ရံုးခန္းထဲက ပစၥည္းေတြေသခ်ာသိမ္းၿပီးမွကားပါကင္ကိုဆင္းခဲ့ၾကေတာ့ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္ေနၿပီ။
အၿမဲတမ္းဘာမွမစားဘဲနဲ႔ ေနတတ္တဲ့အက်င့္ပါသြားေတာ့ ဗိုက္ကမဆာေတာ့ပါ။
"ပင္လယ္...မင္းဒီနားပဲေစာင့္ေန..ကားသြားထုတ္ခဲ့မယ္...လိုက္မလာနဲ႔"
အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုဝတ္ထားတဲ့အခါတိုင္းစည္းကိုျမင္ရတာအလြန္သေဘာက်ရသည္။
နက္ခ္တိုင္ကိုေလ်ာ့ရဲေအာင္ဆြဲေျဖၿပီးဒီတိုင္းပဲမျဖဳတ္ဘဲထားကာ အတြင္းရွပ္အက်ႌကို ျကယ္သီးႏွစ္လံုးေလာက္ျဖဳတ္ထားၿပီးဖိုသီဖတ္သီေလးမို႔...
စည္းက ဘာနဲ႔တူမွန္းမသိေပ။
လွည့္ထြက္သြားတဲ့ေနာက္ေက်ာေလးကိုၾကည့္ေနရင္းမွလြမ္းရသည့္အတိုင္းအဆနဲ႔ေျပးေပြ႕လိုက္ခ်င္တာ ထိန္းလို႔မရ။
သူကလိုက္မလာနဲ႔လို႔ေျပာခဲ့ေပမယ့္...
ကိုယ္ကသူ႔နဲ႔ကပ္ပါေနခ်င္တာဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...
မသိဘူး...ခင္ဗ်ားေနာက္ကလိုက္ခ်င္လို႔...
သူလိုက္လာတာစည္းကသတိမထားမိဘဲ...ပံုမွန္အတိုင္းတံခါးေလးဖြင့္ၿပီးဝင္ထိုင္ၿပီးတံခါးပိတ္ေတာ့...တံခါးကိုဆြဲတဲ့လက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္လန္႔သြား၏။
"ဟင္...လိုက္ခဲ့တာလား..."
တံခါးေလးပိတ္ရႏိုးႏိုးနဲ႔ျဖစ္ေနတုန္း...
ေနပင္လယ္ကေစြ႕ကနဲ စည္းရဲ႕ေဘးကိုတိုးဝင္ထိုင္၏။
"မင္း...ဘယ္လိုျဖစ္..."
ကားေမာင္းသူခံုမွာႏွစ္ေယာက္ပူးကပ္ၿပီးထိုင္ေတာ့က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း။
"ဟာ့...ဘာတုန္း..ဟိုဘက္သြားေလ........"
စည္းရဲ႕စကားကမဆံုးေသးခင္မွာပဲ...ခါးေလးကိုဖက္ကာ...မြတ္သိပ္စြာနမ္းတဲ့ပင္လယ္ေၾကာင့္ ဘာစကားမွဆက္မဆိုႏိုင္ခဲ့။
တံခါးကလဲမပိတ္ရေသးတဲ့အျပင္...လူတေယာက္ပဲထိုင္လို႔ရေအာင္လုပ္ေပးထားတဲ့ ခံုမွာႏွစ္ေယာက္ကပူးကပ္ေနေတာ့ေနရတာအဆင္မေျပေပ။
ပင္လယ့္ညာဘက္ေျခေထာက္ကို ထိလိုက္မိမွာကိုလည္းစိတ္ပူေနရကာ...တျဖည္းျဖည္းစည္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးကက်ံု႔ဝင္လာသည္။
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
