Wanna be yours [l.s]

خیابان هفتاد و هفتم

*******************

"سلااااااام"
لویی با نیش تا بناگوش رو به لنز موبایلش دست تکون داد.جوانا از خونه باهاش تماس گرفته بود و لویی که بی اندازه دلش واسه مادرش تنگ شده با خوشحالی رو به جوانا لبخند زد.

"سلام قند عسلم"

"مامان حالت چطوره؟همه چی خوبه؟"

"اوه همه چیز عالیه...فقط تو پیش مون نیستی"

"مامان"
لویی سر تکون داد.
"میدونم دلم برات تنگ شده"

"ما هم دل مون برات تنگ شده"

لویی تازه متوجه فضای پشت سر جوانا شد و اخمی کرد.میتونست غروب آفتاب رو تو آسمون ببینه و سبزه ها و بوته های پشت سرش.
"کجایی؟"
جوانا به دور و برش نگاه کرد.
"اومدیم پارک...یه پیک نیک کوچولو"
بعد دوربین شو طرف رو به رو نگه داشت.لویی خواهراشو دید که داشتن سر یه توپ بادی گنده دعوا میکردن و دنیل داشت باهاشون بازی میکرد.
"آااا...نگاشون کن"

"دخترا...به داداش تون سلام کنید"

فیبی و دیزی نزدیکتر دوییدن و برای لویی دست تکون دادن.لویی هم همینطور.
"هی بچه ها"

و جوانا دوباره بی طاقت دوربین رو سمت خودش گرفت.
"جات خیلی خالیه عزیزم"
لویی لب شو مثل بچه ها آویزون کرد.
"منم دلم میخواست پیش تون میبودم"

چند لحظه بعد دنیل کنار جوانا روی پتو نشست.
"اون بچه ها به خدا قسم...."
بعد رو به دوربین دست تکون داد.
"هی لویی"

"هی دن"

"پس...دانشگاه چطور بود؟"

لویی فورا یاد اولین روز رفتنش به دانشگاه افتاد و فهمید از وقتی کلاساش شروع شدن در موردشون برای خانواده ش تعریف نکرده.با هیجان جواب داد:
"اوه فوق العاده س...صادقانه اصلا انتظار شو نداشتم.همش فکر میکردم روز اولش باید مثل رفتن تو تونل وحشت باشه...ولی همه چیز خیلی عالی پیش رفت"

پیش خودش یاد راهنمایی های هری افتاد و لبخند زد.
"با چند نفری آشنا شدم...قراره برم تو تمرینای تیم فوتبال شرکت کنم و آزمون بدم"

جوانا چشماش درشت شد و هیجان زده گفت:
"راست میگی؟"

"آره عجیبه نه...این اصلا شبیه من نیست"

"اینو نگو سوییتی این فوق العاده س،داری وارد دنیای جدیدی میشه،تغییر کردن براش لازمه"

"فقط امیدوارم همه چیز خوب پیش بره"

دنیل دستی دور شونه ی جوانا انداخت.
"حتما همینطوره"
بعد رو کرد به جوانا که داشت با مهربونی و عشق نگاهش میکرد و همدیگه رو کوتاه بوسیدن.لویی آهی کشید و صورت شو مچاله کرد.
"گایز،خواهش میکنم"

"راستش..."
جوانا شروع کرد.
"ما یه سورپرایز داریم"

"اوه چی هست؟؟"