Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu bölümü sevgili okuyucum leyla83629'a ithaf etmek istiyorum.
Oy vermeyi unutmayın. Keyifli okumalar...
Abim, diğer abimi bahçede ki salıncağa çekip oturtmuş, sorusunu tekrarlamıştı.
"Ne demek istiyorsun dedim sana Sarp?!"
Sinirliydi biraz. Küçük prens, tepesinde ona haklı olarak bağıran abisi karşısında sessizce başını öne eğmişti. Bense onlara çapraz olacak şekilde, sırtım Yusufların evine dönük, kenardan ikisini izliyordum. Tabii bende tıpkı ponçik gibi sessizdim. Olaya dahil olmak istemiyordum ki istesem bile dahil olamazdım, buna zaten şu an izin vermezlerdi. Küçük diktatörümün sorusu havanın dingin büyüsüne karışmış, gecenin renginde kaybolmuştu. Sarp abim hâlâ alındığı sorgusunda sessizdi çünkü. Kerem abim sol eliyle, yerdeki çimenlerle gözlerini dans ettiren küçük abimin çenesini kavrayıp kendisine doğrulttu.
"Asya'dan hoşlandığımı mı ima ediyorsun?"
Bu sualden sonra ani bir hızla bakışları yine yeri delecek kadar derine değmişti. Diktatörün karşısında doğru düzgün cümle bile kuramayan küçük prensim, kem küm etmeye başlayınca Kerem abim yeniden öfkeyle bağırdı.
"Yüzüme bak ve cevap ver!" Dedi. "İma ettiğin şey bu mu!"
O an refleks olarak onlara doğru bir adım atmıştım. Ama attığım ilk adımda abim başını bana çevirip, elini iyice açarak "sakın!" diye bağırıp durdurdu beni. Sıktığı dişlerinin arasından dökülüyordu kelimeleri. "Sakın karışma."
O an çakılmıştım oraya. Titreyen vücudum, küt küt atan kalbimle dans ederken yutkunuşlarım tren vagonları gibi ard arda sıralanmıştı boğazıma. Aralarında ki tartışmanın daha fazla uzayıp kavgaya dönüşmeden bitmesi için içimden dualar etmeye başlamıştım. Abim devam etti sözlerine lakin daha sakindi bu kez.
"Senin o kıza karşı olan hislerini görmeyecek kadar kör müyüm ben? O kızı sevdiğini bilmiyor muyum? Kalkıp da aynı kanı taşıdığım kardeşimin, sevdiği kıza yan gözle bakacak kadar şerefsiz miyim ben Sarp?!"
Giderek vurgulanan sözleri, sesinin yükselmesine sebep olurken yüzünde beliren kırgınlık emareleri, Ay'ın kırık ışığında bile belliydi. İlk defa böyle aptalca bir konuda tartışıp, abimin abime bağırdığını duymuştum. Kalbinin ne denli kırgın olduğunu hissetmiş, yüreğinde açılan çukurun derinliğini görmüştüm.
"Abi ben..." diye başını doğrultarak ayağa kalkmıştı küçük prens fakat diktatörüm konuşmasına izin vermeden virgül bıraktığı cümlesine son noktayı koymak istercesine devam etti.
"Sen ne, Sarp? Bunu demek istedin. Bunu ima ettin. Anlamıyor muyum ben?"
Yüzüne bir türlü bakamıyordu abim, abimin. Başını sürekli ya sağa sola çeviriyor ya da bakışlarını yerle yeksan ediyordu.
