ညေနေစာင္းေတာ့မွမနက္ျဖန္ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ဆုေတာင္းျပည့္ဖို႔အခ်ိန္ေတြရွည္လြန္းခဲ့၏။
"လတ္တေလာေတာ့ဝွီးခ်ဲနဲ႔ပဲအသြားအလာလုပ္ပါ...
ျပီးမွတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေထာက္ႏိုင္လာရင္ေတာ့ေလွ်ာက္ဖို႔ႀကိဳးစားလို႔ရၿပီ...
ေဆးရံုရက္ခ်ိန္းေတာ့ပံုမွန္ေလးလာျပေပးပါ...
ဂ႐ုစိုက္ပါ...အနာကရွည္ေနရင္လူနာအတြက္မေကာင္းဘူး..."
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာတားျမစ္ခ်က္နဲ႔အသိေပးခ်က္ေတြကိုဘာတစ္ခုမွနားထဲမဝင္ဘဲ...
အိမ္ကိုပဲျပန္ခ်င္သည္။
စည္းနဲ႔အတူ မာမီကသာေခါင္းေလးတညိတ္ညိတ္နဲ႔ျပန္ေမးလိုက္...မွတ္သားေနလိုက္...
----------
သူငယ္ငယ္ကေနခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္ေလးကအနည္းငယ္ေျပာင္းလဲေနခဲ့ေပမယ့္ ေႏြးေထြးမႈေတြကေတာ့က်န္ေနဆဲ။
အိမ္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ တကိုယ္လံုး ေႏြးေထြးသြားတာဆန္းၾကယ္သည္။
decoration ေျပာင္းရတာႀကိဳက္တဲ့မာမီက အၿမဲေျပာင္းလဲေနတတ္ေပမယ့္...
ခမ္းနားစြာရွိေနသည့္သူ႔ရဲ႕ကေလးဓါတ္ပံုေလးမ်ားသာမေျပာင္းလဲဘဲနံရံမွာရွိေနတုန္း...
"မာမီ...အဲဒီပံုေတြကသိမ္းလို႔ရေနၿပီေလ...
ဟိုတုန္းကလိုပဲေနရာေတာင္မယြင္းဘူး..."
အိမ္ထဲဝင္လာကတည္းကပြစိပြစိပင္လယ္ကအဆက္မျပတ္ေျပာေနခဲ့တာ...
သူငယ္ငယ္က ႐ုပ္ကေလးကိုလူတကာကိုမျပလို၍ျဖစ္သည္။
နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ဓါတ္ပံုေလးေတြကေတာ့...ေဟာင္းႏြမ္းေနခဲ့ေပမယ့္...ဖုန္မႈန္႔တို႔တစိုးတစိမွ်မရွိေအာင္သန္႔ရွင္းေနခဲ့တာကိုျမင္ေတာ့ ျပံဳးမိသည္။
မိခင္တစ္ဦးရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကအဲဒီလိုအေသးစိတ္တတ္သည္လား....
အနည္းငယ္စိမ္းသက္တဲ့ အေမ'ဆိုတဲ့ နာမ္စားပိုင္ရွင္ေလးမရွိတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့စည္းအတြက္၊ မိခင္ေမတၱာဆိုတာ မရခဲ့ဖူးတဲ့အရာ။
သူငယ္ငယ္ကတည္းကမိဘဆံုးပါးသြားေတာ့...မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္သည့္အမွတ္တရေတြမမွတ္မိပါ။
သံုးႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္႐ဲ့မွတ္ဉာဏ္ကဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားျပားမွာမို႔လဲ...
ဒါကအေဖ'...ဒါကအေမ'ဟုသာသိခဲ့ရၿပီးအမွတ္တရဆိုတာဘာမွမရွိခဲ့ေပ။
႐ိုးရွင္းခဲ့တဲ့သူ႔ဘဝရဲ႕အရာရာတိုင္းမွာဦးေလးတစ္ေယာက္သာဟီး႐ိုးႀကီးျဖစ္ေနခဲ့၏။
VOCÊ ESTÁ LENDO
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanficUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
