(83)

310 16 6
                                    



"ဟား...ဟား...ေဆာရီး....ဟိ....ဟား...ဟား..."

ညဘက္မို႔အသံအက်ယ္ႀကီးမထြက္ႏိုင္ဘဲေအာင့္အီးရယ္ေနရသည့္စည္းကတကိုယ္လံုးတုန္ခါေန၏။
စားလက္စေရခဲမုန္႔ေလးျပဳတ္က်သြားလို႔ႏွေမ်ာတသေနပံုရသည့္ကေလးေလးလိုမ်ိဳးပင္လယ္ကစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္။

"ရယ္ႏိုင္တယ္ေနာ္...ခင္ဗ်ား..."

နႈတ္ခမ္းေလးပါေထာ္ၿပီးရန္ေတြ႕ေတာ့ပိုလို႔အသည္းယားၿပီးရယ္ခ်င္ျပန္သည္။
တခစ္ခစ္တခြိခြိနဲ႔မဆံုးေသာစည္းရဲ႕ရယ္သံေတြကအူတိုစရာေကာင္းလြန္းသည္။
တကယ္ပါပဲ လူကိုမစာမနာနဲ႔ရယ္ႏိုင္သည္။

"တကယ္ေတာင္းပန္တယ္ကြာ...မရည္ရြယ္ခဲ့ဘူး..."

ဆံပင္ေတြနဲ႔မ်က္ႏွာေပၚကေရသီးေတြကိုသုတ္ေပးၿပီးမွ....စိုရႊဲသြားတဲ့အဝတ္ေတြကိုစမ္းၾကည့္သည္။

"အက်ႌလဲမွရမယ္ထင္တယ္...ရင္ဘတ္နားမွာေတာ္ေတာ္စိုေနတာပဲ..."

စိတ္ကတိုေနေတာ့ပင္လယ္ကဘာမွျပန္မေျဖႏိုင္ပါ။
ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ၿပီးခြ်တ္ေပးတဲ့အထိပင္လယ္ကမ်က္ႏွာေလးစူပုပ္ေနတာမေျပခဲ့။

"တမင္လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးဆို...စိတ္မေကာက္နဲ႔ကြာ..."

ရယ္ခ်င္ေနတာကိုထိန္းေျပာေနရလို႔...အသံကပံုမွန္မဟုတ္ေပ။
စိုေနတဲ့ေနရာေတြကိုခြ်တ္လိုက္တဲ့အဝတ္နဲ႔သုတ္ေပးၿပီးေတာ့အဝတ္အသစ္လဲေပးေနရင္း....

"မင္းကျပဴးတူးၿပဲတဲနဲ႔လိုက္ၾကည့္ေတာ့...ငါေယာင္သြားတာေပါ့..."

"အဲလိုေယာင္စရာလား..."

"အဲလိုေယာင္မယ္လို႔ဘယ္သိမလဲ....ထင္မထားဘဲကိုး....ငါေရေသာက္တဲ့အခ်ိန္မွာမင္းကၿပီတီတီျဖစ္လာတာေလ..."

ရယ္သံတဝက္နဲ႔မို႔...စည္း'တမင္လုပ္သည္ဟုပဲထင္ေနကာ...စကားေတြဘုနဲ႔ေဘာက္ျဖစ္ကုန္၏။

"အခု...ငါ့ကိုအျပစ္ဖို႔ေနတာမလား..."

"မဟုတ္ပါဘူးေျပာျပတာ"

"ခင္ဗ်ားအျပစ္တင္ေနတာ...သိသားပဲ"

"မဟုတ္ပါဘူးဆို..."

"ငါၾကည့္ရံုေလးပဲၾကည့္တာကို..."

"ၾကည့္ရံုတင္မဟုတ္ပါဘူး...ငါ့ဆီကပ္လာတာအသိသာႀကီးကို..."

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now