Modern Zaman Prensesi (Tamamlandı)

Bölüm 93/🤴👸🐉

Miniğim,

Bugün ilk dersine girdin. Baban ve ben sana bildiğimiz her şeyi öğretmek için çalışıyoruz. Yedi yaşının en güzel çağının başlangıcını bizimle yaşayacak olmanın sevinci var üstümde. Baban ve ben senin için her şeyi yapmaya hazırız. Sayıları ve harfleri öğrenirken ki o heyecanın, gözlerinin derin bakan mavilerinin içinde yanan o ışık bilsen ne kadar güzel ve ferah bir his veriyor annene.

Baban... O ise gözünden sakınıyor seni. Belki yaşın ilerledikçe bunları hatırlamayacak ya da aklında küçük anılar olarak kalacak ama ben bilmeni isterim ki sen muhteşem bir çocuksun. Öyle sevgi dolusun ki bazen hayretle izliyorum seni. Her anne için bebeği güzeldir ama Arin inan bana kızım senin çok büyük işler başaracağına dair içimde büyük bir güven var. Baban her zaman hislerimin kuvvetli olduğunu söyler, umarım bu defa da öyledir.

Seni yalnız bırakacağımızı asla düşünme güzelim. Sana defalarca söylediğim gibi kalbinin derinliklerinde saf bir sevgiyle hep yanında olacağız. Nerede, ne zaman bize ihtiyacın olursa sadece hisset. Seni ne kadar çok sevdiğimizi kalbin sana söyleyecektir. Yedi yaşının sana kattığı her şeyi izlemek mükemmel bir duygu, bütün yaşlarının aynı mutluluk ve güzellikle geçmesi dileğiyle kızım.

Annen

Kapattığım günlüğü kenara bırakıp başımı pencereden dışarıya kaldırdım. Sandalyede oturduğum için ağrıyan bedenimi esnettim. Yatağa doğru adımladığımda Ares'in aldığı düzenli nefeslerle uykusuna devam ettiği gördüm. Yanına uyandığımda ay ışığının vurduğu yüzünü izlemeye başladım. Saçlarının tutamları arasında birkaç tane gri teli vardı.

Otuzlu yaşlarının ortasında göstermesine rağmen çok yakışıklı ve karizmatikti. Yüzlerce yıl yaşamış bu adam benimle birlikte yaşlanıyordu. Elimi kaldırıp saçlarının arasından parmaklarımı geçirdim. Derin bir nefes alıp, kollarını belime koyup beni kendine çekti. Yüzümde büyük bir gülümseme oluşurken dudaklarını boynuma gömüp öptü. Saçlarımın arasına gömdüğü başıyla içini çekti.

"Sensiz uyumak istemiyorum bir daha" diye mırıldandı.

"Arin bir masal için daha ısrar edince kıramadım, günlüğe de bir şeyler yazınca sanırım sana geç kaldım." Belimi saran ellerinin üstüne elimi koydum, teni ateş gibiydi. Derin bir nefes aldığımda yanık ve is kokusu doldurdu ciğerlerimi.

"Sen bana hiçbir zaman geç kalmasın sadece ben sensizliğe dayanamıyorum." Ah bir de bu sözleri vardı! Hâlâ onu ilk gördüğümde ki gibi kalbim hızla çarptırıyordu. Bazen bir bakışı, bir sözü, bir dokunuşu yetiyordu.

"Ben sana hep gelirim." Başımı çevirip dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım.

Gözlerimi kapattığımda huzurla bir gecenin sabahına daha uyandım. Odanın içinde ki fısıltı sesiyle gözlerimi açtığımda Arin ve Ares yatağın yan tarafında birlikte bir şeyler konuşuyorlardı. Onlara doğru döndüğünde Ares göz kırptı bana.

"Günaydın anneciğim" diyerek hızla bana atılıp öptü Arin. Kızım tam bir enerji bombasıydı.

"Günaydın kızım." Pamuk gibi yanaklarından öptükten sonra siyah ipek saçlarını okşadım. Öyle güzeldi ki mavi gözleri bir okyanus gibi büyülüyor, içine çekiyordu bakanı.

"Bak anne babam bana ne öğretti."

Arin heyecanla yanımdan kalktığı ve gözlerini kapattı. Bir süre sonra yüzünde dingin bir ifade oluştu. Dikkatli bir şekilde kızıma bakarken heyecanına ortak oldum. Öğrendiği her şeyi göstermeye ve ona olan ilgimizin artmasına her zaman seviniyordu. Bakışlarım Ares'e dönerken gözlerini kapatıp açtı sorun yok dercesine. Tekrar Arin'e baktığımda ise olduğum yerden doğrulup yutkundum.

Kızımın siyah kanatları vardı! Yedi yaşında ki kızımın!

"Henüz onlarla uçmayı öğrenemedim ama babam yakında öğretecekmiş anne! Çok güzeller değil mi?" Arin heyecanla elini kanadında ki tüylere dokundu. Kuzguni siyah tüyler sanki ona gelmek istiyormuş gibi eğilmişti.

"Çok-çok güzel." Kekeledikten sonra zorlukla gülümsemeye çalıştım.

"Hadi bakalım güzelim, sen kahvaltı için aşağıya in. Bizde annenle şimdi geliyoruz. Kanatlarını kapatmayı unutma." Ares'in yumuşak ses tonuyla Arin hızla yataktan aşağıya atladı.

"Tamam babacığım sizi bekliyorum." Kapıya doğru giderken kanatları tamamen kayboldu.

Arin çıktıktan sonra derin bir nefes verdim. Ares yanıma gelip elimden tuttu. Gözlerinde ne bir endişe ne de korku vardı, gururla bakıyordu.

"Sakin ol Gül, Arin geç bile kaldı. Normalde dört yaşında bu eğitime başlanır ama kızımız için biraz daha bekleme taraftarı oldum. Sonuçta kanatları hiç olmayabilirdi insan soyundan da geldiği için." Tuttuğu elimi okşarken, gözlerimi ona çevirdim.

"Ares ben endişe etmekten kendimi alamıyorum o daha çok küçük." Ares küçük bir kahkaha atıp, yanağımı okşadı.

"Ben onun yanındayken sarayın çatısından atlıyordum uçmak için. Merak etme güzelim kızımızın iyiliğini düşünüyorum, güçlerini bilmesi ve kontrol etmesini öğrenmesi gerek." Başımı usulca sallayıp onayladım Ares'i.

Her zaman kızımızın yanında olamayacaktık ve bildiğimiz her şeyi öğrenmesi en iyisiydi. Hazırlandıktan sonra Arin'i beklememek için birlikte odadan çıktık. Ares elimi sıkıca tutarken kalbimin yarısına sahip olan adama gülümsedim. Açılan kapıyla kalbimin diğer yarısı olan kızım bana gülümseyerek baktı.

Özel Bölüm 3

Oy vermeyi unutmayınız lütfen.