Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Bölüm şarkısı: Volkan Konak/Doğrudur
Aceleye gelmiş bir bölüm oldu, özellikle son kısmı, umarım beğenirsiniz, hatalarım olduysa mazur görün, düzenleme fırsatım olmadı. Ve birkaç bölümdür kısa diye sitemler ediyordunuz, upuzun hatta en uzun bölümümü yazdım. Sıkıldık demeyin sonra 😁
Keyifli Okumalar 🌼
Oy Verin‼️
"Bak elimde ne var?" Diyerek cebinden avuçlarının arasına bir şey çıkarmıştı. "Sana bir şey anımsattı mı?"
Ne olduğunu görebilmek için onlara yanaşıp öne doğru kafamı uzatmıştım biraz. Yarabandıydı elinde tuttuğu.
"Ne bu şimdi?" Diye terslendi Kerem abim. "Seni bir güzel dövüp arkasından yaralarını sarmam için mi getirdin?"
"Öfkengeçecekse ve beni affedeceksen o da olur abi."
"Laf kalabalığı yapma bana Sarp!" diyerek öfkeyle kolunu çekti. Koltuğa oturmuştu yeniden.
Aheste aheste Kerem abime doğru yürüyüp "hani küçüklüğümde oyun oynarken hep düşerdim ya, dizlerim kanardı. Sen de ağlamamam için gelip üflerdin. Sonra geçti diye beni teselli edip eve gelince de yara bandı yapıştırırdın dizlerime. Hatırlıyor musun?" Diye söze girmişti. Biraz burukçaydı ama anımsarken küçük belirsiz bir tebessüm yerleşmişti çehresine. Usulca, bir çocuk gibi abisinin dizlerinin önüne çöküp ellerini abimin dizlerinin üstüne koyarak devam etti.
"Ben hep sana güvenirdim. Düşersem beni kaldıracak, yara alırsam yaralarımı saracak bir abim var diye. Hiçbir zaman senin kadar güçlü olmadım. Olamadım. Ama senle güç buldum. Sen gidince gücümü kaybetmiş gibiydim abi, gücüm kalmamıştı."
Kerem abime devirdim gözlerimi. Hareleri titriyor lakin ısrarla nemlenmemek için ant içiyorlardı. Onun aksine boncuk boncuk dolan koyu renkler küçük abimindi. Başı önüne düşerken devam etti buğulu sesiyle.
"Annem hep salonda top oynamamızakızardı. Biz de aksine çok severdik. Bir gün yine salonda top oynuyorduk, ben sert bir şut çekmiştim. Konsolun üstünde duran kristal vazoya çarpmıştı. Anneme anneannesinden kalan o vazoya... Çok değerliydi annem için. Ama ben o gün onu kırmıştım." Derince bir iç çekip kafasını kaldırdı. "Çokağlamıştım korkudan, hatırlıyorsun değil mi? 5 yaşındafalandım daha o zamanlar. Annem gelmişti gürültüye. İzinliydi o gün, hatırlıyorum. O melek gibi annemin üstünde ayrı bir öfke vardı o sabah. Kim yaptı bunu diye kaş çatarken gözlerini senden çekip bana bakarak yeniden sorduğunda bir anlık korkuma yenilip abim yaptı demiştim." Yutkunup devam etmişti sözlerine. "Gözlerime bakmıştın. Ama tek kelime etmeden, sessizce anneme dönüp bir dakika bile düşünmeyip evet ben yaptım diyerek suçu üstüne alınca annem ilk defa çok azarlamıştı seni o gün, cezalandırmak için odaya göndermişti."
