-"DEĞİLDİ!" Harry'le aynı anda cırlayınca yerlerinde zıpladılar. Masaya bir sessizlik çöktü. İkimizde zangır zangır titriyorduk. Hayatımda böyle sinirlenmrmiştim.
-"DAHA KONYAK!" diye haykırdı Vernon enişte bembeyaz olmuştu. Şişenin hepsini Marge halanın kadehine boşalttı.
-"Siz" diye hırladı Harry be bana" Yatağınıza hadi-"
-"Hayır Vernon " diye hıçkırdı Marge Hala, elini havaya kaldırdı, minik kanlı gözlerini üzerimize dikti.
-"Devam edin, devam edin. Anne babanızla gurur duyuyorsunuz oyle mi?Gidip kendilerini bir araba kazasında öldürttüyorlar. ( sarhoştular herhalde)" aynı anda ayağa dikildik.
-"ARABA KAZASINDA ÖLMEDILER!"
"-Araba kazasında öldüler, seni pis yalancı ve seni bu namuslu, çalışkan insanların başına yük olmaya bıraktılar." diye feryadı bastı, öfkeyle şişmişti.
-"Sen küstah, nankör küçük-"
Ama muşmula birden konuşmayı kesti. Bir an için söyleyecek söz bulamamamıştı sanki. Şişiyor gibiydi, ama şişmesi durmuyordu. Koca kırmızı yüzü genişlemeye başladı, minik gözleri yerinden uğradı, ağzıda konuşamıycak kadar gerildi. Bir saniye sonra tüvit ceketinin birkaç düğmedi yerinden fırlayıp duvara sekti. Dev bir balon gibi şişiyordu, göbeği tüvit kemerinden kurtulmuştu. Parmaklarının herbiri salam rulosu gibi olmuştu...
Onun bedeni iskemleden tavana doğru yükselmeye başlarken , patates ve kemik el aynı anda "MARGE"diye bağırdı. Sirius havladı bende asamı kaldırıp bağırdım.
-"BIZ BÜYÜCÜYÜZ! ANNEM VE BABAM'DA BÜYÜCÜYDÜ PİS DOMBILI!"
Ben büyüyü söylemeden yavru balinaya dönüştü ve uçmaya devam etti.
-"HAAYIIIIR!"
Vernon enişte şişen balinanın kuyruğunu yakalayıp onu aşağı çekmeye çalıştı. Az daha oda havalanıyordu. Bir saniye sonra Ripper ileri atlayıp dişlerini Vernonun bacağına geçirdi.
Harry kimse onu durduramadan yemek odasından çılgın gibi çıktı, bende bileyimdeki tokayla saçımı bağlayıp karşımdaki manzaraya baktım. Gerçekten harikaydı. Uçan bir balinanın kuyruğuna tutunmuş bir Patates'in bacağında sallanan bir köpek!
Sirius'ta durmadan havlıyordu.
-"Hadi Sirius sonra havla!"
Koridora çıktım. Harry Hedwing'in kafesiyle aşağı indiğinde merdiven altındaki dolap kendiliğinden açıldı.
Tam o sırada Vernon enişte , pantolonunun bir paçası kan içinde ve parçalanmış, yemek odasından dışarı fırladı.
-"ÇABUK BURAYA GELIN!" diye böğürdü."BURAYA DÖNÜN, DÜZELTİN ONU!"
Öfkeden şunun suratına bir tane geçiresim geldi ama yapmadım. Yüzüm kıpkırmızı olmuş ellerim titriyordu. Harry'ninde benden farkı yoktu.Ben asamı onun boynuna dayadım. Harry'de sandığını bir tekmeyle açıp asasını Vernona doğrulttu.
-"Sen demi çocuk!"
Kanlı gözlerine gözlerimi diktim ve suratına bir tane geçirdim.
Soluk soluğa," haketti bunu," dedi Harry."Layığını buldu. Bizden uzak dur."
Harry arkasındaki kapının kilidini açarken fısıldadım.
-"Unutma şimdiye kadar dünyaya gelmiş bütün Potter'lar büyücü."
Harry kapıyı açtığında Vernon'un gözü morarmıştı.
"Gidiyoruz,"dedim." canımıza yetti artık! Ama kardeşimden bir şey duyayım. Birdahakine böcek olmakla falan kurtulamazsınız, ona göre!
Biran sonra karanlık, sessiz sokaktaydık. Arkamızda bir köpek , yolda yürüyorduk.
