(33)

279 16 0
                                    

SEA

'မနက္ျဖန္...မင္းဦးေလးဆီသြားအံုးမလား...စည္း...'

'အင္း....မင္း...လိုက္ခဲ့မလား...ေတြ႕ၿပီးမွျပန္ေပါ့'

'အြန္း'

'ဆယ့္ႏွစ္ထိုးေနၿပီ...အိပ္ေတာ့...ငါဆိုဖာမွာပဲအိပ္လိုက္မယ္...မင္းအခန္းမင္းသြားအိပ္...'

စည္းက...သူ႔ကိုအခန္းထဲေပးအိပ္ရမလား...ဒရင္းမ္ဘက္ခ်ၿပီးသူပါအျပင္မွာအိပ္ရမလားစဥ္းစားမရဘဲျဖစ္ေနတုန္း ပင္လယ္ကဆိုဖာဆီမွာအိပ္ဖို႔ျပင္ေနၿပီ။
မနက္ျဖန္လည္းပင္လယ္တေယာက္ထဲကားေမာင္းျပန္ရမွာဆိုေတာ့ ဆိုဖာႀကီးေပၚေပးအိပ္လိုက္ရင္ ခႏၶာကိုယ္နာက်င္ကိုက္ခဲသြားမွာကိုစိတ္ပူမိသည္။
တခါတရံ ဆိုဖာေပၚအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ညေတြဆိုရင္ ႏိုးလာတာနဲ႔တကိုယ္လံုးကိုက္ခဲေနတတ္တာမို႔ ေပးအိပ္လို႔မျဖစ္ေပ။
အဲဒါနဲ႔ ဘာမွမေတြးေတာ့ဘဲဒရင္မ္းဘက္ယူထုတ္ကာစာေရးစာပြဲရဲ႕ေဘးဘက္နားခင္းခ်ၿပီး စည္းကေခါင္းအံုးေလးပါယူထုတ္လာၿပီးအိပ္ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။

'မင္း...အထဲမွာပဲအိပ္လိုက္ပါဆို...စည္း...'

'ရတယ္...မင္းတေနကုန္ကားေမာင္းလာရတာ...ေညာင္းေနမွာ...အထဲမွာမင္းပဲအိပ္လိုက္ပါ...မနက္ျဖန္လဲျပန္ေမာင္းသြားရအံုးမွာနဲ႔'.....
ေနာက္ၿပီး ငါ...မနက္ျဖန္ရဲ႕ေဆြးေႏြးပြဲအတြက္လုပ္စရာရွိေသးတယ္
ေတာ္ရံုနဲ႔အိပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး...အိပ္ရင္လဲခဏပဲအိပ္ျဖစ္မွာ...ငါ့အခန္းထဲမွာမင္းသက္ေတာင့္သက္သာပဲအိပ္လိုက္ပါ...'

'ငါ...ရပါတယ္ဆို တရက္တေလပဲဟာ...
အားနာမေနန႔ဲ...ကိုယ့္အခန္းကိုယ္အိပ္လိုက္ပါ...'

'သြားအိပ္မွာသြားအိပ္စမ္းပါ...မင္းတေနကုန္ကားေမာင္းထားရတာ...'

တကယ္ဆို ပင္လယ္က တေယာက္ထဲတစ္ခန္းအိပ္လိုက္ရမွာကိုေၾကာက္ေနတာပါ။
ေနာက္ၿပီး ဒီအခန္းကိုလည္း ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတာျဖစ္ေတာ့ စိမ္းသက္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ဖို႔လြယ္ကူမွာမဟုတ္ေပ။
သူ႔ကိုအတင္းတိုးတိုက္ၿပီးအခန္းထဲထည့္ေပးအိပ္ေနတဲ့စည္းကလည္းဒါကိုရိပ္မိတဲ့ပံုမေပၚေတာ့...ခက္ၿပီ။
ဆံပင္ေတြကိုလက္နဲ႔ဆြဲဖြရင္း ပင္လယ္ကမပြင့္တပြင့္ေလးေျပာရေတာ့သည္။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now