'ဘာကို... မဟုတ်ဘူးလား'
ငါသူ့ရဲ့ခေါင်းပေါ်ကို ဖျတ်ခနဲကြည့်လိုက်ရင်းဆက်မေးလိုက်တယ်၊
"အဲ့တာဆို ဘာများ..."
"ဘာလို့ပထမသခင်လေးပြန်ဖြစ်သွားရတာလဲ..."
"ဘာကြီး.."
"မဟုတ်ဘူး၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူး၊ ငါဘာမှမပြောလိုက်ပါဘူး..."
သူဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာ သိရခါနီးမှာDerrickကခေါင်းစဥ်ပြောင်းလိုက််တော့တယ်၊
"မင်းကိုဒါပေးချင်လို့လာခဲ့တာ..."
လက်တစ်ဖက်ကလင်ဗန်းကိုကိုင်ထားနေရင်း သူကတခြားလက်ကိုသုံးပြီးသူ့ရဲ့အကျီအိပ်ကပ်ထဲကိုနှိုက်လိုက်တယ်၊
Derrick ကမ်းပေးလာတဲ့အရာကိုမြင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ငါ့မျက်လုံးတေွကျယ်သွားတော့တယ်၊
အဲ့ဒါက အမျိုးသမီးသုံး လည်စည်းပုဝါဖြစ်ပြီးသူ့လိုယောကျာ်းကြီးတစ်ယောက်နဲ့ လုံးဝလိုက်ဖက်မနေဘူး၊
"ဒါက..."
"မင်းနေရာတိုင်းကိုဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့သွားနေလို့မရဘူးလေ..."
သူကငါ့ရဲ့လည်ပင်းကိုကြည့်ပြီး အေးစက်စက်ရေရွတ်လိုက်တယ်၊ ငါ့ရဲ့လည်ပင်းက ပတ်တီးတေွနဲ့စည်းထားဆဲဖြစ်နေတာကြောင့် ငါ့ကိုလူနာနဲ့ပိုတူစေတယ်၊ငါ့ရဲ့ပုံစံကအရမ်းရယ်ရတဲ့ပုံဖြစ်နေပေမဲ့ Derrickရဲ့မျက်နှာက လေှာင်ပြံုးတဲ့အရိပ်ယောင်တစ်ခုတောင်မရှိဘဲ မျက်နှာအမူအယာကင်းမဲ့နေခဲ့တယ်၊
"မင်းနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ ကောလဟာလတေွကအများကြီးဖြစ်နေတာ၊ မင်းမသိဘူး၊ တခြားကောလဟာလတစ်ခုက မင်းက ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့လျေှာက်သွားနေတယ်ဆိုပြီး....... ပေးတဲ့သူရဲ့နာမည်ကိုတောင် မင်းကမသိဘဲနဲ့လေ..."
".............."
"လူမှုဝန်းကျင်မှာ မင်းရဲ့နေရာကိုသတိထားပါ ပြီးတော့ တစ်စုံတစ်ရာအပြုအမူမလုပ်ခင် မင်းကိုယ်မင်းချင့်ချိန်ပါ၊ "
Derrickကိုကြည့်လိုက် လည်စည်းကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ငါအံ့သြသင့်နေမိတယ်၊သူက Buinterပေးလိုက်တဲ့လက်ကိုင်ပုဝါကိုပြောနေတာ... Derrickက Emily ကိုလွှင့်ပစ်လိုက်ဖို့ပြောခဲ့ပေမဲ့ အဲ့တာကလျေှာ်ဖွပ်ပြီး ငါ့အခန်းထဲကအံဆွဲထဲမှာ ရောက်နေပြီ၊
YOU ARE READING
DITOEFV
RomanceGameဆော့ရင်းနဲ့အိပ်ပျော်သွားတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အိပ်ရာကနိုးလာတဲ့အချိန်မှာ သူဆော့နေတဲ့gameရဲ့ hard moodကvillianဖြစ်နေပါသတဲ့... လက်တေွ့ဘဝမှာရော gameထဲမှာပါပစ်ပယ်ခံထားရတဲ့ဘဝမျိုးဖြစ်နေတဲ့အပြင် gameထဲကတခြားဇာတ်ကောင်တေွရဲ့အာရုံစိုက်မှုကိုရယူနိုင်ပြီး...
