Wanna be yours [l.s]

خیابان نهم

**************************

لویی برای سومین بار آیکون سبز رنگ رو لمس کرد و منتظر موند تا تماس برقرار بشه.بعد از چند ثانیه تصویر لیلی رو صفحه ظاهر شد و لویی با دیدنش لبخند زد.لیلی هم با دیدن لویی با ذوق براش دست تکون داد.

"هییییییی!"

"هی لویی!"

"چرا جواب مو ندادی؟"

"بهت گفتم تا کلاسم تموم نشده بهم زنگ نزن لویی"
بعد براش قیافه گرفت و لویی خندید.
"دلم برات تنگ شده بود"

"آااااا...منم خیلی دلم برات تنگ شده لو لو!"
لویی به خاطر اسم مستعارش چشم غره ای اومد و لیلی بی توجه بهش ادامه داد:
"نمیدونی چه حس خوبیه دارم با یکی حرف میزنم که لهجه ش مثل خودمه"
لویی خندید.
"چرا میدونم..."

"منو یاد خونه میندازه"

"ای کاش میشد تعطیلات بعدی بیای اینجا،میدونم خونه نمیشه ولی حداقل دور همیم"

"آه نمیدونم...اینجا همه چیز خیلی بهم ریخته س"

"راستی از الیور چه خبر؟چطور پیش میرید؟"

"اممم...چیز خاصی پیش نیومد.هنوز همدیگه رو میبینیم!"

لویی ابرو بالا انداخت.
"مگه عاشقت نبود؟"
لیلی چشماشو چرخوند و به دور و برش نگاه کرد.
"فکر کنم این فقط توهم من بوده...تا حالا که حرکتی نزده"

"اوه متاسفم لیلی.."

"خیله خب با من بسه...تو بگو!پرنسس چطوره؟"
لیلی نیشخند شیطانی زد و لویی با خجالت خندید.حتی لیلی هم متوجه قرمزی گونه هاش شد.
"میخوام چند دقیقه دیگه برم دنبالش...میریم کتابخونه"
لیلی صدایی از خودش درآورد.
"چه درسخون!"

"کی به کی میگه؟لابد تو با بستنی خوردن و کارتون تماشا کردن شدی خانوم وکیل؟"

"اولا که هنوز وکیل نشدم،دوما میدونی که خودم دوست نداشتم مجبور بودم!"
لویی دست تو هوا تکون داد و الکی گفت:
" بله بله،درسته"
بعد رو به لیلی اخم کرد.
"دیگه هم نگو پرنسس...دفعه ی قبلی که اینو گفتی درست کنارم وایساده بود!"
لیلی خندید.
"خب مگه چیه؟خودت همیشه میگی پرنسس!"
لویی سر تکون داد.
"آره من میگم،ولی فقط وقتایی که خودشو لوس میکنه"

"چقدرم که تو بدت میاد!"

"لیلی!!"

"چیه؟چرا متوجه نمیشی که ازش خوشت میاد؟"

"میدونم که ازش خوشم میاد،ولی نه اونجوری"

"اوه کام آن لویی..."
لیلی قیافه ای براش گرفت و لویی فقط نگاه شو دزدید.
"ادلی فقط دوستمه"

"تو خیلی بهش توجه میکنی لویی،بیشتر وقت تو در اختیار اون میزاری،رو کوچکترین حرفش نه نمیاری و کلا در برابرش خیلی ضعیفی...اینا یعنی چی؟"