Infernal company [Completed]

29.باگ بزرگ نقشه

به جز آهنگ اعصاب خورد کن راکی که با صدای بلند از ضبط پخش میشد صدای دیگه ای داخل ماشین نمیومد.

بک که اونقدر خسته شده بود که نای حرف زدن نداشت و چان هم بعد از کلی فکر موضوع صحبت خاصی پیدا نکرده بود تا پسر کوچکتر رو به بهانه ی اون وادار به هم صحبتی با خودش بکنه.

هرچند ترجیح میداد چند دقیقه ای در سکوت و آرامش سپری بشه چون حتم داشت هر بحثی رو هم که پیش میکشید در اخر با طعنه و کنایه به همدیگه تموم میشد و کار رو برای بعدها سخت تر میکرد.

بک به این فکر میکرد که چقدر آهنگهایی که رئیس پارک گوش میده مثل شخصیتشه.

هردو اعصاب خورد کنن و استایل بک نیستن.

البته دروغ بود اگه میگفت هیکل و صدا و تیپ و اون چال گونه ی لعنتی رئیسش دقیقا چیزهایی بودن که خودش به عنوان یک پسر همیشه حسرتشون رو داشت.

تو دلش گفت:

_خب پس چیش موند؟از همه چیز طرف که خوشت میاد...

مهمترین چیزهایی که چانیول نداشت و همون هم باعث میشد که با بک به مشکل بخورن شعور و شخصیت بود که خب متاسفانه چیز های اکتسابی ای بودن و مشخص بود چانیول در طول زندگی سی سالش از جای خوبی کسبشون نکرده بود.

پوفی کشید و سرش رو تکون داد.نه تنها روزی که میتونست در آرامش سپری کنه رو با بودن در کنار چانیول به فاک داده بود که الان حتی فکرش رو هم مشغول کرده بود و داشت شخصیتش رو تو ذهنش انالیز میکرد.

_چیز خاصی هست که بخوای بخوری؟

برگشت سمت پسر پشت فرمان و با گیجی پرسید:

_ بله؟

_غذای خاصی هست که بخوای بخوری؟هوس کرده باشی یا یه همچین چیزی؟

_آره...پیتزا دوست دارم.

چان از گوشه چشم نگاهی بهش انداخت و با پوزخند گفت:

_ حداقل به اون همه عرقی که داخل باشگاه ریختی یکم احترام بذار.همینکارا رو میکنی که یه ذره هم عضله نداری دیگه.

اخم کرد و گفت:

_اگه قرار بود گوش ندی پس چرا از اول پرسیدی؟

_خواستم سلیقتو بدونم.ولی پشیمون شدم.

_محض اطلاعت بگم که من با هیکلم هیچ مشکلی ندارم.هیچوقتم دوست نداشتم عضلانی و گنده بشم.

تماما داشت چرت و پرت میگفت ولی نمیخواست تو بحث کم بیاره.

_مشخصه که اصلا علاقه ای نداری.اون هم عمه ی من بود که داخل باشگاه با حسرت به  بازوهام خیره شده بود.

قشنگ حس کرد گونه هاش چند درجه سرخ تر شده.اون عوضی مگه سرش به ورزش گرم نبود؟چطور فهمیده بود بک بهش نگاه میکرده؟