(64)

248 10 0
                                    




မနက္ေစာေစာႀကီးသူႏိုးလာေတာ့...ခါတိုင္းလိုမ်ိဳး ကုတင္နံေဘးကအိပ္ယာေလးကိုေငးေနမိသည္။

တခါတေလ...ေကြးေကြးေလး...
တခါတေလ...ၿပဲကားလို႔...
တခါတေလအေပၚအက်ႌပါကြ်တ္ေအာင္အိပ္ေသာ...ထိုေကာင္ေလး.....
သူ႔ကိုစကားတြတ္ထိုးၿပီးအတင္းကပ္တတ္ေသာထိုေကာင္ေလး.....
အခုေနမ်ား...ေဆးရံုေပၚမွာပက္လက္စန္႔စန္႔ၿငိမ္ေနရမွာ....ႏွာေခါင္းပိုက္တို႔ဘာပိုက္ညာပိုက္ေတြနဲ႔ရႈပ္ယွက္ခတ္ၿပီးေနရမွာ...။
စကားအလြန္မ်ားတတ္တဲ့နႈတ္ခမ္းေတြကၿငိမ္သက္ေနရမွာပဲ.....
စည္းကတစ္ေယာက္ထဲေတြးေနၿပီးမ်က္ရည္ဝဲမိျပန္သည္။

နံေဘးမွာလြတ္ေနတဲ့အိပ္ယာခင္းေလးကိုစမ္းမိေတာ့.....
သူ႔နံေဘးမွာႏွစ္ညတာေလာက္ပဲရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးက လက္ဖဝါးမွတစ္ဆင့္ႏွလံုးသားထဲကပ္ၫွိပါလာသည္။
ကုတင္ကတစ္ေယာက္အိပ္,အိပ္ယာေလးေပမယ့္ႏွစ္ဦးသားရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကအဆေပါင္းမ်ားစြာက်န္ေနခဲ့ၿပီ။

သူ႔ကိုယ္ေငြ႕ေလးေတြ...
သူ႔နႈတ္ခမ္းရဲ႕အထိအေတြ႕ေလးေတြ...
ေနာက္ၿပီးသူ႔ရဲ႕အျပံဳးႏုႏုေလးေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ခက္ေနခဲ့တာ...ခဏတာအတြက္ရင္ခုန္ခဲ့တာမွမဟုတ္ခဲ့ဘဲ.....။

အမိုးတစ္ခုေအာက္မွာအတူတူေပ်ာ္ရႊင္ရျခင္းကိုေနာက္ထပ္ရက္ေပါင္းလေပါင္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလိုခ်င္ခဲ့ေပမယ့္...ကံၾကမၼာကရက္စက္ပါသည္။
ငိုခ်င္လာသည့္စိတ္ကိုထိန္းလိုက္ကာ...
ဒီကမ႓ာႀကီးထဲမွာသူရွိေနေသးတာကအခုခ်ိန္မွာအေကာင္းဆံုးအင္အားပဲလို႔ စိတ္ျပန္တင္းလိုက္ရသည္။

ေရခ်ိဳးၿပီးအလုပ္သြားရဦးမည္။

မနက္စာစားဖို႔ထက္ ေသာက္ေနက်ေကာ္ဖီေတာင္ေသာက္ခ်င္သည့္စိတ္မရွိေတာ့ ...။
အလုပ္သြားဖို႔စားပြဲေပၚမွပစၥည္းေလးေတြယူေနရင္းမွဖုန္းဆီမ်က္စိေရာက္ေတာ့မွ
ေရႊ႐ုပ္ကိုဒီအေၾကာင္းမေျပာရေသးတာကိုသတိရလာသည္။

ေျပာျပလိုက္ရင္ေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလး စိတ္သိပ္ပူေနေတာ့မွာပါ။
သူ႔ထက္ပိုၿပီး ပင္လယ့္ကိုတြယ္တာေနခဲ့တဲ့ ေရႊ႐ုပ္ေလးက သူ႔ထက္အျဖစ္ဆိုးႏိုင္သလားမသိလို႔ ေနာက္ေတာ့မွေျပာျပေတာ့မည္။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang