Ang Manliligaw Kong Bully (boyxboy)

"Ang sakit..."

"Complicating the Uncomplicated"

Author: haayy.. Dito kami ngayon sa Water Park Sahud Ulan. :) Outing with them. Kaso, may pampasira ng moment ko dito. :( di ak enjoy kase may nagbabantay saken! Buset!

Chriden PoV

"Anong problema mo? Kanina ka pa tulala diyan ah" pansin sakin ni Sheryl.

"Ah..Wala. May iniisip lang" mabilis kong sagot sa kanya.

"Alam mo ganyang ganyan yung tiyahin ko. Nakatulala tapos kapag tinatanong kung ano problema lagi sinasagot may iniisip lang" mahabang sabi niya.

"Eh ano nangyari sa kanya?" Takang tanong ko sa kanya.

"Wala! Ano mangyayari!? Edi ayun tulala parin!" Sigaw niya sakin.

Tangnanto talaga! Hindi na nakausap ng seryoso!

Ano nga ba ang dapat kong gawin?
May dapat ba akong gawin?

Paulit-ulit ko paring naririnig ang mga sinabi ni Jerome sakin nung birthday niya. Ewan ko pero bakit nagkakaganito ako.

"Den may problema ba?" Biglang bumalik sa katinuan ang utak ko nung marinig ko iyon mula kay Lloyd.

"Ah..eh.. Wala. Medyo napaisip lang dahil sa exam kanina" palusot ko sa kanya.

"Huwag mo na ngang intindihin yun. Tara lunch tayo!" Sabi niya sakin sabay hila sa kaliwang kamay ko.

"Oy teka. May next subject pa ako... Hindi ako pwedeng-"

"Ooops! Wala kang next subject. Vacant ka kaya" nakangising putol niya sa sinasabi ko.

Hindi na ako nakapagsalita pa. Hinayaan ko nalang siya kung saan kami makarating.

Lulan pa kasi ang isipan ko. Napakaraming bagay ang paulit ulit na gumugulo sa takbo ng isipan ko. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong unahing isipin.

Una si Francisco. Nakapagdisisyon na ako na iiwasan ko na siya. Nandiyan na si Catalina. Mas bagay sila. Babae si Catalina at narinig at malinaw naman sakin na boto ang pamilya niya sa babaeng yun. Kaya wala ng dahilan pa para makipagdikit pa ako sa kanya. Una palang naman ay pinagpanggap lang naman akong syota niya para hindi siya ireto kung kani-kanino.

Ngayong nandiyan na ang babaeng para sa kanya hindi na dapat akong napapalapit pa sa kanya. Lalo lang akong mahihirapan. Lalo ko lang papagitapan ang puso ko. Leche kasi eh! Akala ko naman wala lang lahat sakin ang mga nangyayari. Akala ko lang pala.

Pangalawa, si Jerome. Paulit-ulit parin sa utak ko ang mga sinabi niya sakin. Abnormal ba siya? Bakit niya ako nagustuhan? Mali! Mali! Akala ko nung una ay nag-aasume lang ako sa nararamdaman niya, yun pala totoo. Tama pala. Tama na mali. Kasi mali na magkagusto siya sakin.

Gusto ko siyang kausapin. Gusto kong sabihin sa kanya na hindi tama ang nararamdaman niya para sakin.

Pangatlo, si Lloyd. Tama ba ang ginagawa kong pagiging malapit sa kanya? Nakakawili rin kasi. Masaya at maintindihin ang taong ito. Kaso, tama ba na magpaligaw ako sa kanya?

Baka naman mangyari nanaman sakin ang nangyari samin ni Ariel dati.

Naalala ko nga sabi sakin ni Sheryl. Bakit daw hindi ko muling buksan ang puso ko sa isang seryosong relasyon. Yung relasyon na mararamdaman yung sinseridad at pagmamahalan ng bawat isa.

