"ေက်နပ္ၿပီလား..."
သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာပါးေလးအပ္ၿပီးေတာ့ပင္လယ္ကအသက္ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလးရွဴေနေတာ့...
ဝင္သက္ထြက္သက္ေလးေတြထိေတြ႕ေဆာ့ကစားေနတာ....အသည္းယားစရာ။
"မင္း...လက္ကမနာေတာ့ဘူးလား..."
ေမွာက္ခံုေလးအိပ္ေနေတာ့လက္ကိုအတင္းမဆြဲရဲဘဲညင္ညင္သာသာဆြဲယူကာစည္း'ကေမး၏။
"နာတယ္...ခင္ဗ်ားက႐ုန္းကန္တာကိုးလို႔..."
"ေဟာဗ်ာ...နာသြားမွာစိုးလို႔ကိုယ္ကေအာက္ကေနတမင္ၿငိမ္ျငိမ္ေနေပးတာေလ...မ႐ုန္းပါဘူး..."
"ကားထဲဝင္လာေတာ့႐ုန္းေနတာပဲကို...အဲဒီကတည္းကနာတာ..."
သူ႔ရင္ဘတ္မွာမ်က္ႏွာေလးအပ္ထားေတာ့စကားေျပာလို႔နႈတ္ခမ္းေလးလႈပ္သြားခ်ိန္မွာ...
နႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးကသူ႔ရင္ဘတ္ကိုလာကပ္ၿပီးထိလိုက္မထိလိုက္နဲ႔ဘယ္လိုအသည္းယားဖို႔ေကာင္းမွန္းမသိေပ။
ေနာက္ၿပီးမ်က္ေတာင္ေလးေတြခတ္တိုင္းမ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးေတြကပုတ္ခတ္ေနတာ...ငွက္ေမႊးေလးေတြနဲ႔တို႔ထိေနသလိုမ်ိဳး...
အသည္းအူယားတယ္ဆိုတာဘယ္ေလာက္ေနရခက္မွန္းသိလာ၏။
ပင္လယ့္ညာဘက္လက္ကနာေနတုန္းမို႔လို႔ကိုယ္အရမ္းတြန္းထိုး႐ုန္းကန္ရင္ထိခိုက္မိမွာစိုးကာသူဆႏၵရွိသည့္အတိုင္းၿငိမ္သက္ေနခဲ့ရသည္။
ဒါေတာင္မွရေအာင္ေျပာေနေသး၏။
ခင္ဗ်ားေၾကာင့္လက္နာတယ္'တဲ့...
စည္း.....ျပံဳးစစျဖစ္သြားခဲ့ၿပီး...
ဆြဲယူထားတဲ့လက္ကေလးကိုခပ္ဖြဖြေလးနမ္းၿပီးထပ္ေမးသည္။
"ေျခေထာက္ေရာ...မနာဘူးလား"
"နာတယ္..."
"ခြီး...အဟတ္....ဟားဟား"
မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲစည္းကပင္လယ့္ကိုဖက္ထားရင္းနဲ႔ထရယ္ေတာ့...
ႏွစ္ေယာက္စလံုးတုန္ခါလာတာမို႔...ပင္လယ္ကေခါင္းေထာင္ကာထၾကည့္သည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ..."
"ဟင္...အင္း...ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာေပမယ့္...ရယ္ေနေသးတာေၾကာင့္တုန္ခါေနတာရပ္မသြားေတာ့ပင္လယ္ကအလိုမက်သလိုေလးထထိုင္ေတာ့၏။
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
