(6)

437 27 0
                                    

ဧည့္သည္

မိုနာဆီမွအျမန္ေခ်ာျဖင့္ေငြလြဲေရာက္လာသည္ႏွင့္ခ်က္ခ်င္းတည္းခိုစရိတ္သံုးေသာင္းကိုေပးေခ်လိုက္သည္။
ေငြေခ်ေတာ့မွေရႊ႐ုပ္ေလးကတည္းခိုခန္းေသာ့ေလးကိုလွမ္းေပး၏။

'ေရာ့...ကိုႀကီးရဲ႕အခန္းေသာ့...
ဒုတ္ယထပ္ကအခန္းနံပတ္ငါးပါ'

ေရႊ႐ုပ္လွမ္းေပးတဲ့ေကာင္တာေပၚမွေသာ့ကိုယူၿပီးေခါင္မိုးထပ္ကအဝတ္ထုတ္ကိုအခန္းနံပတ္ (5) ကိုေျပာင္းထားဖို႔ျပင္ရသည္။
ထပ္ခိုးခန္းဆီအရင္သြားၿပီးအဝတ္ထုပ္ယူရမည္။
ေသာ့ေလးယူၿပီးေတာ့ေလွကားေပၚတက္သြားတဲ့စည္းရဲ႕ေနာက္ကေနပင္လယ္ကကပ္လိုက္၏။

'စည္း...အခန္းတကယ္ေျပာင္းမွာလား...
ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတာကြာ
ဒီညေတာ့ေျခာက္ကပ္ေနေတာ့မွာပဲ...မေျပာင္းလို႔မရဘူးလား...
ငါစကားေျပာေဖာ္မရွိရင္မေနတတ္လို႔...
အား...ဒုကၡပဲ၊ တေယာက္ထဲလဲအိပ္ရေတာ့မွာပဲ၊
မေျပာင္းလို႔မရဘူးလားကြာ....ဟင္း.....'

ပင္လယ္က ကေလးေလးလိုႏြဲ႕တဲ့တဲ့ေလးနဲ႔ခြ်ဲပစ္ၿပီးေျပာ စကားေတြကအဆက္မျပတ္ေျပာရင္းကပ္လိုက္လာတာကိုသိေပမယ့္
သူ႔စကားေတြကိုမျကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
စည္းကတံုဏွိဘာေဝေလးလုပ္၏။

တမင္ကိုမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္ဆိုတာသိေပမယ့္...ပင္လယ္ကလက္မေလ်ာ့ဘူး။

'ဟင္...စည္း၊ ဟင္လို႔၊
မေျပာင္းပါနဲ႔လား..."

အသည္းယားစဖြယ္ေကာင္းေအာင္ခြ်ဲပစ္ထေနတဲ့သူ႔အသံကိုလစ္လ်ဴရႈၿပီး
ေျခာက္ေအာင္လွမ္းထားတဲ့အဝတ္ေတြကိုသာစုသိမ္းလို႔ပါလာတဲ့အိတ္ထဲထိုးထည့္ၿပီး စည္းကဒုတိယထပ္သို႔ဆင္း၏။
အဲဒီအထိပင္လယ္ကသူ႔ေနာက္ကေနကပ္ၿပီးလိုက္ေနဆဲ။

'စည္း...'

အခန္းနံပတ္ (5) ကိုေသာ့ဖြင့္ဝင္ေတာ့ေနာက္ကေနကပ္ပါလာတဲ့ပင္လယ္က႐ုတ္တရက္စည္းလက္ကိုဆြဲသည္။

'ဘာလဲကြာ'

စည္းက...သူ႔လက္ကိုျပန္႐ုန္းေပမယ့္မေအာင္ျမင္။

'အဟဲ...စဥ္းစားပါဦး'

ပင္လယ္ကစည္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲယူၿပီးကိုယ့္ရင္ဘတ္ေပၚကိုယ္ျပန္ကပ္ေစသည္။
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ျပန္ေမးဆိုတဲ့သေဘာေလးမို႔...
စည္းအနည္းငယ္ေတာ့ၿငိမ္သက္သြားမိသည္။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now