Bago ko siguro gawin yun ay dapat linawin ko muna ang lahat ng malabo sa nangyayari sakin ngayon. Ayusin ang mga problema.

"May problema ba Den?" Sita sakin ni Lloyd. Napansin yata niyang nakatitig lang ako sa frenchfries na nasa harapan ko.

"Kanina ka pa nakatulala diyan eh" dugtong niya.

Nginitian ko lang siya at kumuha akong fries at isinubo ko iyon.

"Ang sarap. Kain" nakangiting sabi ko sa kanya.

Nagpatuloy kami sa pagkain. Madaming kinukwento si Lloyd. Naririnig kong lahat yun pero hindi napaprocess ng utak ko. Memory full na yata ang utak ko. Konting konti nalang ay maghahang na ako.

Kailangan ko ng magdelete sa utak ko o kailangan ko ng ireformat ito.

Ang hirap din pala ng ganito.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Sige tol. Chat kita mamaya. Kukwento ko sayo yung alamat ng talong" paalam ni Sheryl bago nagsimulang maglakad palabas ng gate.

Langyang babae talagang to. Puro katarantaduhan ang naiisip.

"Mga Psyche Major talaga" -  Lloyd.
"Subukan mo lang dugtungan ng di maganda" pagbabanta ko sa kanya dahilan para mapangiti siya.
"Osya - halika na nga. Gabi na."
"Anong halika na? Lakad na! May sasakyan ka. Kitakits nalang" sagot ko sa kanya.

"Sabay na tayo" mahinahong sabi niya habang naglalakad kami.

"Nakakahiya naman kasi palagi nalan-" bigla akong napatigil sa pagsasalita gayundin sa paglalakad.

"Bakit Den-?" -Lloyd.

Kahit gustuhin kong ihakbang ang paa ko ay hindi ko magawa. Napukaw ang atensyon ko sa dalawang taong nasa likuran ng sasakyan.

Bakit ganito ang kabog ng dibdib ko?

Bakit ganito ang tibok ng puso ko?

Bakit ganito ang pakiramdam ng dibdib ko?

"Den...." Narinig kong mahinang pagtawag sakin ni Lloyd.

Hinawakan ni Lloyd ang kamay ko. Dahan dahan niya akong hinila papunta sa kanyang sasakyan.

"Den!"

Lilingon ba ako?
Ano ang dapat kong gawin?
Putangina naman! Hindi ko alam ang gagawin ko.
Putangina naman! Bakit ang sakit sakit!

"Den!"

Bahagya akong tumigil sa paglalakad gayundin si Lloyd. malapit na kami sa sasakyan ni Lloyd.

Dahan dahan akong lumingon sa kanya.

"Den its not what you think... I can explain..."

"No. Wala kang dapat ipaliwanag. Okay lang yun" pinakamahinahong boses ko.

"Halika na. Isasabay na kitang umuwe" muling sabi niya.

"Huwag na. Ayos lang ako. Saka may kasabay na rin ako" sagot ko sa kanya.

"Ihahatid na kita! Halika ka na!" Matigas na pamimilit niya.

Ano ba itong nangyayari sakin?
Bakit ganito pakiramdam ko?
Bakit parang wala akong lakas?

Parang mawawalan ako ng malay dahil parang hindi na yata kaya ng utak ko ang mag-isip ng dapat kong gawin.

"Lets go Den-"

"Pre, ako na bahala kay Den. Pauwe narin talaga kami" narinig kong singit ni Lloyd.

"Huwag ka nga makialam samin. Problema namin ito at labas ka na dito!" Bulyaw ni Francisco.

Nararamdaman ko narin ang mainit na tagpo sa kanilang dalawa.

"Paul sasabay na ako kay Lloyd. Ingat pag-uwe" pagkatapos kong sabihin iyon ay sumakay na ako sa front seat.

Bakit ganito ang mata ko?
Bakit nararamdaman ko ang unti-unting pagbagsak ng mga luha ko.

Tangina. Ayoko ng ganito.

"Ang sakit..."