(82)

267 15 2
                                    


ညနက္ရံုမကေနာက္ေန႔ႏွစ္နာရီခြဲအထိေရာက္ေနခဲ့ေပမယ့္...အိပ္လို႔မရခဲ့...။
အိပ္ခ်င္သလိုလိုေလးျဖစ္လိုက္ျပန္ႏိုးလာလိုက္နဲ႔...ေၾကာက္လို႔ဆိုၿပီး ပင္လယ္ကမီးဖြင့္ထားေတာ့ပိုဆိုးေနသည္။

ၿငိမ္သက္စြာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျမတ္ႏိုးမႈမ်ားစြာနဲ႔ေငးေနခဲ့မိကာ...
ရင္ခုန္ျခင္းေၾကာင့္အခ်စ္ျဖစ္သလား...
အခ်စ္ေၾကာင့္ရင္ခုန္ျခင္းလားမသိေပမယ့္...
သူ႔အနားမွာရွိေနရတိုင္းရင္ခုန္သံေတြကထူးျခားလြန္းေနတာ...
မ႐ိုးသားေတာ့တဲ့အခ်စ္ကိုေရွာင္လြဲလို႔မရေတာ့ပါ။

"ကြ်န္ေတာ္က...တကယ္လို႔မိန္းကေလးျဖစ္ေနခဲ့ရင္"..........ဆိုတဲ့...
တစ္ေန႔ကသူေျပာတဲ့စကားလံုးေလးေတြေျကာင့္ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ကလပ္စီးတခ်ိဳ႕ပ်က္စီးခဲ့ရ၏။
သူကဘာကိုရည္ၫႊန္းမွန္းမသိေပမယ့္...
ကိုယ့္စိတ္ေတြကတကယ္မ႐ိုးသားေတာ့ဘဲ...မိုက္႐ူးရဲဆန္ခ်င္ေနၿပီ။
အလိုက္မသိဘဲသူျပဳသမွ်အေပၚ...စိတ္႐ိုင္းေတြခြ်န္းအုပ္ရတာ...ခက္လာ၏။
သူအိပ္ေနတာေလးေငးေနမိရင္း...
သူနဲ႔အတူဟိုအရင္ကတစ္ခန္းထဲဘယ္လိုေနခဲ့သလဲမစဥ္းစားႏိုင္ေပ။

သူနဲ႔ကိုယ္...ပိုရင္းႏွီးလာတာနဲ႔အမွ်...အခ်စ္ကပိုၿပီးနက္ရိႈင္းလာၿပီး...
အခုေတာ့....အခ်စ္ကအခ်စ္ခ်ည္းသာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ...တြက္ရခက္သည့္ပုစၧာေတြလိုျဖစ္လာၿပီ။
လွည့္ကြက္မ်ားလာသည့္အခ်စ္ေၾကာင့္...
ဆင္ျခင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္းကိုအားမေပ်ာ့ေအာင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိေပးေနရသည္။

ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္နဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုေငးေနရင္း...
မင္းပဲ...သာယာတယ္...ဒီမွာအိပ္ေဆးမရွိေတာ့ဘူး.......

သက္ျပင္းေတြခဏခဏခ်မိေနရင္း...သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုမၾကည့္ေတာ့ဘူးေတြးေနေပမယ့္...ေငးေမာေနမိျပန္သည္။
ခ်ယ္ရီပန္းေတြေႂကြက်ၿပီးပြင့္ဖတ္ေတြစုေနတဲ့အစုအေထြးေလးလိုမ်ိဳး...
သူအိပ္ေနတဲ့ပံုေလးကျမတ္ႏိုးဖြယ္...
ေထြးေပြ႕လိုက္ခ်င္ေပမယ့္...ႏိုးလာမွာစိုး၍မထိရက္ႏိုင္ေပ။
အစကေတာ့ခ်စ္တယ္ဆိုရံုေလးပါပဲ...
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အခ်စ္ဟာရွင္သန္ႀကီးထြားလာလိုက္တာ...
ရင္နဲ႔ေတာင္မဆံ့ေတာ့တဲ့အထိ...။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now