Ch(296-297)
Chapter(296)
ပြောင်းလဲသွားတဲ့သူ(2)
"သူဘဲ ငါသေချာတယ်"ဝူယုက ရူးသွပ်စွာအော်လိုက်ပြီး"ငါ့ပစ္စည်းကို ဝူရုန်ခိုးထားတာ"
အဲဒီနောက်မှာတော့ သူက တောင်းပန်လိုက်တယ်"ရုန်အာ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ကျေးဇူးပြုပြီး ကျောက်တုံးကို ငါ့ကိုပြန်ပေးပါ။အဲဒါမရှိဘဲ ငါ အသက်မရှင်နိုင်ဘူး။ငါမင်းကို တောင်းပန်ပါတယ်"
အဲဒီနောက်မှာ သူက ဝူရုန်ကို ဒူးထောက်အရိုအသေပေးလိုက်တယ်။
"......."ကြည့်ရတာတော့ ဝူယုက အသိစိတ်လွတ်သွားတဲ့ပုံဘဲ။ရန်လန်ယုက သူ့သားက ဝူရုန်ကို ဒူးထောက်အရိုအသေပေးလိုက်တာကို မယုံနိုင်ဘူး။ဒါ့ကြောင့် သူမက ဝူရုန်ကို ပိုပြီးမုန်းတီးလာပြီး ဝူရုန်က သူ့သားပစ္စည်းကို ယူထားတယ်ဆိုတာ ပိုပြီးသေချာသွားတယ်။
"ဝူရုန် အဲဒါကို ပြန်ပေးလိုက်"
"ဝူရုန် ငါတို့ မင်းကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်စေချင်ဘူးဆိုရင် မင်းအဲဒါကို ဝူယုကို ပြန်ပေးတာ ပိုကောင်းမယ်"ဝူချွင်လီက ခြိမ်းခြောက်လိုက်တယ်။
ဟေးရွမ်ရီက သူ့ကိုအေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်လာတာကြောင့် ဝူချွင်လီရဲ့ခြေထောက်တွေကို တုန်ရီသွားစေတယ်။
"နင်တို့ ရူးနေတာလား?"ဝူရှိက ခြံဝင်းနားမှာ ချောင်းနားထောင်နေရာမှ ပြေးထွက်လာပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"ဘိုးဘိုးကြီးက ဝူယုရဲ့ပစ္စည်းကို ငါ့အကို မယူဘူးဆိုတာသက်သေပြပြီးသားဘဲ။ဒါကို ဘာကြောင့် နင်တို့ သူ့ကိုစွပ်စွဲချင်ရတာလဲ?"
ရန်လန်ယုက ဝူပုဖန်ကို အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်ပြီး ညည်းတွားလိုက်တယ်"အခု ဝူရုန်က အဆင့်ခြောက်ကျင့်ကြံသူဖြစ်နေပြီဆိုတော့ သူ့ဘက်လိုက်ပြီးပြောမှာပေါ့"
ဝူပုဖန်က စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနှင့် ပြောလိုက်တယ်"အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာ"
"ငါတို့ကို ဒီနေရာကို မကြိုဆိုဘူးဆိုတော့ အိမ်ပြန်ပြီး မနက်ဖြန်မနက်မှဘဲ လာရအောင်"ဝူချွင်ချင်က ပြောလိုက်တယ်။
