(14)

311 18 0
                                    

ဆံုစည္းရာ

'ပင္လယ္ေရ...ငါ့ကိုေစ်းဘက္ခဏပို႔ေပးပါ...'

ယမံု'ရဲ႕အသံစာစာၾကားရေတာ့ မီးထည့္မည့္သစ္တံုးမ်ားခြဲေနသည့္ပင္လယ္က လုပ္လက္စကိုရပ္လိုက္သည္။

'အိုေက...'

တခ်က္ျပန္ထူးၿပီးတာနဲ႔ကိုင္ထားသည့္ပုဆိန္ကိုလြတ္ခ်ကာကားေသာ့ယူရန္အိမ္ထဲကိုဝင္သည္။

ဒီေန႔ေတာ့ ဧည့္ေဆာင္မွာဧည့္သည္မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္မို႔...
တံခါးမႀကီးမ်ားကိုမပိတ္ဘဲဒီအတိုင္းထားခဲ့ရင္လည္းအဆင္ေျပမည့္ပံုပါပဲ။
ေရႊ႐ုပ္ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္နီးေနတာေၾကာင့္လဲဒီအတိုင္းထားခဲ့ဖို႔ၾကံၿပီး ဧည့္သည့္ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္။

'မမေလးတို႔ ဒီမွာပဲရွိမွာမလား၊
အျပင္မသြားဘူးမလား၊
ခဏေန ေရႊ႐ုပ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္...
ကြ်န္ေတာ္အျပင္ခဏသြားမလို႔'

လမ္းခုလတ္မွာေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ေရႊ႐ုပ္စက္ဘီးနဲ႔ေတြ႕လို႔လက္ကိုေဝ့ရမ္းျပခဲ့သည္။

ေတာင္ကုန္းပုပုေလးေတြကိုကားကတက္လိုက္ဆင္းလိုက္မို႔ ကမ္းေဘးနားကေလေအးေအးေတြကထိတခ်က္မထိတခ်က္။
ေႏြရာသီရဲ႕အလယ္ေခါင္ႀကီးမို႔ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူတဲ့ေနလံုးကညေနေစာင္းေတာ့မွာဆိုေပမယ့္
အပူခ်ိန္ကမနိမ့္ဘူးေလ။
အဲယားကြန္းမရွိလို႔ကားတံခါးကိုဒီအတိုင္းဖြင့္ထားေပမယ့္ ယမံုကအင္မတန္ပူသည္ဟုညည္းညဴေလသည္။
ကားအဲယားကြန္းကပ်က္ေနတာဆိုေတာ့ တံခါးမွန္ကိုမပိတ္ျဖစ္ဘဲဒီအတိုင္းစီးေနခဲ့တာၾကာပါၿပီ။
အဲယားကြန္းကိုျပင္မယ္လို႔ၾကံလိုက္တိုင္းတခုမဟုတ္တခုအဖ်က္ဝင္ေနတတ္တာမို႔ ျပင္ဖို႔လဲစိတ္မကူးေတာ့ပါဘူး။
သူကေတာ့စီးေနက်ေပမယ့္ ယမံုကေတာ့ပူတဲ့အေၾကာင္းကိုပဲပြစိပြစိနဲ႔ညည္းညဴေနခဲ့၏။

'ေႏြရာသီပဲ..ပူမွာေပါ့...ေႏြရာသီမို႔လို႔ပူတာ...ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္...မဟုတ္ဘူးလား....'

'နင္ပဲအေျပာေကာင္း..ပူတာေတာင္ေပ်ာ္ေနေသးတယ္..ကားေရာလူေရာစုတ္ခ်ာလိုက္တာ'

အျပစ္တင္သမွ်ကိုလဲပင္လယ္ကျပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ၿငိမ္ခံေနခဲ့ကာ...ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မဟခဲ့ပါ။
သူ႔ကားေဟာင္းေလးကစုတ္ခ်ာတယ္ဆိုတာလဲအမွန္ပဲကိုး။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now