ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာအစကတည္းကသိေနခဲ့ေပမယ့္..
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္...ေျခလွမ္းေတြကေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ပါ၏။
မနက္ေစာေစာႀကီး...ေရႊ႐ုပ္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့...ဦးေနာင္ေနာင့္ဆီမွာဒိုင္းမြန္းေဟာက္စ္ရဲ႕ေသာ့ကိုေတာင္းခိုင္းရသည္။
ေသာ့ကိုအျမန္ေခ်ာနဲ႔ပို႔ခဲ့ေတာ့ သိပ္မၾကာဘဲေရာက္လာခဲ့သည္။
ၿပီးေတာ့မွ...မိုနာ့ဆီဖုန္းထပ္ဆက္ရသည္။
"မိုနာ...အားနာေပမယ့္...
ငါ...ခြင့္သံုးရက္ေလာက္ယူလို႔ျဖစ္မလား...သဘက္ခါကေနစၿပီးေတာ့..."
"အင္း...ရတယ္ေလ...မနက္ျဖန္ငါအလုပ္တက္မွာပဲ...အေရးႀကီးလား..."
"အင္း...အေရးႀကီးတယ္...ေဆာရီးေနာ္...ငါမေျပာျပႏိုင္ေသးလို႔...မေန႔ကအတြက္ေတာ့ေနာက္မွေတာင္းပန္ပါ့မယ္"
"အင္း...ရတယ္.."
ဒီလိုနဲ႔ဒိုင္းမြန္းေဟာက္စ္မွာပင္လယ့္ရဲ႕အရင္ေကာင္မေလးရဲ႕ဖုန္းနံပတ္ကိုရွာၿပီးဆက္ရသည္။
ၿပီးမွေဇယ်ရဲ႕ဖုန္းနံပတ္ကိုေတာင္း...
ၿပီးေတာ့မွ...သူ႔အေမရဲ႕ေမးလ္လိပ္စာနဲ႔ဖုန္းနံပတ္ကိုေတာင္းရသည္။
"မင္းနဲ႔အတူရွိတဲ့ညမွာျဖစ္ခဲ့တာလား"
ေဇယ်ေမးတာကိုေတာင္ေသခ်ာျပန္မေျဖႏိုင္ဘဲ....
အေလာတႀကီးနဲ႔ပဲ သူ႔အေမဆီဆက္သြယ္ရသည္။
"ဟဲလို...ေနပင္လယ့္အိမ္ကလားဗ်ာ..."
"ဟုတ္ပါတယ္..."
"သူအခုဘယ္လိုေနေသးလဲ...သူသတိရၿပီလား...ေဆးရံုေပၚမွာလား...အသက္အႏၲရာယ္ရွိေနေသးလား..."
ဖုန္းတစ္ဖက္မွတုန္တုန္ရီရီနဲ႔တရစပ္ေမးလာေသာေမးခြန္းမ်ားကဆက္တိုက္မို႔...ဖုန္းလာကိုင္တဲ့ ဦးလတ္က ျပံဳးသြားခဲ့သည္။
"အင္း...ေနပင္လယ္ကိုေမးခ်င္တာထင္တယ္...သူ႔သူငယ္ခ်င္းလား..."
"ဟုတ္ကဲ့...ဘယ္လိုေနေသးလဲအခု...."
"အင္း...ပင္လယ္က သတိေတာ့မရေသးေပမယ့္...အသက္အႏၲရာယ္ေတာ့မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူး...ေဆးရံုေပၚမွာပဲရွိေနေသးတယ္..."
အသက္အႏၲရာယ္မရွိေတာ့တာတစ္ခုထဲနဲ႔စိတ္ကေတာ္ေတာ္ေအးသြားခဲ့ပါသည္။
ဒါေပမယ့္ ရင္တုန္ေနတာကေတာ့မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးဘဲ...စကားေတြေတာင္ထစ္ေနမိသည္။
ေဇယ်ေၾကာင့္အဆက္သြယ္တစ္ခုျပန္ရသြားတာကိုေတာင္ထိုင္ရွိခိုးမတတ္ေက်းဇူးတင္ေနမိ၏။
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
