Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Uzun bir aradan sonra eğitim hayatına geri döndük. Ama okullar açıldı diye sakın benim portakal kafalımı bırakmayın, tamam mı?😁
Güzel çok güzel bir bölüm oldu. Uzun bir bölüm sizleri bekliyor. Yazım yanlışlarım olmuş olabilir, gözümden kaçmıştır. Geriye dönüp okuyamadım, bu yüzden kusura bakmayın.
Keyifli Okumalar.🌼
Oy vermeyi unutmayın‼️
Zaman benim için orada donmuştu sanki. Kıpırdayamıyordum. Alt dudağımı ağzımın içine alıp dişlerimin arasında çiğnerken Kerem abim şaşkınca ne dedin sen diye sordu? Ayaz'ın iniltileri yayılırken onlara doğru yaklaşmıştı.
"Yusuf ile mi sevgili? Bizim komşu Yusuf hem de."
Kafasını salladı. Abim ona doğru birkaç adım daha atıp karşısına dikildi. Kalbim hızlanmıştı. Göz kırparak kafasını bir kez oynattı.
"Peki bundan sana ne?"
Şaşırmıştı Kaan. Bende şaşırmıştım tabii. Abim devam etti. "Benim kardeşimin sevgilisi olsun olmasın size ne?!" Yakasına yapışmıştı. Hâlâ etkisinden çıkamadığım cümleyi ve abimin sözlerini duyunca oracıkta kalakalmıştım. Abim dişlerini sıkarak onu uyarmıştı.
"Bana bak, benim sabrım taşmaya meyillidir. Ayağınızı denk alın. Kardeşimden, komşum Yusuf'tan hatta Kızıl'ın arkadaşlarından uzak durun. Yoksa gelirim..." Yakasını bırakıp temizler gibi yaparak devam etti. "O güzel yüzünü kuzenine yaptığım gibi yaparım. Anladın mı beni abisi? Masum insanlara iftira atmayın."
"Ben Ayaz değilim. Kızıl'a ve ailesine hatta çevresindekilere onun kadar değer vermiyorum." İşaret parmağını abimin üzerine doğrulttu. "Ayağını denk alması gereken biri varsa o sizsiniz. Çünkü ben kuzenimin aksine gücümü ve onu nasıl kullanacağımı iyi biliyorum."
"İndir lan o elini! Ben indirecek olursam kırarım."
Ne kadar sözde dayılık yapsada abimin öfkesinden şu an korkmuş ve yavaşça elini indirmişti. Normaldi aslında bu olanlar. Çünkü küçük diktatörün öfkesi kızgın bir boğaya benzemesini sağlıyordu. Üstelik o boğa yaşça ondan büyük biriydi. Kardeşi olmama rağmen ben bile şu an ürperiyordum.
"Seni şuracıkta parça pinçik etsem ne yapabilirsin?"
Kaan başını dikleştirdi. "Şu an bir şey yapamam belki ama yapacaklarımı bekle."demişti.
