Benim ismim Gül,
ya da Rose.
Geçmiş ve gelecek arasında sıkışıp kalmıştım.
O iki adam hayatıma girdiğinde her şey tepetaklak oldu. Birisi bana aşık olduğunu yüzyıllar boyu beni beklediğini söylüyordu diğeri evli olduğumuzu ve birbirimize bir söz ve...
"Çok sevindim." Rose'a kısa bir duraksamanın sarıldım. Düğünün üstünden aylar geçmişti ve o gün de pek fazla görüşememiştik.
"Çok iyi görünüyorsun." Geri çekildiğinde elimi tutup beni şöyle bir sözdü. Büyüyle doğum yapmanın etkilerinden biriydi bu da, eski halime tamamıyla dönmüştüm. Zaten çok fazla kiloda almamıştım kısa süreçte.
"Hamilelik çok yakışmış sana da." Rose'un karnı benim karnımın hiçbir zaman büyümediği kadar büyümüştü. Sanki elbisesinin altına top koymuşlar gibi yusyuvarlaktı.
"Son zamanlarıma girmeden seni ve Arin'i görmek istedim. Bir ay kaldı doğumuma." Sevecen ses tonuyla bakışları Ares'in kucağında mışıl mışıl uyuyan bebeğime kaydı.
Ares'e yaklaşıp Arin'i kucağıma aldım. Rose'a doğru yaklaştığımda kızımın mavi gözleri aralandı. Siyah saç tutanları alnına düşerken kollarını hafifçe açıp gerindi ve minik ağzıyla esenedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok güzel." Rose hayranlıkla Arin'e bakarken tebessüm ettim. Arin gerçekten de çok güzel bir bebekti.
Hep beraber kahvaltı masasına geçerken Arin geri uykuya dalmıştı. Günün bu saatlerinde oldukça fazla uyuyordu. Genelde öğleden sonra uykusunu açtığı için keyifli vakit geviriyorduk. Rose ve Arel'in sürpriziyle birlikte güzel bir kahvaltı yapmış, bol bol gülmüştük. Ares ve Arel'in arası düzelmiş, kardeşlik bağları güçlenmişti. Bir yıl önce hayatıma giren bu iki adamdan birisi benim geleceğim olmuşken diğeri gerçek aşkına kavuşmuştu.
Çaylarımızı içerken Rose kesik kesik nefes almaya başlamış, elini sıkıntılı bir yüz ifadesiyle karnına koymuştu. Yerimden kalktığım gibi yanına giderken Rose'dan ufak çaplı bir çığlık duyuldu. Ares ve Arel'de ayarlanırken, Rose'un elbisesi ıslanmış doğum başlamıştı. Arel karısını kucağına aldığı gibi kalkarken bende Arin'i aldım. Hızla giriş kattaki şifahaneye ilerledik. Ares yolu önde gösterirken hepimizi bir telaş aldı. Doğumuna bir ay vardı ve sanırım bizim bebekler beklemeye artık dayanamıyordu.
Rose yatağa yatırılırken Arel hemen yanında elini tutuyordu. Ares kucağımdan Arin'i alıp dışarı çıkarken bende Rose'un diğer yanına geçtim. Doğum için gelen ebe hızla hazırlıklara başlamıştı. Rose için kolay olmayan anlar başlarken Arel karısının yanında onu teselli etmeye, acılarını unutturmaya çalışıyordu. Rose'un diğer elini tutup, onun için dua ettim. Ne kadar süre olduğunu bilmediğim ama bana çok uzun bir süreç gibi gelen zaman dilimi içinde bebek ağlama sesi odanın içinde duyuldu.
"Bir oğlunuz oldu" diyen kadın beyaz Br kundağa sarılı olan bebeği Rose'un kucağına bıraktı. Rose gözleri dolu dolu tuttu bebeğini.
"Oğlum." Sesi titrerken kokusunu içine çekti bebeğinin. Arel yüzünde gülümsemeyle karısını ve oğlunu izlerken kapıya doğru yöneldim onları yalnız bırakmak için.
Üst kattaki odamıza çıktığımda Ares, kızımız kucağında yatağın üstüne oturmuş yine bir şeyler anlatıyordu. Onunla böyle konuşması çok hoşuma gidiyordu. Sanki karşısında bir bebek değilde bir yetişkin varmış gibi anlatırken gayet ciddi duruyordu.
"Kuzenin olacak birazdan güzel kızım. Evet, Arel amcan baba olacak ve o da bu hissin ne kadar mükemmel olduğunu tadacak." Kullandığı yumuşak tona rağmen, bebeğim sanki babasının dediği her şeyi anlamış gibi mırıldandı.
"Baba-kız buluşmasını bölmüyorum ya" diyerek yanlarına doğru adımladım.
"Sen bizi ancak tamamlansın." Ares elini uzattığında sıkıca tutup, yanlarına oturdum.
"Rose ve Arel'in bir oğlu oldu. Amca oldun, tebrik ederim sevgilim." Kızımızı bir koluna alıp, beni de diğer koluyla sardı.
"Teşekkür ederim güzelim sende teyze oldun sayılır" dediğinde başımı sallayıp onayladım. Rose ile kan bağımız olmasa bile ruhen birbirimize bağlıydık.
Rose ve Arel için büyük misafir odalarından birini ayarladık. Ares bütün gün Arin ile ilgilenirken ben sadece emzirmek için uğradım yanlarına. Rose tek başına kalmasın diye yanındaydım. Ailesinden kimse yanında olmadığı ve yeni doğum yaptığından yalnız bırakmak istemedim. Bunun ne demek olduğunu iyi bildiğimdendi sanırım. Doğum sonrası süreci Ares'le anlatmıştım ama bana fazlasıyla yetmişti. Ben yalnız kalmaya alışık olduğum için tek ailem olan kızım ve Ares bana yetiyordu.
Akşam herkes odasına çekilirken bende sessizce kapıyı açıp odaya girdim. Yatağa yaklaştığımda Ares ve Arin'in birlikte uyuduğunu fark ettim. O kadar güzel bir görüntüydü ki hayranlıkla izledim bir süre. Üstümü değiştirip, Arin'in diğer yanına yattım. Benim ailem bana yeterdi.
