Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ramazan ayının ilk haftasından herkese merhaba🤗 Oruçla aranız iyidir umarım. Sizler bölümü okurken ben de soru/cevap bölümünü hazırlamaya devam edeceğim. Çok güzel olacağa benziyor. Şimdilik sizlere keyifli okumalar dilerim. Yorumlarda görüşürüz ❤️💙
Eli yavaşça telefona giderken hızlı nefes alışverişlerim göğsümün endişeyle inip inip yükselmesine yol açıyordu. Ya Korhan abiyse mesaj atan kişi. Ne yapacaktım o zaman? Ağır çekim bir film sahnesinde yer alan başrol oyuncusu gibi nefes sesimi kulağımda büyük bir gürültü ile duyarken tuşunu açıp mesaja tıkladıktan sonra yüzünde bariz bir değişiklik oluştuğunu görmüştüm. Şaşkınca çatılmıştı kaşları. Yutkunup, korkuya arkadaş olmuş merakımla sormuştum.
"Mesaj atan kim abi?"
Başını bir an bana çevirip ardından yeniden telefona dönerek devam eden şaşkınlığıyla "banka" demişti.
"Banka mı?" Diye afallamıştım. Ama büyük bir rahatlık çökmüştü üstüme. Derin bir nefes vermiştim. Paçayı yine kurtarmıştım lakin yaptığım şeyin idrakına varmaya başladıkça içimde acabalar birikmiş, biriken bu acabalar keşkelere dönüşmüştü. Ya Korhan abi onu aramak isterse -ki mutlaka iyi misin diye sormak için arayacaktır- o zaman ne yapacaktım? Abim kesin çok kızacaktı hatta kızmak kelimesi hafif kalacağı için, abimin üstüme püsküreceği öfkesine lügatta yeni bir sözcük bulmalıydım. İçimde derinleşen korkum beni ele geçirmişti çoktan lakin bugün bu korku düşüncelerime yenik düşüyordu. Küçük diktatörümün okuduktan sonraki halini düşlemek... Kelimelerim kifayetsiz kalırken zihnimde düştüğüm bu kaygı kuyusundan abimin sesiyle çıkmıştım.
"Bir yanlışlık oldu sanırım. Şu bankayı bir arayayım, hesabımda yüklü miktarda para gözüküyor."
"Yanlışlık yok oğlum" dedi babam. Çayından bir yudum aldıktan sonra yüzünü abime dönüp tebessüm ederek ekledi. "Koca adamsın. Bir ihtiyacın olduğunda benden çocuk gibi harçlık mı isteyeceksin ki zaten seni biraz tanıyorsam isteyemezsin? Bende sabah düşündüm biraz, bu çocuk müzik dersleri de alacak ihtiyaçları artar dedim, belki yeni müzik aletleri de almak ister ya da hocası ister mahcup olmasın dedim biraz para gönderdim işte."
"Babaa" dedi minnetle bakıp. Babamsa ona "3 yılın toplam harçlığını attım hesabına oğlum, yani abartacak bir şey değil aslında" dedi.
Sevinçle dolan nazarları arasında saklayamadığı mahcup gülüşüyle ayağa kalkıp boynuna atladı babamın. Tek kelime etmeden sımsıkı sarılıyordu. Elindeki çay bardağını masaya bırakıp karşılık vermişti ona. Birbirlerini kelimelere ihtiyaç duymadan anlamayı öğrenmişlerdi. Babam kendinden uzaklaştırdığı abimin yüzünü avuçlarının içine alıp şefkatle bakarak başını yana kırdı.
