Love Lessons H.S.

Part 32

Harry Point Of View ★

De onrust is weer terug gekeerd. Giechelt loopt de tweeling voorbij, Louis lacht om zijn vriendin, Kelvin maakt ruzie met zijn vriendin (hij is ook zo verschrikkelijk), Destiny's moeder loopt met een huilende Charlotte en haar vader doet zoals altijd niks.

Welkom bij de familie Smith.

Langzaam loop ik de trap op en negeer ik alle mensen die langs me heen lopen. Ik ga weer naar Destiny, dan boeit niks me.

"Harry," zegt haar moeder als ze even mijn schouder aanraakt en ik draai me om naar haar.

"Wat was er? Waarom gilde ze zo?"

"Ze.." zucht ik even. "Ze dacht dat ze achterna gezeten werd door een oude man, die in een verlaten huis woonde. Maar door haar hoge koorts had ze zich het allemaal voorgesteld."

Ze knikt even en kijkt naar de grond. "Goed. Bedankt dat je voor haar zorgt."

"Geen dank. Ik vind het fijn om te doen." Misschien iets té eerlijk?

"Dat is fijn, alsnog bedankt," glimlacht ze en ze klopt even op mijn schouder. Ik ben blij dat ik me zo thuis kan voelen in dit gezin. Het is altijd druk enzo, maar toch vindt haar moeder altijd wel wat tijd om tegen me te praten.

Langzaam open ik de deur van Destiny haar kamer. Ze kijkt om naar me en ik glimlach als ik de deur weer achter me sluit.

"Al wat beter?" vraag ik en ze haalt haar schouders op. Niet dus.

"Het pilletje helpt wel, maar alsnog." Ik ga naast haar op bed zitten en pak haar hand in die van mij.

"Mooizo. Ik wil snel weer dat je beter word." Ik wrijf over haar hoofd en ze zucht.

"Ik wil ook beter worden, maar daar kan ik niks aan veranderen," ik knik en druk een lange kus tegen haar voorhoofd. Ze zucht als ze haar hoofd tegen mijn voorhoofd legt.

"Heb je wel goed geslapen?" vraag ik en ze knikt.

"Ja, super fijn. Alleen word ik gek van die drukte overal." Ik knik en wrijf over haar rug.

"Dat snap ik. Probeer maar rustig te gaan liggen ofzo, ik heb geen idee hoe ik de stilte kan houden." Ze trekt even aan mijn hand, waardoor ik weet dat ik dichterbij moet komen.

"Wat heb je gegeten?" vraagt ze en ze opent de deken, waarna ik naast haar ga zitten.

"Eerst wat brood en daarna vroeg je moeder of ik wat soep wilde." Ze knikt en legt haar hoofd tegen mijn borst. Ik kus haar voorhoofd een paar keer en knuffel haar dan stevig. Zij heeft nog geen soep op, omdat die er niet was totdat haar familie thuis kwam.

"Wat voor soort soep?" vraagt ze voorzichtig.

"Tomaten." Ze kijkt snel op en ik grinnik. "Er was denk ik nog wel wat. Wil je dat ik het vraag?"

Zonder haar antwoord af te wachten, sta ik op en kijk ik haar vragend aan. Ze knikt voorzichtig en krult zich op in de deken. Ik loop snel naar beneden en dan naar de keuken.

"Heb je nog wat soep?" vraag ik voorzichtig aan haar moeder en ik speel met mijn ringen. "Destiny heeft zin in soep."

Ze knikt even en loopt naar de keuken. Ik loop achter haar aan en kijk dan toe hoe haar moeder het vuur aanzet en de pan erop zet.

"Nog even opwarmen, het was nog wel een beetje warm, maar binnen een paar minuutjes zal het goed zijn." Ik knik en glimlach naar haar. "Lukt het zo?"

Ik knik opnieuw en ze loopt naar boven, waar Beau en Daisy ruziën. Langzaam roer ik door de pan heen en wacht ik totdat de soep warm is. Het duurt zo lang en ik wil gewoon bij haar zijn.