ညႏွစ္နာရီမွာပင္လယ္က ျပန္ႏိုးလာခဲ့တာမို႔ ဝမ္းသာအားရနဲ႔...သူ႔အေမေရာစည္းပါ...ျပန္အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာ့ေပ..။
ႏွာေခါင္းပိုက္နဲ႔ေအာက္ဆီဂ်င္တို႔ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီမို႔ ေနသာေပမယ့္...
စိတ္ထင္တိုင္းကိုယ္ကမလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့...
ပင္လယ္ကရံႈ႕မဲ့စြာ ညည္းညဴတတ္သည္။
ဒါ့အျပင္...သူ႔ကုတင္ ဘယ္နဲ႔ညာတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာမာမီနဲ႔စည္းက...ျပံဳးျပံဳးေလးလာၾကည့္ၿပီးေစာင့္ေနၾကေတာ့...ပိုလို႔စိတ္ရႈပ္သည္။
ေဆးနံ့ေတြလိႈင္လိႈင္ထ,ေနတာကို စိတ္ရႈပ္ရတဲ့ၾကားထဲ...
"မာမီရာ...ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...အဲဒီမ်က္ႏွာက...
စည္းေရာပဲ...ႏွစ္ေယာက္စလံုးကအာရံုပဲ"
"သားရယ္...မေတြ႕ရတာႏွစ္ခ်ီေနလို႔လြမ္းေနတာေလ..
သားရဲ႕ကားမေတာ္တဆျဖစ္တဲ့သတင္းကို
သိသိျခင္းမာမီဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲသိလား...ဟင္..."
တုန္တုန္ရီရီေလးနဲ႔ ပင္လယ့္အေမက ေျပာျပေတာ့ စည္းကပါဝင္ေထာက္သည္။
"မင္း...ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္ေသးလို႔ပါ...အန္တီခ်ိဳသနားပါတယ္..." (ငါေတာင္႐ူးမတတ္ျဖစ္သြားတာ) ဟုေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္...ထားပါေတာ့...။
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ေလးေတြသိမ္းကာျပံဳးေန၏။
ဝမ္းသာလို႔က်တဲ့မ်က္ရည္က ခ်ိဳၿမိန္လြန္းတယ္မဟုတ္ဘူးလား။
ဒါကို ခ်ီးထုပ္က နားလည္မေပးဘဲေငါက္ေနျပန္သည္။
သူတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲကိုထားခဲ့ဖို႔စိတ္ကူးၿပီး
စည္း'က အလိုက္တသိနဲ႔အခန္းျပင္ကိုထြက္မည္ျပင္ေတာ့...
ပင္လယ္ကလွမ္းေအာ္သည္။
"စည္း...မင္းကဘယ္လဲ..."
ဘယ္ရမလဲ။
သားအမိလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာလို႔ရေအာင္ ေရွာင္ေပးတဲ့ဟာကို...
အဲဒီငတိ အရိပ္ကဲနားမလည္ခ်က္။
မေျဖခ်င္လို႔ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ႕ဆီမ်က္ရိပ္ျပေပမယ့္ ပင္လယ္ကေတာ့မရိပ္မိ။
"စည္း...ဘာလဲအဲဒီမ်က္လံုးက..."
ခက္ၿပီ...အဲေကာင္ကေတာ့...။
"ျပန္လာထိုင္ပါသားရယ္...မင္းရွိေနေတာ့ သူေနလို႔ပိုေကာင္းေနမွာပါ...အေႏွာင့္ယွက္မျဖစ္ပါဘူး...ထိုင္ပါ"
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
