(92)

312 13 5
                                    


မနက္ရွစ္နာရီဆယ္မိနစ္.....

"ေဒါက္...ေဒါက္...သားေရ.....တံခါးကဘာလို႔ေလာ့ခ္ခ်ထားတာလဲ...အၿမဲေၾကာက္တတ္တဲ့လူက..."

ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကေရရြတ္သလိုေျပာေတာ့....
ေဘးနားေရာက္ေနတဲ့ ေဇယ်က ပင္လယ့္အခန္းေရွ႕တိုးဝင္သည္။

"ရတယ္...အန္တီ...ကြ်န္ေတာ္ဆက္ႏိုးလိုက္မယ္....အန္တီလုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ"

"ေအးကြယ္....သားသူငယ္ခ်င္းကိုသားပဲႏိုးလိုက္ေတာ့..."

တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ အျပင္မွတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္စလံုးဗ်ာမ်ားကုန္သည္။
စည္းေရာေနပင္လယ္ပါ...အဝတ္ေတြခြ်တ္ထားလ်က္သားနဲ႔ တို႔လို႔တန္းလန္းႀကီးေတြမို႔ ပ်ားတုပ္ၿပီ။

"ေဒါက္...ေဒါက္...ေနပင္လယ္....ဟိတ္ေကာင္...
ပင္လယ္....ထေတာ့....."

အျပင္မွေအာ္ေနတာေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံျဖစ္သည္။
မဟုတ္မွလြဲေရာ....ေဇယ်လား....မသိ။
ဒုကၡေတာ့မ်ားၿပန္ၿပီ။

"ဟင္.....ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ...ဟိုေကာင္ ေဇယ်လိုက္လာတာထင္တယ္..."

"မင္း...အဝတ္အရင္ဝတ္....ျမန္ျမန္"

တေဒါက္ေဒါက္အသံကမရပ္မနားျဖစ္လာကာ တံခါးေပါက္ႀကီး တုန္ခါလို႔။
တံခါးကို ေလာ့ခ္ခ်ထားမိလို႔ပဲေတာ္ေတာ့သည္။
ပင္လယ္ကအလ်င္အျမန္ပဲ....
ေစာင္နဲ႔လံုးေထြးေနတဲ့အဝတ္ေတြကိုျပန္ရွာၿပီးအျမန္ေကာက္စြပ္ရသည္။
စည္းကအေရးထဲေဘာင္းဘီကေအာက္ျပဳတ္က်ေနလို႔ အိပ္ယာေပၚကေနကုန္းၿပီးလွမ္းယူလိုက္တာ...
ေစာင္နဲ႔လံုးေထြးေနတဲ့ ေျခေထာက္ကမလြတ္လပ္ေတာ့.....အယူမေတာ္ဘဲကုတင္ေအာက္ကိုျပဳတ္က်ျပန္သည္။

"ဘုန္း"

"အားလာ့..."

အထဲကေန တခုခုဘုန္းခနဲ ျပဳတ္က်တဲ့အသံကိုျကားေတာ့အျပင္မွာရပ္ၿပီးတံခါးကိုထုေနတဲ့ေဇယ်က....ထပ္ေအာ္သည္။

"ေနပင္လယ္.....ႏိုးရင္လည္းတံခါးလာဖြင့္....ဒီအခ်ိန္ထိအိပ္ေနတာ....ေနဖင္ထိုးေတာ့မယ္ဟ"

အခန္းထဲမွာေတာ့ကုတင္ေအာက္မွာစည္းတစ္ေယာက္ပက္လက္ကေလး....ခါးကိုဖိကာညည္းလို႔။
ပင္လယ္ကလည္း ဝတ္လက္စေဘာင္းဘီနဲ႔တိုင္ပတ္လို႔။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now