(105)

308 18 7
                                    

ေနျခည္ခပ္ေႏြးေႏြးေတြလႊမ္းျခံဳတဲ့မနက္ခင္းမွာ...အိပ္ယာႏိုးလာေတာ့...
မ်က္ႏွာေပၚမွာေႏြးေထြးႏူးညံ့တဲ့တိမ္တိုက္ေလးျဖတ္ေျပးေနသလိုေလး...
ပန္းခင္းႀကီးထဲေရာက္ေနသလိုေလး...
ခ်ိဳေအးေမႊးသက္တဲ့ေလျပည္ေလးေတြပါးတစ္ဖက္မွာ...တိုးလို႔။
မ်က္ႏွာေပၚကို ဂြမ္းစႏုႏုေတြနဲ႔ထိေတြ႕ရသလိုမ်ိဳးခံစားရသည္။
ဒါ...အိပ္မက္လား...တကယ္လား...
စည္း....မ်က္လံုးေတြကိုျဖည္းျဖည္းေလးဖြင့္ကာၾကည့္သည္။
ျမင္လႊာေတြၾကည္လင္သြားေတာ့...
အျပံဳးႏုႏုေတြျခံရံထားတဲ့မ်က္ႏွာလွလွေလးကသူ႔ကိုငံု႔မိုးထားပါ၏။

"ပင္လယ္"

သဲကြဲစြာျမင္လာရတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျမတ္ႏိုးျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ၾကည့္ကာ...ခါးမွဆြဲခ်ဖက္တြယ္လိုက္ျပီးေတာ့..လည္တိုင္ေလးကိုတိုးတိုက္နမ္းရိႈက္မိေတာ့....
သင္းပ်ံ႕ေသာကိုယ္သင္းရနံ့ေလး။

"ေမႊးလိုက္တာကြာ...ႏိုးတာၾကာၿပီလား"

"အင္း...ေရေတာင္ခ်ိဳးၿပီးၿပီ..."

လို႔ဆိုေတာ့မွ...
စည္းကမ်က္လံုးေလးျပဴးလာကာ...အဖ်ားကိုသတိရၿပီး...ပင္လယ့္နဖူးေလးေတြကိုအျမန္စမ္းရသည္။

"အင္း...ေတာ္ေသးတာပဲ၊
မင္းအဖ်ားမရွိေတာ့ဘူး...ေခါင္းကိုက္ေနတာကေရာဘယ္လိုလဲ..."

"ေကာင္းေနျပီ...ကြ်န္ေတာ္မနက္ကအိပ္ယာထ,လာေတာ့ေခါင္းၾကည္ေနတာပဲ.."

"ေတာ္ေသးတာေပါ့...ေရခ်ိဳးလိုက္တာဆိုလို႔ ကိုယ္စိတ္ပူသြားတာ
မင္းဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကႏိုးေနတာလဲ..."

စည္း'ဆြဲဖက္ခ်လိုက္တဲ့အတိုင္းရင္ဘတ္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္ေလးပင္လယ္ကသူ႔ကိုၾကည့္ေနခဲ့သည္။

"ခုနစ္နာရီေလာက္ကႏိုးတာ..."

"အခုကဘယ္ႏွစ္နာရီလဲ..."

"ရွစ္နာရီခြဲေနၿပီ...ဒီေန႔အလုပ္သြားရမွာလား"

"အင္း..."

စည္း'ကမ်က္လံုးေလးေတြျပန္မွိတ္လိုက္ရင္းေခါင္းညိတ္သည္။

"အိပ္ယာထေတာ့..."
"အင္း..."
"စည္း..."
"အင္း..."
ျပန္ထူးေနေပမယ့္မ်က္လံုးေတြကမွိတ္ေနတုန္း...

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now