Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
😍Merhaba Kızıl ailem😍 Geçen Cuma günü Kızıl'ın doğum günüydü.Yani hikâyeyi paylaştığım gün.🥳🎉🎊🎉🎊🎉🥳 Tam iki yıl geçti. Hâlâ bir final veremedik ama her şey güzel ilerliyor. Hikayemi bu kadar sevip büyüttüğünüz için teşekkür ederim.
Fazla uzatmadan bölüme geçelim. Bu defa oldukça uzun bir bölüm geldi.
Keyifli Okumalar
Oy vermeyi unutmayın 🥰
Ayaz'ın babasıyla görüşeceğimizi düşünerek sormuştum ama babam çok ciddi bir tavırla, biraz da üzgün haliyle yanıtlamıştı beni.
"Psikiyatriste.."
Şaşkınca yükseldi sesim. "Ne?!" Yüz kaslarım gerilmişti. Ağzım açık kalmıştı ama benden başka herkes normal karşılamıştı bu durumu. Hepsinin haberi vardı bu olaydan. Ses tonumdaki yüksekliği ayarlayıp itiraz etmiştim.
"Bu nereden çıktı şimdi baba? Ben gitmek istemiyorum. Hem ben hasta değilim ki niye beni doktora götüreceksin?"
"Tabii ki hasta değilsin kızım." Yüzümü önce karşımda duran anneme çevirdim. "Neden o zaman babam beni doktora götürmek istiyor anne?"
"Kızıl'cım." dedi kadife gibi narin sesiyle. İkna etmek ister gibi seçerek söylüyordu kelimelerini. "Son zamanlarda çok yıprandın kızım. Sadece biraz destek alman gerektiğini düşündük."
"Yalan söylüyorsun! İlk defa yıpranmıyorum! Bir kızınız olduğu yeni mi aklınıza geldi?! Diğerlerini nasıl atlattıysam, bu süreci de öyle atlatabilirim!"
Babam araya girerek ikaz etmişti. "Kızıl saygı sınırlarını aşma. O ses tonunu da ayarla. Bu konu tartışmaya kapalı."
"İstemiyorum." Sesim buğulanmaya başlamıştı. Kafamı yine babama çevirmiştim.
"Babacığım kötü bir şey değil ki bu. Ayıp da değil. Sadece bu süreci daha sağlıklı atlatmanı istiyoruz."
Sesim ağlamaklı çıkarken titremeye başlamıştı ama buna aldırmadan da yükselmişti. "Ya ben hasta değilim, desteğe ihtiyacım yok!" Oturduğum sandalyeden ayağa kalkmıştım. Annem aynı şeyleri tekrar edip durma, hasta değilsin tabii ki kendini hasta edeceksin sakin ol diye bana kızmıştı.
