(102)

299 14 1
                                    


ညတစ္နာရီမခြဲတခြဲအခ်ိန္...
တိုးတိုးေလးညည္းေနသံေၾကာင့္...အိပ္လို႔မရေတာ့ဘဲထၾကည့္ေတာ့ ပင္လယ္ကညည္းေနခဲ့သည္။
နဖူးေလးစမ္းလိုက္ေတာ့...
ပင္လယ့္တစ္ကိုယ္လံုးျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနကာ...မီးေတာက္ေနသလားထင္ရ၏။

နဖူးေလးထစမ္းေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြထစမ္းေတာ့...
ပင္လယ္ကခဖ်ားေနပါၿပီ...
ႏိုးၾကည့္ေတာ့လဲျပန္မထူးတာေၾကာင့္စိတ္ပူသြားရသည္။
မနက္ကအထိအေကာင္းပကတိရွိခဲ့တာေၾကာင့္...႐ုတ္တရက္ႀကီးဖ်ားတာဘာျဖစ္လို႔လဲ...
စည္း'စဥ္းစားလို႔မရ...။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့တခုခုလုပ္မွအဆင္ေျပေတာ့မွာ...
ေရစိုအဝတ္နဲ႔အဖ်ားက်ေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ျပင္ရသည္။

"ပင္လယ္..."

ပါးေလးကိုပုတ္ၿပီးႏိုးေတာ့...ညည္းသံေလးပဲထြက္လာခဲ့သည္။
အေျခေနမဆိုးေသးဘူးပဲ။
အဖ်ားတိုင္းဖို႔သာမိုမီတာထရွာရင္း၊ စည္း'တစ္ေယာက္ထဲအလုပ္မ်ားေတာ့၏။
101* ေတာင္မွအဖ်ားတက္ေနတာ...
ေဆးတိုက္ဖို႔ကလည္းအစားတခုခုမစားဘဲနဲ႔အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ေပ။
ဒါေၾကာင့္...ေရေအးအဝတ္ေလးနဖူးေပၚတင္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေနရ၏။

-----

မနက္အထိေသခ်ာမအိပ္ခဲ့ရဘဲ...ခဏခဏထၿပီးၾကည့္ေနရင္း မနက္လင္းကာနီးမွအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ကာ စည္း'အိပ္ယာထေနာက္က်၏။
ေနပင္လယ္ကအဖ်ားကမက်ဘဲမ်က္ႏွာေလးနီရဲေနေတာ့ ေဆးခန္းေတာ့သြားမွအဆင္ေျပမွာပါ။

"ပင္လယ္..."

"အင္း...."

"ထ,ႏိုင္လား...မင္းအရမ္းဖ်ားေနတာ"

အသံေလးယဲ့ယဲ့ေလးထြက္လာၿပီးမ်က္လံုးကမဖြင့္...

"ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေတြကိုက္လို႔..."

"ဒုကၡပဲ...ေဆးခန္းသြားမွရမယ္...ခဏေမွးေနဦးေနာ္...ငါမ်က္ႏွာသစ္လိုက္ဦးမယ္"

အဝတ္လဲေပးနဲ႔ဘာနဲ႔ေဆးခန္းေရာက္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည္။
ဘယ္လိုကေန ဘာလို႔ဖ်ားသြားလဲစဥ္းစားလို႔မရ...
မေန႔ကပံုမွန္ပါပဲ...
ဆရာဝန္ကေမးေတာ့ျပန္မေျဖတတ္ပါ။

"အေအးမိတာပဲ...အစားေတြမွားခဲ့ေသးလား..."

"ဟင့္အင္း...ပံုမွန္လို႔ပဲထင္တယ္ဆရာ"

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now