မင္းသိဖို႔ေကာင္းတယ္....
ေရႊ႐ုပ္ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ၾကၿပီးျပန္လာေတာ့ ညေျခာက္နာရီခြဲခဲ့ၿပီ။
အိမ္မေရာက္ခင္လမ္းခုလတ္မွာ...စည္းက ဖုန္းဆိုင္တခုေရွ႕မွာ ကားကိုရပ္ခိုင္းကာ...
အနက္ေရာင္စမတ္ဖုန္းေလးတစ္လံုးဝယ္သည္။
'မင္းအတြက္...လက္ေဆာင္'
'ဘာလို႔လဲ...ငါမွမလိုအပ္ဘဲကို...
ေနာက္ၿပီး ဆက္ဖို႔လူမွမရွိတာ'
'ဟုတ္လား...ငါကေတာ့ ဆက္စရာလူရွိတယ္ထင္တာပဲ...'
သူ႔မာမီကိုဖုန္းမဆက္ျဖစ္တာကိုေျပာတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ပင္လယ္က မတုန္မလႈပ္။
'မရွိပါဘူး...'
'ဟြန္း...ယူလိုက္...ေရာ့...
ၿပီးရင္ မင္းအေမဆီကိုဖုန္းဆက္...'
ဒီဖုန္းေလးရဲ႕ပထမဆံုးေခၚဆိုမႈက သူတို႔သားအမိကို ဟိုအရင္လို ျပန္လည္ေႏြးေထြးလာေစမွာလို႔ ယံုၾကည္မိသည္။
ဖုန္းရဲ႕ setting ေတြကိုေသခ်ာခ်ိန္ၿပီးမွ ပင္လယ့္လက္ထဲလွမ္းထည့္ေပးသည္။
'မင္းကိုေပးခ်င္တဲ့ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဖုန္းတစ္လံုးဆိုတာထက္.....
မင္းရဲ႕မာမီကိုစကားတစ္ခြန္းေလာက္ေျပာလို႔ရမယ့္အခြင့္အေရးကိုေပးခ်င္တာ....
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေနေကာင္းလား...လြမ္းေနလား...အဲေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္..ေျပာေစခ်င္လို႔....
ဒီညဆက္ျဖစ္ေအာင္ဆက္ရမယ္....'
လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ဖုန္းေလးကိုၾကည့္ရင္း ပင္လယ္...အေတြးမ်ားၿပီးအိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ေမးလ္စစ္ၾကည့္ေတာ့...
မာမီ့ဆီကေန မပ်က္မကြက္ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေရာက္ေနပါ၏။
အရင္လိုပဲ copy and paste ထားသလားထင္ရေအာင္ကို ေမးလ္ထဲကစကားလံုးမ်ားက ၏သည္မေရြး ထပ္တူညီေန၏။
ဒါကိုပဲ သူကအသည္းေပါက္ခ်င္တာ...
ဒါကိုပဲ သူကရမယ္ရွာေနခ်င္တာ...
အလုပ္နဲ႔ စီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရးကလြဲၿပီး သူ႔မာမီကသူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္တာလို႔ အထင္လြဲေနမိတာ။
ဖုန္းနံပတ္ေလးကိုႏွိပ္လိုက္၊ ျပန္ပိတ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ျကာသြားျပန္သည္။
စည္းကလည္း သူ႔အျဖစ္ကိုမသိမသာေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာမို႔ ေနာက္ဆံုး အရဲစြန္႔ၿပီး မာမီ့ကိုဖုန္းဆက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
