(57)

281 14 1
                                    



ခါတိုင္းနဲ႔မတူဘဲစည္းကအေတြးေတြထဲနစ္ေမ်ာေနပံုရကာ...အိမ္ျပန္လာကတည္းကမ်က္ႏွာမေကာင္းခဲ့။

"စည္း...မင္းေနမေကာင္းဘူးလား"

"အင္း...ေကာင္းပါတယ္...ဘာလို႔လဲ"

"တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာလားလို႔...မေန႔ကကိစၥေတြးေနတုန္းလား"

"မေတြးပါဘူး..."

"ေျပာတာပဲ...အ႐ုပ္က ၾကက္ႀကီးလည္လိမ္သလိုျဖစ္ေနၿပီးေတာ့...
အလုပ္ထဲမွာတခုခုျဖစ္လာဆိုရင္လည္း ရင္ဖြင့္ၾကည့္နားေထာင္ေပးမယ္...
အၿမဲ တအံုေႏြးေႏြးေနတတ္တဲ့အက်င့္ကမေကာင္းဘူး...စည္းရ..."

အဲဒီေတာ့မွ...ကားေမာင္းေနသည့္ပင္လယ့္ကိုငဲ့ၾကည့္မိသည္။
သူကသာမပြင့္လင္းတတ္ဘဲမႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းေနတတ္တာ၊ ပင္လယ္ကေတာ့ ဘာတစ္ခုကိုမွေခါင္းထဲထည့္ထားတတ္တဲ့ပံုမရဘဲ အၿမဲေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ။
အဲဒါကပဲ သူနဲ႔ပင္လယ္တို႔ရဲ႕အႀကီးမားဆံုးျခားနားခ်က္ျဖစ္သည္။

ကားေမာင္းတိုင္း စီးကရက္တစ္ဖက္နဲ႔ လက္ထုတ္ေမာင္းတတ္တာေလးကိုတကယ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ အဲဒီလို ဗ႐ုတ္သုတ္ခနဲ႔အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ေလးေနတတ္တာေလးကသူ႔ကိုဆြဲေဆာင္ထားတာျဖစ္မည္။
ေဘးတိုက္ျမင္ေနရတဲ့ႏွာေခါင္းလံုးလံုးေလးနဲ႔ ထူထူျပည့္ျပည့္နႈတ္ခမ္းေလးကိုေငးေနရင္း အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမသိ။
ပင္လယ့္ဆီကေန သတိေပးသံၾကားရသည္။

"စည္း...ဘာလဲ...ငါကားေမာင္းေနတာေနာ္...
မင္း...ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ..."

မ်က္ေတာင္မခတ္ႏိုင္ဘဲသူ႔ကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ စည္းကို လွမ္းစ,ေတာ့ စည္းကအရွက္ေျပေလးေငါက္ငမ္းသည္။

"ေခြးေကာင္ေလး...လူႀကီးကိုစ,စရာလား..."

"လူႀကီးတဲ့လား...ျပစမ္းအဲဒီလူႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာ..."

သူ႔ဘက္ကိုကိုယ္ပါကိုင္းၿပီးေစာင္းၾကည့္လာတဲ့ ပင္လယ့္မ်က္ႏွာကျပံဳးၿဖီးေနကာ...တကယ့္ကို အပူပင္ကင္းလြန္းေန၏။

"ဟိတ္ေကာင္...ေတာ္...ေရွ႕ကိုၾကည့္ေမာင္း...မာလကီးယားသြားဦးမယ္..."

"ဟား...ဟား...မင္းနဲ႔အတူမာလကီးယားရလည္းေက်နပ္တယ္"

-----

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now