Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
(Oy verin demiyeceğim artık. Vermek isteyenler, emeğimin karşılığı olarak veriyor oylarını zaten. Şu an başım ağrımasına rağmen yazdığım paragraflardan zevk alan okuyucularım için yetiştirmeye çalışıyorum ama aynı hassasiyeti maalesef çoğunluktan alamıyorum. 80bin okuma almış bir kurgunun sadece 7bin oyu olması o kadar üzücü ki. Diyecek hiçbir sözüm yok artık. Sadece bir an önce bitirmek istiyorum. Finalimiz yakın zaten, kaç bölüm sürer net bir şey söyleyemem. Yeri gelmişken; kitabımı arkadaşlarına tavsiye eden, okuma listesine alan okuyucularıma da ayrıca teşekkür ederim 🥰)
Hepinize, tüm okuyucularıma keyifli okumalar dilerim❤️💙🌼 (Ben yine de hepinizi çok seviyorum)
Lavabodan inerken bana seslenen ve çok korkmuş görünen kişi ponçiğimdi. Endişeli bir hâlde bana yaklaşırken "ne oldu meleğim, niye ağlıyorsun?" Diye sordu. Yanıma yaklaşmasını beklemeden hızla gidip sarılmıştım ona. Şefkatine çok ihtiyacım vardı. Korunduğumun, güvende olduğumun farkına varmaya... Kolları arasına beni alınca sanki abimi değilde huzuru kucaklamış gibi rahatlamıştı yüreğim. Evde olduğumun güvende olduğumun daha iyi idrakına varmıştım. Sımsıkı sarılırken ona, bir tuhaflık olduğunu fark etmişti.
"Bir tanem" dedi vurgulayarak. "Ne oldu, anlatsana?"
Sessizdim hâlâ. Titriyordum kolları arasında.
"Kabus mu gördün?"
Saçlarımı geriye atarak yüzümü iki eliyle severken baş salladım ona. Lakin gözlerim yere çevriliydi. Kabusu bizzat yaşıyordum çünkü.
"Tamam meleğim, ben sen uyuyana kadar yanında kalırım. Hıh, hadi geç odana."
"Hayır. O odada... O odada uuyumak, iste-istemiyorum."
"Sen çok mu etkilendin rüyadan? Canım benim. Kıyamam sana." Ponçiğimin huzurlu kollarında titremeye devam ederken "o zaman sen benim odamda yat abim. Ben senin odanda kalırım" dedi.
"Hayır, hayır abi" dedim telaşla. Gözlerine bakıyordum yalvarırcasına. "Ne olur benimle kal, birlikte uyuyalım."
"Kızıl bu mümkün değil. Benim yatağıma sığmayız. Ama ben sen uyuyana kadar yanında kalırım tamam mı bir tanem? Söz."
"Hayır, hayır" dedim ağırdan çıkan, hıçkırıkları kesilmemiş sesimle. "Benimle kalmanı istiyorum, ne olur. Sığarız abi. Hatta ben seni rahatsız da etmem, yerde yatarım. Ya da pufta uyurum ama yeter ki benimle kal."
