Love Lessons H.S.

Part 17

Destiny Point Of View ★

Mijn bed is warm. Zo.. Lekker.. Warm..

Nóg een reden waarom ik hier heel de dag wil blijven. En dan is er ook nog.. De gedachte aan Harry. Alleen de gedachte, want hij is hier niet.

"Destiny! Nú eruit komen, straks kom je nog te laat!" zegt mijn moeder en ze komt in de deuropening staan.

"Ik heb zo'n buikpijn," kreun ik als ik me omdraai in mijn bed.

"Buikpijn? Stel je niet zo aan. Jij gaat naar school, jongedame! Heb je je laatste punt voor frans gezien?" Fuck.

"Sorry mama." Ik kan wel in huilen uitbarsten. Ik wil niet nog een dag tussen al die perfecte meiden zitten en me denken hoe on-perfect ik ben. Ik.. Kan het denk ik ook niet meer aan.

Ze verlaat mijn kamer weer en ik dwing mezelf om op te staan en me om te kleden. Mijn kleding is bijna helemaal zwart, totdat het me opvalt dat Harry's bloesje nog over de verwarming hangt. Ik pak het en ruik eraan. Vooral muf, door de regen, maar het ruikt ook naar hem.

Ik wissel het shirt om voor het bloesje en kijk naar mezelf. Ik zie er niet uit als mezelf, maar hier voel ik me fijn in. Ook al is het te groot, past de kleur niet bij mijn ogen en zit er geen figuur in voor vrouwen, hou ik het toch aan omdat ík me er fijn in voel.

Snel maak ik een foto, die ik naar Harry stuur. "Goed als ik dit van je leen?"

"Staat je goed :P" Ik glimlach bij zijn bericht en typ dan nog iets nieuws.

"Ik hou het aan."

"Ga je naar school dan?"

"Ja.. Moet van mama." Ik zucht en kom er dan weer achter dat ik me verder moet klaarmaken.

"Ow.. Okay, veel succes dan. Onthou wat ik heb gezegd. Je bent mooi, ook in mijn kleren." Zijn woorden komen beter binnen als die van Niall. Alsnog doe ik mascara op mijn wimpers en wat foundation op mijn wangen. Gewoon, mooi. Niet te veel.

Hoewel ik me klote voel, zie ik er wel okay uit. Het bloesje van Harry is gewoon heel erg mooi en het staat mij ook niet echt slecht.

Ik loop snel naar beneden, prop wat eten in mijn mond en rij naar school. Op school is het nog rustig omdat nog bijna niemand er is. Ik vind het juist fijn.

Als ik al mijn boeken enzo heb, leun ik tegen de muur aan en wacht ik totdat de bel gaat zodat ik naar mijn klas toe kan. Lexi loopt voorbij en kijkt me niet eens aan. Wat een kut dag, nu al.

"Destiny!" Niall komt vrolijk op me afgelopen en geeft me een lange knuffel. Hij houdt van knuffelen en doet het dan ook als de beste.

"Hey Niall." Hij glimlacht naar me en wenkt dan dat ik moet meelopen naar zijn kluisje.

"Waarom ben je zo vroeg?" vraagt hij en ik haal mijn schouders op.

"Te snel gereden denk ik. Ik vind het wel fijn. Het is beter als te laat komen." Hij knikt, pakt zijn boeken en stopt die in zijn tas. Ik glimlach naar hem als hij dat naar mij doet.

"Gaat het lukken vandaag?" vraagt hij zacht en hij raakt mijn arm even aan.

"Moet wel lukken." Opeens voelt het alsof mensen om me geven. Harry en Niall houden rekening met me, ofdat het wel gaat en me troosten als ik me niet goed voel.