"စည္း...မင္း..ဟိုကိစၥ..."
"ေတာ္...ထပ္မေျပာနဲ႔..."
ဘယ္ကိစၥကိုေျပာခ်င္သလဲဆိုတာသိေနၿပီးသားမို႔ စည္းကပဲ စကားကိုပိတ္သည္။
ၾကည္ႏူးေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ မလိုအပ္တာေတြကိုမေတြးခ်င္မိ။
နာသြားမွာစိုးလို႔...ပင္လယ့္ကိုခပ္ဖြဖြေလးပဲဆြဲဖက္ရင္း တိုးတိုးေလးညည္းသည္။
"မင္းကို အရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ...ပင္လယ္...
မင္းေပ်ာက္သြားေတာ့ ငါ...အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပဲျဖစ္ေနခဲ့တာ...
မင္းနဲ႔ေဝးရရင္ဒီတစ္ခါဆိုတကယ္႐ူးသြားလိမ့္မယ္..."
တုန္ယင္ေနတဲ့အသံနဲ႔ပူေႏြးစြတ္စိုလာတဲ့ပုခံုးေၾကာင့္...စည္း...ငိုေနၿပီဆိုတာကိုသိလိုက္၏။
ငိုေနတဲ့စည္းကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ဖက္ထားလိုက္သည္။
"လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္...မ်က္ရည္ေတြနဲ႔...ငါ့ကိုျပန္အိပ္ေအာင္လုပ္ေနတာလား...စည္း...
မငိုနဲ႔ကြာ..."
"အင္း.....ေတြးမိတိုင္းစိတ္မေကာင္းလို႔ပါ...
ငါ့ေၾကာင့္မင္းအဲဒီလိုျဖစ္သြားခဲ့သလိုပဲ..."
"ဘာမွမဆိုင္တာပဲ..."
"ေတာ္ပါေသးတယ္...
မင္း အခ်ိန္တိုေလးနဲ႔သတိျပန္လည္ခဲ့လို႔..."
တကယ္ေတာ့ တစ္လဆိုတာ ေျပာင္းလဲမႈေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္သြားႏိုင္တာမို႔ အခ်ိန္တိုမဟုတ္ခဲ့။
ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့ သူေတြအဖို႔ ကမ႓ာေလးငါးခုစာျဖစ္ေနခဲ့တာ စည္းကိုယ္တိုင္အသိပါပဲ။
"မင္း...ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ..."
"ျပန္ေစခ်င္ေနတာလား..."
ဖက္ထားတာကိုျပန္ခြာၿပီးစည္းကခပ္မဲ့မဲ့နဲ႔ေမးသည္။
"အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး...အလုပ္ေတြကဘယ္လိုလုပ္မွာလဲလို႔...စိတ္ပူေနတာ..."
"ရပါတယ္.....အရင္တခါကလိုပဲ လုပ္စရာေတြကို မိုနာက ေမးလ္ပို႔လိမ့္မယ္...အဲဒါကိုအခ်ိန္မီစစ္ေဆးၿပီးျပန္ပို႔ေပးရံုပဲ..."
"မင္းဒီကိုလာတာ သူတို႔ဘာမွမေမးဘူးလား..."
"ေမးတယ္...မိုနာကေတာ့ အံ့ၾသေနတာပဲ...
ဒါေပမယ့္ ဘာမွမေျပာဘူး။
ငါ့စိတ္ကိုသူသိေနတာမ်ားလားမသိဘူး.....
အားနာေပမယ့္ထားခဲ့လိုက္တယ္...
မင္းေလာက္ဘာမွအေရးမႀကီးလို႔..."
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
