Şimdi size bu hikayeye nasıl bir işsizlikle başladığımı anlatıcam. Evet yb değil.
Haziranın on sekiziydi günlerden neydi hatırlamıyorum ama akşam üzeriydi.
Tabletimi elime almış ekrana kilitlenmiş fanfic okuyordum. Dedim ki heri poturun kardeşi kitaplarına bakıyım;
Karşıma üç tane kitap çıktı. Birisinde adı halley olan bir kız tımarhanedeydi diğerinde Harry'le beraber büyüyorlardı ötekide işte yetimhanede yaşamış harry'den acayip nefret eden bir tipti.
Neyse konuma döneyim.
Bunların hepside beş yada altı bölüm falandı. Taş çatlasın ondu. Şimdi wattpad bu hikayelerle kaynadığı için garip gelicek ama cidden üç tane vardı.
Tamam bu sefer cidden konuya dönüyorum.
Açtım okudum sonra bitti ve elim yanlışlıkla hikaye yaz bölümüne tıkladı. Evet yanlışlıkla. Yani yanlışlıkla bu kitaba başladım, herneyse.
En sonunda ekranla bakışmayı bırakıp dedim ki, büssürü hikaye var saçmasalak bir şey yazsam ne olcak dedim. Zaten yazın da canım sıkılıyordu.
En sonunda kendime nasıl bir hikaye istediğimi sordum.
Evet hikayeyi kendime yazıyordum. Alınmayın.
Neyse sonra ikiz kitabı yazıyım dedim başladım yazmaya. Biraz sıkıcıydı ama ilk defa yazıyordum napıyım...
Neyse o akşam bir bölüm yazıp yayınladım. Kapak içinde internete kız resmi yazıp you can make up'tan saç ve göz rengini değiştirip koydum.
Evet. Evet öyle yaptım. Bence mantıklıydı.
İşte bunları yaptıktan sonra salona gidip televizyonda saftirik vardı onu izledim.
Kimse okumuyordu falan bir ara kafama bunu taktım. Hergün üç bölüm atıyordum çünkü cidden canım sıkılıyordu.
Neyse bir hafta falan geçti baktım yirmi okunma var hiç oy yok. Çirkin yazıyorum diye hikayeyi kaldırıcaktım sonra kendime şunu dedim.
Sakin ol. Sen bunu kendine yazıyorsun. Kimse beğenmek zorunda değil yaz ve eğlen.
İstediğim şekilde yazdım. Bir Harry Potter fanficini nasıl istiyorsam öyle.
İşte ailemin falan haberi yoktu. Oturup hergün yazıyordum.
Neyse işte okunmaya başladı sonra bende mutlu oldum falan işte. Bi ara salak salak kampanyalar yapıyodum. Gören varsa bilir...
Öyle yani. Gumball izlerken yada bayan peregrine'in tuhaf çocuklarını izlerken yazdım. Her gün bir bölüm yayınlıyordum. Bunu kendime iş edinmiştim. Misafirlikte canım sıkılıyordu bunu yapıyordum.
Neyse yaz bitmeden iki hafta önce falan annem napıyon o telefonla diyip aldı baktı telefonuma...
Sonra gördü ve okuycam diye tutturdu bende izin vermedim. Sonuç olarak sadece kardeşim okudu oda çok sıkıcı diyip bıraktı. Bu arada hamburgerlanda kendisi. Evet ismini ben koydum. Aslında Mayonezlanda olucaktı ama bu daha mantıklı geldi.
Yani size söyliyeceğim fikriniz ne kadar saçma yada ne kadar sıkıcı olursa olsun bence yazın. Zaten wattpad bunun için değil mi? Bana göre öyle valla.
Açıkçası anlatımım kötüydü hala kötü. Ama en azından birazda olsa geliştirdiğimi düşünüyorum.
Ve bu kitapta ileride ne olacağı hakkında hiç fikrim yok. Siz ne biliyorsanız bende onu biliyorum.
Söyliyeceklerim bu kadardı.
Desteklediğiniz için gerçekten teşekkür ederim. Ve okuduğunuz için. Yani sizin yerinizde olsam ne diyo bu diyip buraya kadar okumazdım. Hatta direk bu bölümü geçerdim. Tabi bu yazıyı görüyorsanız hala okiyorsunuzdur tabi.
Ay benim masum nutellalı kuzularım.
Aslında bu kadar yazmamım nedeni benim için çok değerli bir kişinin doğum gününü kutlamak istemem. Canım, bitanem, minnoşum, biricik aşkitom. Seni her şeyden çok seviyorum nutellalı kurabiyem.
İYİKİ DOĞMUŞUM. MUTLU YILLAR BANA.
CANIM KENDIM. SENI SEVIYORUM SEN OLMASAN BEN NAPARDIM. YAŞAYAMAZDIM SEN OLMASAN! SENLE AYNI KIYAFETLERI GIYIYOR AYNI TELEFONU KULLANIYORUZ BENIM BIRTANECIK PONÇİĞİM. SEN BENIM EN YAKIN DOSTUMDAN DAHA DEĞERLISIN.
CANIM KENDIM.
