(91)

300 10 3
                                    



ေနေရာင္ျခည္ေတြပံုမွန္ထက္ပိုေႏြးသည့္မနက္ခင္းကိုသူတို႔အတူတူႏိုးထခြင့္တဖန္ရျပန္သည္။
မနက္ေျခာက္နာရီမထိုးခင္မွာစည္း'ကႏိုးေနက်ျဖစ္သည္။
တစ္ေယာက္ေသာသူကအိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲမို႔...
စည္း'ကႏိုးေနခဲ့ေပမယ့္ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔....ေငးေနခဲ့မိသည္။
နတ္သားေလးတစ္ပါးလိုလွပစြာအိပ္ေမာက်ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ပင္လယ့္ရဲ႕မွိတ္ထားတဲ့မ်က္လံုး၊
မ်က္ေတာင္ပါးပါးတိုတိုေလးေတြ...ႏွာေခါင္းလံုးလံုးေလးေတြနဲ႔
ဖူးေထာ္ေနတဲ့နႈတ္ခမ္းေလးေတြကဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္။

ဘာလို႔မ်ား...အဲဒီေလာက္ေတာင္လွရသလဲ...ပင္လယ္...
စည္း'ကၾကည့္ရံုေလးကေနဆက္ၿပီးၿငိမ္ၿငိမ္မၾကည့္ေနႏိုင္ေအာင္...
ရင္ခုန္သံေတြကဖ်ားေယာင္းလာေတာ့...
အလိုလိုသူ႔လက္ေတြကထိေတြ႕ဖို႔ျပင္၏။
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ဘဲမ်က္ေတာင္ေလးေတြ...ႏွာေခါင္းေလးေတြကိုဖြဖြေလးထိၾကည့္သည္။
ႏိုးမွာစိုး၍ဖြဖြေလးမွတကယ့္ဖြဖြေလး...
သူ႔နႈတ္ခမ္းေလးေတြဆီအေရာက္မွာေတာ့...မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ...နမ္းဖို႔ငံု႔ခ်ေတာ့.....
ေနပင္လယ့္မ်က္ေတာင္ေလးေတြကစတင္လႈပ္ရွားလာသည္။
သူ႔ေၾကာင့္ႏိုးသြားသလိုျဖစ္ေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရကာ...
စည္း'ကလက္ကေလးတြန္႔ကာျပန္႐ုပ္သည္။

"ေဆာရီး...တမင္ႏိုးလိုက္သလိုျဖစ္သြားလား..."

"ဟင့္အင္း...ရတယ္...ခင္ဗ်ားႏိုးတာၾကာၿပီလား"

"ခုနကမွ..."

"အိပ္လို႔ရရဲ႕လား...ကြ်န္ေတာ့္ကိုဖက္ထားရေတာ့"

"အင္း...အိပ္လို႔ေပ်ာ္ပါတယ္...မင္းညကၿငိမ္ေနတာမို႔လို႔"

စည္း'ကေခါင္းအံုးကိုပိုက္ၿပီးေမွာက္အိပ္ကာေနပင္လယ့္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာေစာင္းၿပီးေငးသည္။
ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္လိုမ်ိဳးထိုေကာင္ေလးကအလြန္လွပ၏။
သူေငးေနေတာ့ပင္လယ္ကလည္းအျပံဳးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ျပန္ၾကည့္ေနကာ...
ဒီလိုမနက္ခင္းမ်ိဳး...ေန႔တိုင္းၾကံဳခ်င္ေပမယ့္...
တကယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား.....။
တကယ္လို႔မ်ား...အေၾကာင္းတခုခုကသူတို႔ကိုထပ္ေႏွာင့္ယွက္မယ္ဆိုရင္...

"ေနပင္လယ္...."

"အင္း..."

"မင္းနဲ႔ငါ့အေၾကာင္းကို...မင္းမာမီသိသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..."

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now