paperplane || park jimin

yetmiş

"Sana bunu göstermem gerekiyor," dedi annem önündeki bardağı kenara ittirerek. Benden konuşmuştuk, babamdan konuşmuştuk; konu neden babamın kim olduğunu ve onu göremeyeceğime geldiği zaman da annem bana bu cümleyi söylemişti. Neler göreceğimi bilmediğim için derin bir nefes alarak annemi izlemeye devam ettim.

Annem bugün her zamankinden daha dertli ve daha ağır gözüküyordu. Anladığım kadarıyla işten alel acele çıkmasının sebebi sadece beni almak değildi, kendi de işten bir önce çıkmak istemişti. Beni alır almaz bir markete uğramıştık ve yiyecek bir sürü şey ile bir şişe şarap almıştık. Gerçekten kötü hissettiği her şekilde belli oluyordu. Eşi olacak adamın onu aldattığını öğrendiğinde bu kadar üzülmemişti. Onu böyle gördüğüm an hiç sorgulamadan kendi problemlerimi ve endişelerimi bir kenara ittirmiştim. Onun iyi hissetmesi için ne yapabilirdim, neden böyleydi ve elimden ne gelirdi, bunu düşünüyordum.

"Bu...babanın senden vazgeçtiğini gösteren belge," dedi ve masaya koyduğu kağıdı önüme ittirdi. Üstünde bazı yerler pembe fosforlu kalemle işaretlenmişti. "...avukatım bana o zaman aynen böyle göstermişti."

Babamın benden vazgeçmesi... Zaten vazgeçtiğini biliyordum ama yasal olarak beni tamamen hayatında çıkarıp çıkarmamasının mümkün olabildiğini bilmiyordum. Yani...herhalde evlatlıktan reddedilmiştim. Doğmayı ben istememiştim, annem ve babamın bir kazası sonucu var olmuştum ve babam bu sorumluluğu almayı reddedip kaçmıştı. Hiçbir günahım yoktu. Ona göre tek günahım var olmamdı. Onun plansız iş yapıp iki kişinin hayatını mahvetmesi günah değildi ama benim doğmam günahtı.

"Bu tam olarak ne demek?" dedim kağıdı daha okumadan. Babamın tamamen benden vazgeçmesi ne demekti? Ben hiç var olmamışım gibi yaşamaya devam etmek olabilirdi mesela, çünkü yaşayıp yaşamadığına dair bir tane bile haberim yoktu.

"Babanın seninle ilgili hiçbir sorumluğu almayacağını açıklıyor. Yasal işlemlerde de onun karıştırılmayacağını... Kısacası...senin tamamen ondan uzak ve bağımsız kalman için yapmış, evlatlıktan reddetme gibi," dediğinde derin bir nefes alarak başımı kağıda eğdim.

"Çok ikna etmeye çalıştım seni bırakmaması için. Dünyaya bir çocuk getirdin, öylece bırakıp gidemezsin dedim ancak o hep şerefsiz biriydi, seni gizliden gizliye böyle kolayca hayatından sildi. Normalde sebep göstermeden evlatlıktan reddedemezsin de ama züppe adam bir yolunu buldu ve yaptı işte. Susayım da ailesine bulaşmayayım diye Busan'daki evi benim üstüme yaptı, kendini tamamen aradan çıkarmak istedi. Seni ve karısını aldattığını tüm ailesinden saklamaya çalıştı da," dedikten sonra önündeki bardakta duran şaraptan bir yudum aldı. "...ama bir noktada bu dava olayları yüzünden ailesi öğrendi ve kapıma dayandılar. Salak kadın... Kocasına kızacağına bana kızdı... Amacı? Parayı elinde tutmaktı işte..."

Babamın varlıklı biri olduğunu ele alırsak, evet, onunla evli olan kadın kendi yaşantısını korumak için anneme kızmıştı. Ancak kocasının yaptığı da kabul edilecek bir şey değildi ki. Aldatmak... Annem neden hep aldatmayla ilgili bir ağa bağlanıyor ki? Neden böyle zor bir hayat yaşamak zorunda?

"İki tane ablan var, bir tane de abin," demesiyle birlikte hemen ona baktım. Anne ve babamın benden bağımsız olduklarını kabullenmiştim ama kardeşlerimin olacağı hiç aklıma gelmemişti. "...ama resmi olarak kardeşin sayılmıyorlar. Baban aradan çekildiği için. Ama kardeşlerin yani. Kan bağınız var," dedikten sonra şarabından bir yudum daha alarak büyük bardaktaki içeceği bitirdi.

Bunların hepsi sindirmem için çok fazlaydı.

Ülkenin bir yerinde, belki de dünyanın bir yerinde benimle benzer geni taşıyan bir kardeşim vardı. Beraber büyümemiştik, birbirimizi asla tanımamıştık da, ama vardı. İnsanların kardeşlerine aşırı değer ve sevgi beslediklerini görmüştüm, kardeşin hayatta ne kadar önemli olduğunu da çok kişiden duymuş, pek çok dizide görmüş ve imrenmiştim de. Ah, insanların sırtını yaslayabilecekleri bir ailesi, canları sıkıldığında bulaşsalar da her zaman güvendikleri bir kardeşleri var, dediğim durumdan kardeşlerimin olduğu ama göremeyeceğim bir duruma gelmiştim.