သူမသားေလးရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္ကိုဆုပ္ေထြးထားၿပီး....ထိုင္လ်က္နဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ...စည္းကိုနိႈးၿပီးအျပင္ခန္းမွာအိပ္ေစေပမယ့္ သူ႔အနားပဲေနခ်င္လို႔..ဆိုကာ တားမရပါ။
အခုလဲ...သူမသတိရလို႔လာၾကည့္ေတာ့...ကိုင္ထားတဲ့လက္ကေလးေပၚပါးအပ္ၿပီးအိပ္ေနျပန္ၿပီ...။
စေတြ႕ကတည္းကသူတို႔...ညီအစ္ကိုေတြလိုျဖစ္ေနပါလားလို႔ခံစားမိေပမယ့္ ဘာကထူးဆန္းေနမွန္းမသိ။
သူမရဲ႕သားအရြယ္ေလးေပမယ့္...သားေန'ထက္ေျခာက္ႏွစ္ႀကီးပါသည္တဲ့...။
ေယာက်ာ္းပီသစြာေခ်ာေမာေသာ႐ုပ္ရည္နဲ႔စည္းကမိဘမရွိေတာ့ဘဲ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကဦးေလးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲေနခဲ့သည္တဲ့။
ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမရွိဘူးမို႔လို႔အဲေလာက္ခင္တြယ္မိတာျဖစ္မည္ဟုေတြးရင္းျပံဳးကာ...ေစာင္ပါးေလးကိုစည္းရဲ႕ပုခံုးေပၚျခံဳေပးမိသည္။
တခုခုထိတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းႏိုးလာတတ္ေသာစည္းက...
ႏိုးသြားခဲ့သည္။
"ေဆာရီး...အန္တီရယ္...အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..."
"ရတယ္...သားရဲ႕...ေဆးဗူးလဲခ်ိန္ေရာက္ၿပီမို႔လို႔ေလ..."
ၾကည့္မိေတာ့မွ ခ်ိတ္ထားတဲ့ေဆးရည္ဗူးကကုန္ေတာ့မည္ပဲ...
"ခဏေနနာ့စ္ဆရာမေလးလာလိမ့္မယ္...သားအျပင္ကကုတင္မွာအိပ္လိုက္ပါလား..."
"ရတယ္...ကြ်န္ေတာ္ဒီမွာပဲေနမွာ"
ပင္လယ္ရဲ႕လက္ကိုလည္းမလြတ္ခ်င္ေပမယ့္ လြတ္လိုက္ၿပီး လူခ်င္းခြာကာ နဲနဲေဝးေဝးမွာထိုင္သည္။
သူ႔အနားကနဲနဲခြာလိုက္မိတာနဲ႔ေၾကာက္ရြံ့စိတ္ကအလိုလိုဝင္ေနၿပီျဖစ္ကာ...စိတၱဇေတာင္ျဖစ္ေတာ့မယ့္အထိ။
------
ေဆးဗူးလာလဲေနတာကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီး...နာ့စ္ဆရာမေလးနားကေန စည္းကမခြာေပ။
ဘာေဆးဗူးလဲ...ဒီဘက္ကဟာကဘာလဲ...ဟိုပိုက္ကေရာ...
ဘာလဲ'ေပါင္းမ်ားစြာထပ္ေနကာ...ေမးလာတဲ့စည္းရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုနာ့စ္ဆရာမေလးကရယ္ခ်င္လာသည္။
"ဒီကအစ္ကိုႀကီး...သင္တန္းတက္ၾကည့္ပါလား...ေသေသခ်ာခ်ာသိရတာေပါ့...ေဆးပညာကိုေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားပံုရတယ္"
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
