ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္

(34)

ေနာက္ဆံုးေႏြရာသီ

ဒီေန႔ညေတာ့တေယာက္ထဲေျခာက္ကပ္စြာျဖတ္သန္းရေတာ့မည့္အေရးနဲ႔ အခန္းထဲတစ္ေယာက္ထဲေနရမွာကိုေၾကာက္သည့္စိတ္တို႔ထက္....စည္းကိုသတိရမိတာကပိုေနခဲ့သည္။
မျပန္ခ်င္ဘဲျပန္လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးကအလာတုန္းကထက္ပိုရွည္လ်ားခဲ့၏။
ဒိုင္းမြန္းေဟာက္စ္ကိုေရာက္ေတာ့ညရွစ္နာရီခြဲၿပီးၿပီ...။
ေန႔လည္တုန္းကစည္းဆီမွဖုန္းဆက္ထား၍ဦးေနာင္ေနာင္ႏွင့္ေရႊ႐ုပ္တို႔ကေစာင့္ေနခဲ့ၾကသည္။

'ကားအဆင္ေျပပါ့မလားလို႔ပူေနတာ'

'ကြ်န္ေတာ္ေနာက္က်သြားတယ္...ဧည့္သည္ေတြျပန္ၾကၿပီလား'

'မရွိေတာ့ဘူး...အားလံုးျပန္ၾကၿပီ...'

'မင္းေရခ်ိဳးၿပီးနားလိုက္ေတာ့...ေရႊ႐ုပ္ညစာျပင္ေပးလိမ့္မယ္'

သူညစာစားၿပီးေတာ့ဦးေနာင္ေနာင္လည္းအိပ္ဖို႔အခန္းျပန္ၿပီျဖစ္ကာ...ေရႊ႐ုပ္ေလးကလည္း သူ႔ကိုနႈတ္ဆက္ေလသည္။

'မနက္ျဖန္မွပဲ ေရႊ႐ုပ္ပန္းကန္ေတြေဆးေတာ့မယ္...
ဂြတ္ႏိုက္...ကိုႀကီး...'

ပိတ္ရက္ၿပီးလို႔ဧည့္သည္ေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူးမို႔...
ကမ္းေျခဘက္မွာလည္းဘာအသံမွမၾကားရဘဲေျခာက္ကပ္ေနေတာ့သည္။
တည္းခိုခန္းေလးလည္းေျခာက္ေသြ႕လို႔ေနေတာ့ အထီးက်န္ခ်င္စရာေလး။
တစ္ေယာက္ထဲ ေသာင္ျပင္ေပၚမွာေအးေအးလူလူလမ္းေလွ်ာက္ရင္း အေတြးတို႔ကဟိုဟိုဒီဒီပ်ံ႕ဝဲလို႔။
ျဖဴေဖြးအိစက္ေနတဲ့သဲေသာင္ျပင္ႀကီးက တစံုတေယာက္ကိုပိုလြမ္းမိေနေစျပန္သည္။
ခပ္ေသာ့ေသာ့တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလေအးေအးေတြထဲမွာ သူနဲ႔စည္းတို႔ရဲ႕ရယ္သံေတြပါလာခဲ့သလား။
ဟိုအေဝးမွာခပ္မတ္မတ္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္စြန္းေလးကေရာ...စည္းကိုလြမ္းေနမလား။
ေတာင္ေတာင္ေျမာက္ေျမာက္ေငးေနမိရင္း...
ႏွစ္ေယာက္အတူတူအဲဒီေက်ာက္ေဆာင္ေလးေပၚငါးမွ်ားေနခဲ့တဲ့ပံုရိပ္ေလးေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။
ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာအစာတပ္တာေရာ...မိလာသည့္ငါးကိုနႈတ္ထုတ္တာေရာစည္းကဘာမွမသိေတာ့ သူကပဲအကုန္သင္ေပးခဲ့ရတာ။
သစ္သားအတိုအထြာေတြနဲ႔မီးဘယ္လိုေမႊးရသလဲဆိုတာကိုလည္းမသိခဲ့တဲ့စည္းကိုသူပဲ မီးေမႊးသင္ေပးခဲ့ရတာ။
ေန႔စဥ္လူေနမႈေတြအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုသိမေနတဲ့စည္းကိုသူသင္ေပးခဲ့ရတာေတြအားလံုးကအခုေတာ့အမွတ္တရျဖစ္လို႔။
အမွတ္တရကေနအမွတ္တမဲ့ျဖစ္ၿပီး ဒါေတြကိုသူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးေမ့ေပ်ာက္သြားႏိုင္သလိုမ်ိဳး...
တသက္လံုးေမ့မရတဲ့အမွတ္တရေတြျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။
ေမ့သြားမလား၊ အစဥ္အၿမဲသတိရေနမလားဆိုတာကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ႏွလံုးသားေပၚမွာပဲမူတည္ေနၿပီး...
ရဲရဲနီေအာင္ပ်စ္မယ့္ႏွလံုးေသြးပိုင္ရွင္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔သြားမွာမဟုတ္ဘဲ သတိတရတဲ့တမ္းတေနမိမွာပါပဲ။
အဲဒါက ႏွစ္ေယာက္စလံုးလား၊ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲျဖစ္ေနမလားဆိုတာေတာ့မသိႏိုင္။
ေနပင္လယ္ဆိုတဲ့သူက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ပဲဘဝကိုျဖတ္သန္းေနေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဘာသိဘာသာဂ႐ုမစိုက္ဘဲထားတတ္သည့္သူမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါ။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ပဲဘဝကိုဒီအထိျဖတ္သန္းလာခဲ့ေပမယ့္ အမ်ားျမင္ေနသလို ေပါ့ေပါ့ေနေပါ့ေပါ့စားလူမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္တာကိုကိုယ္တိုင္သိသည္။