ik leg mijn hand op zijn bovenbeen. Hij schudt zijn hoofd en pakt mijn hand.

"Nee, dankje." Ik knik eventjes en wacht dan tot de rest van de tafel ook klaar is met eten.

"We gaan straks naar het bos," kondigt mijn moeder aan en ik knik, de rest van de tafel spreekt tegen. We doen altijd wel een boswandeling als we hier zijn.

Het tegenspreken heeft geen zin, want als iedereen klaar is, staat mijn moeder op en neemt ze haar bord mee naar de keuken. Harry en ik doen hetzelfde en lopen dan naar mijn kamer boven.

"Voor de zekerheid," zeg ik als ik een stoel onder de klink zet en Harry knikt. Hij gaat op mijn bed zitten en steekt zijn hand uit, die ik aanpak. "Okay.. Wat is de volgende les?"

"Verleiden." Er ontstaat al zenuwen kriebels en liefdes kriebels in mijn buik bij alleen al het horen van dat woord.

"Verleiden?" vraag ik en hij knikt trots.

"Uh-hu." Hij glimlacht en legt zijn arm om mijn heup. "Probeer zo lang mogelijk om me niet te kussen, ja?"

Ik knik voorzichtig en hij kijkt in mijn ogen, waardoor ik me al bijna laat gaan. Hij komt langzaam dichterbij en blijft een paar centimeter voor mijn lippen stilstaan, waarna hij op zijn lip bijt. Mijn ademhaling gaat sneller en als hij dan ook nog zijn hand om mijn gezicht legt, kan ik me niet meer inhouden. Ik trek hem naar me toe en lik zijn lippen, maar hij trekt terug.

"Komop, Harry," smeek ik en ik klem mijn hand in zijn krullen. Hij houdt mijn handen vast, zodat ik hem niet meer vast kan houden.

"Probeer het bij mij," glimlacht hij dan en ik kijk in zijn ogen, een frons tussen mijn wenkbrauwen.

"Het lukt me nooit zo snel," zucht ik hopeloos.

"Dat is ook niet de bedoeling." Ik neem nog even een momentje voor mezelf, maar kijk dan in zijn ogen en breng mijn hoofd langzaam naar dat van hem. Hij bijt eventjes op zijn lip, waardoor ik hetzelfde doe. Zijn ogen schieten naar mijn lippen en ik glimlach als ik mijn hand uit die van hem wring en om zijn bovenarm leg.

Hij trekt me naar hem toe en duwt me dan voorzichtig tegen de matras aan. Ik glimlach trots tegen zijn lippen en leg mijn handen om zijn nek. Hij had wel gelijk, het heeft me aan het denken gezet. Het is gek dat hij zich (net als ik) niet kan tegenhouden als ik zoiets doe.

Langzaam en zacht glijdt zijn tong langs die van mij en strelen mijn handen zijn nek. Ik kan niks anders doen als hem aanraken, voelen hoe zacht zijn huid is.

"Je bent zo goed, babe," mompelt hij als hij me even aankijkt. "Echt."

Ik kan niet omgaan met zijn compliment, dus trek ik hem tegen me aan en draai ik ons om, zodat hij onder me ligt. Hij grinnikt en ik druk mijn lippen tegen die van hem aan.

"Destiny!" roept mijn moeder als ze op de muur bonkt.

"Ja!" snauw ik hard terug en ik ga rechtop zitten op Harry's schoot. Hij pakt allebei mijn handen en kijkt op naar me.

"We gaan weg."

"Waar naartoe?" vraag ik verbaast.

"Heb je niet geluisterd? We hebben bij het eten afgesproken dat we naar het bos gaan." Ik kijk naar Harry en zie hem knikken.