"သေချာပေါက် ဒါကိုစမ်းကြည့်ရမှာပေါ့... ဟဟ.."
ကြိုးလိုဖြစ်အောင် တွဲချည်ထားတဲ့အိပ်ရာခင်းတေွကို ပြတင်းပေါက်ကနေပစ်ချလိုက်ရင်း မနေ့ကRennaldရေှ့မှာ မပြောလိုက်ရတဲ့စကားတေွကိုပါ ပွစိပွစိနဲ့ပြောနေမိတယ်၊
အဲ့နောက်မှာပြတင်းဘောင်ပေါ်ကိုတက်ဖို့ ရှိသမျှအားတေွနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတွန်းတင်လိုက်တယ်၊
အဲ့တာအကုန်လုံးလုပ်ပြီးတော့ ငါ့မှာမောလွန်းလို့အသက်ရှူတောင်မှားတဲ့အထိဘဲ၊
ဒီနေ့ကပွဲတော်ရဲ့ပထမဆုံးနေ့ဘဲ၊
မနေ့ကတနေ့လုံး Emilyငါ့ကိုခစား ပြီးတဲ့အထိကိုိ စိတ်ရှည်ရှည်စောင့်ခဲ့ရတယ်၊ ပြီးတာနဲ့ချက်ချင်းဘဲအိပ်ရာခင်းတေွကို ကြိုးတစ်ခေျာင်းလိုဖြစ်အောင် တူတူချည်လိုက််တယ်၊
ဒါကလွတ်မြောက်ဖို့အဖြစ်နိုင်ဆုံးလမ်းဘဲ၊
"ကဲ... လုပ်လိုက်ကြစို့..."
အသက်ရှူတာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတော့မှ ပြတင်းဘောင်ပေါ်ကနေထလိုက်တယ်၊ ငါဒီနေ့အပြင်ထွက်နိုင်ဖို့တော်တော်ကြိုးစားခဲ့ရတာ၊ငါကအပေါ်ဝတ်ရုံအထူကိုဝတ်ပြီးငါ့ရဲ့မျက်နှာနဲ့ဆံပင်ကိုကာထားလိုက်တယ်၊
ငါနဲ့အတူ ရေွှဒင်္ဂါးအနည်းငယ်နဲ့ ဟိုနေ့ကDukeဆီကဆုအနေနဲ့ရထားတဲ့ ချက်လတ်မှတ်ကိုပါယူလာလိုက်တယ်၊စံအိမ်ရဲ့ဒုတိယအထပ်မှာရှိနေတဲ့ ငါ့ရဲ့အခန်းကနေ အောင်အောင်မြင်မြင်ဆင်းနိုင်ဖို့ဘဲလိုတော့တယ်၊
"ဟား... ဘာလို့ငါ့မှာဘဲဒါတေွဖြစ်နေရတာလဲ"
ငါညည်းတွားလိုက်ရင်း ပြတင်းပေါက်အောက်ကိုကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားမှုကိုစလိုက်တယ်၊
ငါကြိုးကိုကိုင်ရင်း မြန်မြန်ဘဲလျေှာဆင်းလိုက်တယ်
ဒါကနှစ်ထပ်လောက်ဘဲလေ၊ ငါ့လှုပ်ရှားမှုသာအမှားရှိခဲ့ရင် ဒဏ်ရာရရုံလို့သာ သုံးသပ်ခဲ့မိတယ်၊
"အားရှီး... "
ကြိုးအလျားကိုသတိထားမိတော့မှ အထိပ်တလန့်ဖြစ်သွားပြီးဒေါသကပါထွက်လာခဲ့တယ်၊ ငါ့အခန်းပြတင်းကိုပြန်ကြည့်လိုက်မိတော့ အကွာဝေးကအရမ်းကွာလွန်းနေတာကြောင့် အပေါ်ကိုပြန်တက်လို့မရပြန်ဘူး၊
YOU ARE READING
DITOEFV
RomanceGameဆော့ရင်းနဲ့အိပ်ပျော်သွားတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အိပ်ရာကနိုးလာတဲ့အချိန်မှာ သူဆော့နေတဲ့gameရဲ့ hard moodကvillianဖြစ်နေပါသတဲ့... လက်တေွ့ဘဝမှာရော gameထဲမှာပါပစ်ပယ်ခံထားရတဲ့ဘဝမျိုးဖြစ်နေတဲ့အပြင် gameထဲကတခြားဇာတ်ကောင်တေွရဲ့အာရုံစိုက်မှုကိုရယူနိုင်ပြီး...
