-"Kalk Mary, 1.dersi kaçırdık!" Anna'ya sırtımı dönüp üstüme yorganımı çektim.
-"On dakka daha!"
-"Agumenti !" Biranda Üstüme gelen suyla yerimden zıplayarak kalktım.
-"Heey! Ayıp oluyor ama , sen yarın sabah görürsün!" Yerimden kalkıp banyoya gittim. Kurulanıp dışarı çıktığımda Beth gitmişti, bende hemen çantamı alıp büyük salona gittim. Tabiki kimse yoktu, ama ben aç karna derse giremem ki!
Çantamdaki özel stoğumdan bir sucuklu tost çıkardım,bence herkeste olması gereken bir stoktu.
Zindanlardan geçerek iksir sınıfına vardım. İçeri girince öfkeli bir Snape'le karşılaştım.
-"Sonunda teşrif ettiniz, bayan Waterson!" O böyle değince Slytherin gülmeye başladı. Gülün siz gülün ben sizi birazdan görürüm.
-"Üzgünüm profesör ,ama çok geçerli bir sebebim var.
Şimdi, biz her sabah erkenden kalkmak zorundayız. Ama uyanamıyanlarımız var, mesela ben. Kalkma saatimiz için zil yada ne biliyim bir Büyü falan talep ediyorum. Hatta yataklarımızın üstünde su sistemi falan olsun." Profesör kaşlarını çatmış , bana bakıyordu.
-"Ürün tanıtımınız için teşekkürler Mrs.Watersen şimdi yerinize geçin, dersimden beş dakika aldığınız için Slytherin'den yirmi puan !" Şimdi tatlı ,Şirin yılanlar gurubunun yüzündeki sırıtıştan eser kalmadı,bende sırıtmaya başladım.
Aradan beş dakika geçmeden ders bitti. Ah, işte bu harika daha fazla çekemezdim Sümsükus'u .
Koridordan geçerken insanlar benim hakkımda konuşuyordu. Yok varis ben mişim , sabah kalkamıyormuşum çünkü bütün gece yılanımla oynuyormuşum. Ne kadar Saçma , ben varis olsam basiliksin üstüne binip DÜNYAYI gezerdim.
Ama şöyle bir bakınca insanlar sadece benim dedikodumu yapmıyordu, sanırım Harry'den de şüpheleniyorlar... Amaan ben takmıyorum zaten mümkünse benden korkarak uzak dursunlar. Aşk acısı çeken bir arkadaşımı teselli etmekle uğraşamam ben !
Bunları düşünürken kütüphaneye varmıştım. Bir kaç gündür Griffindor olan aileleri araştırıyordum, yani kayıp yada ölmüş kızları var mı diye , yani kendimi...
Acaba bir Weasley miyim ? Sonuçta saçlarım kızıl, ama sanmıyorum. Weasley olsam beni yetimhaneye vermezlerdi.
Ve yine bir şey bulamadım... Hani Dumbledore araştıracaktı! Unuttu kesin ehh ben o yaşta olsam yataktan çıkamazdım, adam müdürlük yapıyo.
En iyisi ben bi uğruyim.
Dumbledore 'un odasına gitmek için merdivenlerden koşarak çıktım ve Kartal heykelinin önüne geldim.
Tabiki şifreyi bilmiyorum ne sandınız,
-"limon şerbeti, zıplatan Kurbağa , Dumble-" sözümü kesen açılan heykeldi , içinden Kehanet Profesörü çıktı, Dumble' dan hayır yok bağri şuna sorayım.
-"Profesör, Profeeesööör." Bana baktığında onla hemen konuşmaya başladım.
-"Profesör biliyor musunuz , hayatımda gördüğüm en iyi kehanetleri siz verdiniz acep bana da bakar mısınız? Lütfen! Belki ailem hakkında bir şey görürsünüz ha?"
Kocaman gözlükleriyle bana baktı,
-"Yavrum, ben hiç senin dersine girmedim ki?" Düşündüğüm kadar saf değilmiş.
-"Ah! Evet girmediniz... Ama ben eminim sizin harika bir profesör olduğunuzdan." Yüzüne doğru biraz yaklaştım," Size bir sır veriyim mi?.. Ben sizi habire rüyamda ders verirken görüyorum." Aslında gerçekten bir kere görmüştüm... Ama bir kere işte,
-"Peki yavrum... Ver bakıyım elini" elimi ona uzattım.
Bir an transa girmiş gibi oldu,ama hemen normale döndü.
-" Bir ikizin var yavrum. Gryffindor Binası'nda... İkinizinde kaderi aynı." Elimi çektim,
-"Teşekkürler profesör , ben gideyim artık," koşturarak bahçeye çıktım, ve bir ağacın altına oturdum.
Bir ikizim vardı ve Gryffindor binasındaydı, ama neden ailem onu alıp beni yetimhaneye bıraktı? Belkide ölmüşlerdir, neyse şimdi ikizimin kim olduğunu bulmalıyım.
-"Çok dalgınsın bakıyorum." Sesin geldiği yere döndüğümde Harry'le karşılaştım meraklı bir ifadeyle bana bakıyordu.
-"Hiiç, sadece bir ikizim olduğunu öğrendim. " gözlerinin içine baktım."Griffindor binasındaymış, binanızda bana benzeyen bir kız var mı? Yada erkekte olabilir. Aslında erkek kardeş daha iyi olurdu." Biraz bana baktı, sonra önüne döndü.
-"Bende bir kız kardeşimin olmasını çok isterdim.Bir kuzenim var ama ..."Gözlerim doldu, o seçilmiş kişi olabilirdi ama onunda bir aileye ihtiyacı vardı,Ona döndüğümde onunda gözlerinin dolu olduğunu gördüm.
Kollarım benden izin almadan ona sarıldı. Bende karşı çıkmadım zaten , ona sarılmamdan afallamış olucak ki biraz öyle kaldı, sonra oda kollarını bana sardı. O anda kendimi Dünya' nın en huzurlu kızı hissettim.
-"Kardeşini bulmana yardım edicem Mary."
Umarım beğenirsiniz!
